Νέα :: Αναδημοσίευση επιστολής από την τοπική Εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» 27.9.2011 – ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΛΑΡΙΣΑΣ

Αρχική Σελίδα ΝέαΑναδημοσίευση επιστολής από την τοπική Εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» 27.9.2011

Αναζήτηση

Αναζήτηση:

Νέα ιστότοπου

Προσθέθηκε στις: 27/09/2011 Αναδημοσίευση επιστολής από την τοπική Εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» 27.9.2011

Ο Δέσποτας

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου, ημέρα του Σταυρού και παραμονή του Αγίου Βησσαρίωνος. Το ομώνυμο γραφικό εκκλησάκι στην πλατεία Λαού σφύζει από ανθρώπους κάθε ηλικίας. Ο κατανυκτικός εσπερινός τελειώνει, οι ιερείς σιγά – σιγά αποχωρούν και μέσα στον κόσμο διακρίνεται και ο Μητροπολίτης κ. Ιγνάτιος, που χαιρετά εγκάρδια και δίνει την ευχή του σε όλους.
Διασχίζουμε τη Βενιζέλου και φτάνοντας στο Αρχαίο Θέατρο κάθισα στο πεζούλι για να τηλεφωνήσω σε συγγενικό πρόσωπο και να ευχηθώ τα χρόνια πολλά. Ξαφνικά ο σύζυγος μου με σκουντά επίμονα λέγοντας «σήκω, περνάει ο Δέσποτας». Αφηρημένη όπως ήμουνα, δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς έλεγε και σκέφτηκα τι να σκαρφίζεται πάλι, όπως το συνηθίζει.
Και πράγματι, αντικρίζω το Δέσποτα να βαδίζει ήρεμος, γαλήνιος στον πεζόδρομο της Βενιζέλου και δίπλα του ο π. Αχίλλιος στον ίδιο βηματισμό. Πολλοί από τους θαμώνες ξαφνιάστηκαν, άλλοι σηκώνονταν και τον χαιρετούσαν και άλλοι ήταν αδιάφοροι.
Έστριψαν προς την οδό Ηφαίστου, διέσχισαν την Κενταύρων, κατευθύνθηκαν στην Ήρας, κάθετα στην Τζαβέλα και συνομιλώντας χάθηκαν προς τα Σάλια. Προφανώς, προορισμός τους ήταν το Επισκοπείο. Θέλοντας και μη τους ακολουθούσαμε, γιατί προς τα εκεί ήταν ο δρόμος μας.
Ενορίτες στον Άγιο Αχίλλιο τα τελευταία χρόνια, έχουμε συνηθίσει την παρουσία του Μητροπολίτη. Πολλές από τις Κυριακές, τις μεγάλες γιορτές που μας νουθετεί, μας ηρεμεί, μας ξεκουράζει, μας δίνει δύναμη, και που στο τέλος δίνει ο ίδιος το αντίδωρο μοιράζοντας ακούραστα χαμόγελα και ευχές σε μικρούς και μεγάλους.
Όμως, αυτή την εικόνα, να περνάει ο Δέσποτας κάτω από τη βεράντα μας, δίπλα από την αυλή μας, να διασχίζει συνοικιακές πλατειούλες ανάμεσα από καφετέριες, από ταβέρνες, από ουζερί, δεν την είχαμε ξαναδεί. Και ομολογούμε ότι χαρήκαμε πολύ. Και σίγουρα όχι μόνο εμείς.
Γλυκιά η βραδιά του Σεπτεμβρίου! Γεμάτες οι βεράντες. Πολλοί μέσα στο μισοσκόταδο θα είπαν απλά, κάποιοι παπάδες περνούν στο δρόμο. Πού να φανταστούν ότι αυτή τη φορά ήταν ο Δεσπότης μας.
Μια θεία ευλογία πλημμύρισε την καρδιά μου και χωρίς να το καταλάβω έγινε δοξολογία, ενώ το μυαλό μου νοερά επαναλάμβανε το έλεός Σου Κύριε ας τον καταδιώκει όλες τις ημέρες της ζωής του, για να ευλογεί, να χαριτώνει και να αγιάζει την πόλη μας και τους κατοίκους της!

Στέλλα Φερεντίνου