Από την κα. Μπόνια Βελησσαρία,
Διευθύντρια του 27ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας.
Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Κυρίες και κύριοι!
Άλλη μια φορά η πατρίδα μας πανηγυρίζει για δύο “Χαίρε”. Το ‘Χαίρε” Κεχαριτωμένη Μαρία” και το Χαίρε, ω Χαίρε Λευτεριά!”
Το πρώτο “Χαίρε”αναφέρεται στη θεομητορική εορτή, στην αναγγελία της σαρκώσεως του θεανθρώπου Χριστού για τη λύτρωση του ανθρώπινου γένους από τα δεσμά της αμαρτίας.
Το δεύτερο ‘Χαίρε” αναφέρεται στα μεγαλεία της Ελευθερίας. Σήμερα, όλοι οι Έλληνες απανταχού της Γης αποτίουν φόρο τιμής στους ήρωες του ‘ 21.
Δύο αιώνες ολοκληρώθηκαν από το ξέσπασμα της επανάστασης, από το ξέσπασμα δηλαδή του ενδοξότερου και σπουδαιότερου γεγονότος της Ιστορίας του νεότερου ελληνισμού που οδήγησε στη δημιουργία του ελληνικού κράτους ύστερα από έναν εννιάχρονο επικό αγώνα εναντίον αντίπαλου, ασύγκριτα ισχυρότερου.
Ο μικρός στον αριθμό αλλά τεράστιος στην ψυχή ελληνικός λαός, οι ραγιάδες κατά τον οθωμανό κατακτητή, όρθωσαν το ανάστημά τους και τόλμησαν να τα βάλουν με μια πανίσχυρη αυτοκρατορία.
Τόλμησαν να αμφισβητήσουν το συντηρητισμό που επικρατούσε τότε στην Ευρώπη, με καθεστώτα φοβικά και συνάμα εχθρικά στις αλλαγές, με λαούς και κοινωνίες που διψούσαν για περισσότερη δημοκρατία, για μεγαλύτερο σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η παράδοση του Γένους, η Ορθόδοξη ελληνική εκκλησία η οποία υπήρξε συνεκτικός ιστός με διατήρηση της γλώσσας και της παράδοσης και ένα υποκατάστατο κράτους, η πνευματική ηγεσία του έθνους, δηλαδή όλοι αυτοί οι δάσκαλοι του Γένους οι οποίοι καλλιέργησαν και στην Ελλάδα και διεθνώς την ανάγκη να υπάρχει ελληνική υπόσταση, να υπάρχει ελληνικό κράτος, η Φιλική Εταιρεία, η ακμή του ελληνικού Ναυτικού, η στρατιωτική δύναμη του ελληνισμού μέσα από τους κλέφτες και αρματολούς και οι Φιλέλληνες, ήταν παράγοντες που συντέλεσαν στο ξέσπασμα της επανάστασης.
Οι Έλληνες ενωμένοι έγραψαν χρυσές σελίδες ιστορίας γεμάτες ηρωισμό και αυτοθυσία. Οι περισσότεροι πολύ απλοί άνθρωποι που μέσα στη συνείδησή τους δούλευε εναργώς η ανάγκη για την απελευθέρωση και η ανάγκη για τη δημιουργία ενός ελληνικού κράτους.
Mε πελέκια, με τουφέκια, με σπαθιά και με τρίξιμο δοντιών, έγινε η Επανάσταση. Και βεβαίως ο Διαφωτισμός, και βεβαίως η αρχαιολατρία, και βεβαίως οι πρώτοι θεσμοί έπαιξαν το ρόλο τους, αλλά τον βασικό ρόλο έπαιξε το αδάμαστο φρόνημα ενός λαού, ο οποίος είχε μέσα του την αίσθηση της επιστροφής στο προσκήνιο της Ιστορίας.
Εκτός από επιτυχίες υπήρξαν και μεγάλες καταστροφές και ολοκαυτώματα. Ευτυχώς “Ο Θεός είχε υπογράψει την ελευθερία της Ελλάδας και δεν επήρε πίσω την υπογραφή του.” όπως έλεγε ο γέρος του Μοριά.
Ο αγώνας του ελληνικού λαού απέδειξε ότι η πίστη στην ελευθερία, η αγωνιστικότητα και η ισχυρή θέληση ενός λαού μπορούν να αλλάξουν την ιστορική του μοίρα.
Το έχουμε δει στο παρελθόν. Το βλέπουμε να συμβαίνει και στις μέρες μας, στη σημερινή εποχή, στην ίδια μας τη γειτονιά. Η ιστορία δυστυχώς βλέπουμε να επαναλαμβάνεται.
Σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι ξεσηκώνονται και πάλι, διεκδικούν την ελευθερία τους, την πραγματική δημοκρατία, το δικαίωμά τους σε μια καλύτερη ζωή.
Οι άνθρωποι συνεχίζουν να πολεμούν, θυσιάζοντας τη ζωή τους γι αυτές τις διαχρονικές αξίες.
Και όπως έγραψε ο Ρήγας Φερραίος στο έργο του “Τα Δίκαια του Ανθρώπου”: “Ο ελληνικός λαός είναι φίλος και φυσικός σύμμαχος με τα ελεύθερα έθνη. Οι Έλληνες δέχονται όλους τους αδικημένους ξένους και όλους τους εξορισμένους από την πατρίδα των, δι΄ αιτίαν της ελευθερίας”
Συνεχίζουμε λοιπόν να κρατάμε ψηλά το κεφάλι που σήκωσαν γενναία οι πρόγονοί μας. Με περηφάνια και σεμνότητα. Τίποτα απ΄ όσα κερδίσαμε μέχρι τώρα δεν ήταν αυτονόητο.
Συνεχίζουμε να πορευόμαστε με όραμα και στόχους στη ζωή μας, με πίστη και αρετή για την πραγμάτωσή τους, εμπνευσμένοι από τα ιδανικά του ‘21, τις αξίες του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, για να μπορεί να λάμπει το ελληνικό φως και να έχει η πατρίδα μας το σεβασμό που της αξίζει!
Χρόνια πολλά!
Ζήτω το 1821!