Η είδηση του θανάτου του μακαριστού και πολυαγαπημένου μας ποιμενάρχη κ. Ιγνατίου, έφερε θλίψη στην τοπική κοινωνία αλλά και στην τοπική νεότητα, την νεότητα που τόσο αγαπούσε, στήριζε και ευλογούσε.
Η πατρική του αγάπη οδήγησε στην δημιουργία του γραφείου νεότητας το 1996, δίνοντας σε όλους μας την ευκαιρία να δραστηριοποιηθούμε μέσα στους κόλπους της Αγίας μας Εκκλησίας, εργαζόμενοι «ως γνήσιοι εργάτες του Αμπελώνα του Κυρίου», όπως συχνά μας ευχόταν ο ίδιος να κάνουμε.
Είχε την διάκριση ως πνευματικός πατέρας να βλέπει στον καθένα μας, το ιδιαίτερο χάρισμά του και να το αναδεικνύει πάντα προς δόξαν Θεού. Μέσα από το γραφείο νεότητας και με τις ευλογίες του, πραγματοποιούνταν εξορμήσεις πνευματικού περιεχομένου, εορτές στις οποίες ο ίδιος ήταν πρωτεργάτης, συγκαλώντας πολλές φορές συνάξεις και αφήνοντας τα διοικητικά του καθήκοντα, ώστε να μας εμπνεύσει, να μας καθοδηγήσει, να εξυψώσει το ορθόδοξο και εθνικό φρόνημα. Πάντα δίπλα στον κάθε νέο. Τον προσελκούσε πάντα με αυτό το υπέροχο χαμόγελο, που συνόδευε πάντα τη Σαλαμινιώτικη φράση «τι κάνεις μανάρι μου;». Η απλότητα του και η άμεση επαφή με τον κάθε νέο δημιουργούσε ένα κλίμα χαράς και αγάπης, δημιουργώντας μια σχέση πατέρα-παιδιού, αφού πάντα καθόταν να μας ακούσει και να μας συμβουλέψει.
Μας συμβούλευε να έχουμε αμέριστη αγάπη στα παιδιά, ιδιαίτερα αυτοί που ασχολούμασταν με την κατήχηση. Να δείχνουμε το ενδιαφέρον μας, να τα επαινούμε, να τα στηρίζουμε, να διδάσκουμε στα παιδιά την Αλήθεια που μας αποκαλύπτεται στο πρόσωπο του Χριστού, αλλά και να αποτελούμε οι ίδιοι παράδειγμα και πρότυπο ενός καλού Χριστιανού με ήθος και προσωπικότητα. Είχε την αγωνία να μη μείνει ούτε ένα παιδί του κατηχητικού εκτός συμμετοχής σε γιορτή, διότι πίστευε ότι μέσα από εκεί κάτι θα μάθει, κάτι θα ακούσει, θα αποκτήσει αναμνήσεις όμορφες.
Ευαισθητοποιημένος σε θέματα κατήχησης μιας και ο ίδιος υπήρξε σπουδαίος και έμπειρος κατηχητής στην γενέτειρά του τη Σαλαμίνα, πίστευε στο έργο της κατήχησης και έτσι δεν σταμάτησε να μας δίνει την δυνατότητα συμμετοχής στα συνέδρια κατήχησης που γινόταν σε πανελλήνιο επίπεδο, με την ευχή να εκπροσωπήσουμε την Μητρόπολη μας επάξια αλλά και να μάθουμε, να επιμορφωθούμε. Έτσι σταδιακά προέκυψε και η ίδρυση του Φροντιστηρίου Κατηχητών ένα πνευματικό εγχείρημα του οποίου ήταν εμπνευστής και την πνευματική προσφορά αλλά και την ανταπόκριση του κόσμου πίστευε και στήριζε μέχρι τέλους και κάθε φορά μας ενθάρρυνε να μην αποκάμνουμε αλλά να συνεχίζουμε τον αγώνα μας.
Πόσα άλλα ακόμα θα μπορούσε κανείς να παραθέσει για την προσφορά του Σεβασμιωτάτου στους νέους…συνάξεις, ραδιοφωνικές εκπομπές, το περιοδικό, τη δημιουργία χορευτικού…σε όλα έδινε την ευχή του, την συμπαράστασή του, την προτροπή του να συμμετέχουμε, να μην μας αποκλείσει από τίποτα. Πόση εμπιστοσύνη έδειχνε στο πρόσωπό μας…παρά το νεαρό της ηλικίας μας. Συχνά μας ενθάρρυνε: «Εσύ, αξίζεις μανάρι, μπορείς να το κάνεις…».
Ένα ευχαριστώ θα ήταν λίγο για όλη αυτήν την πνευματική παρακαταθήκη που μας άφησε. Ας κρατήσουμε μέσα μας το παράδειγμά που μας έδειξε με την στάση της ζωής του, ένα παράδειγμα συγχωρητικότητας, αγάπης, αποδοχής, υπομονής, πραότητας και ας προσπαθήσουμε να το κάνουμε πράξη στη ζωή μας.
Ευχόμαστε να ευλογεί και να προσεύχεται και να μνημονεύει από το επουράνιο θυσιαστήριο και για τη νεότητά της τοπικής μας Εκκλησίαας που τόσο αγάπησε, ώστε να συνεχίσουμε το πνευματικό έργο μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας μας και ας χαίρει βλέποντας να ανθίζουνοικαρποί που ο ίδιος έσπειρε! Αμην!
Μέλη του Γραφείου Νεότητος