Ἕνας χρόνος συμπληρώνεται στίς 19 Αὐγούστου 2014 ἀπό τήν μακαρία κοίμηση τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου καί πολύ καλοῦ κήρυκος τοῦ θείου λόγου, π. Παύλου Χαρίση.
Ἡ ἱερατική οἰκογένεια τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου στερήθηκε ἕνα πολύ σπουδαῖο μέλος της, ἕναν λαμπρό Ἱερέα, καί σπουδαῖο διδάσκαλο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, πού φώτιζε μέ τήν ἁγία Ἱερωσύνη του τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων καί τίς καθοδηγοῦσε στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, τήν αἰώνια καί ἀτελεύτητη.
Ἐξετάζοντας κανείς τήν ζωή καί τό ἔργο τοῦ π. Παύλου διαπιστώνει πόσο ἔντονη ἦταν ἡ Θεία Χάρη ἐπάνω του καί πῶς ὁ ἴδιος γινόταν καθημερινά μέ τήν προσεκτική καί ἐνάρετη ζωή του ἀλλά καί τήν γεμάτη ἀγάπη καί ἀγαθότητα καρδία του, ἕνα εὐλογημένο δοχεῖο τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ.
Γεννημένος στόν Βόλο τήν 1η Μαΐου τοῦ 1945 ἀπό εὐσεβεῖς καί ἐνἀρετους γονεῖς, ἔλαβε ἐκεῖ τήν ἐγκύκλιο μόρφωση γιά νά τόν μεταφυτεύσει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ στήν πόλη τῆς Λάρισας, ὅπου συνέχισε τίς σπουδές του στό Νυχτερινό Σχολεῖο, ἐνῶ συγχρόνως ἐργάσθηκε σέ παντοπωλεῖο προκειμένου νά ἐξασφαλίζει τά ἀναγκαῖα γιά τόν ἴδιο καί τήν οἰκογένειά του.
Στήν Λάρισα ἀνδρώνεται πνευματικά καί διακονεῖ ὡς κατηχητής καί λαϊκός Ἱεροκήρυξ σέ πολλά χωριά τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ὅπου μέ ἰδιαίτερο ζῆλο κηρύσσει τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καί ἐμφυτεύει τόν Χριστό στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων.
Ἄριστος μαθητής καί ὡς ἐκ τούτου ἄριστος φοιτητής, καταφέρνει σέ δύσκολα χρόνια τήν εἰσαγωγή του στήν Νομική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Περατώνοντας τίς σπουδές του μέ ἄριστα, ὑπηρετεῖ ὡς Ἔφεδρος Ἀνθυπολοχαγός στήν Διεύθυνση Οἰκονομικοῦ τῆς 1ης Στρατιᾶς Λάρισας, ἐκπληρώνοντας τήν στρατιωτική του θητεία. Ὅταν ἀπολύεται, λόγῳ τῶν πολλῶν του ἱκανοτήτων, ἀναλαμβάνει Διευθυντής τοῦ Οἰκοτροφείου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης, μέσα στό ὁποῖο ἀποδεικνύεται ὁ σοφός καθοδηγητής τῶν πτωχῶν παιδιῶν πού τοῦ ἐμπιστεύθηκε ἡ Ἐκκλησία. Καί ἦλθε ἡ ὥρα τοῦ Θεοῦ, πού ἡ Χάρις Του τόν ἐνέταξε ὁλοκληρωτικά μέσα στούς κόλπους τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ἐντάσσοντάς τον στήν ἀδελφότητα τῆς Κομνηνείου Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Στομίου. Στίς 26 Ἰουνίου 1973 κείρεται μοναχός καί λαμβάνει τό ὄνομα Παῦλος. Τό ἴδιο ἔτος στίς 9 Σεπτεμβρίου, χειροτονεῖται Διάκονος τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου καί στίς 26 Μαΐου 1974 χειροτονεῖται Πρεσβύτερος τῆς Ἐκκλησίας στόν Μητροπολιτικό Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλίου ἀπό τόν μακαριστό Μητροπολίτη Λαρίσης κυρό Θεολόγο.
Ὁ π. Παῦλος ὑπῆρξε πύρινος λειτουργός τῶν Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ, ἰδιαίτερα ἐλεήμων κληρικός, ἐραστής τῆς Ἁγίας Γραφῆς, φίλος τῆς ἄσκησης, τῆς νηστείας, τῆς σιωπῆς καί τῆς προσευχῆς. Ἀγάπησε σέ ὅλη του τή ζωή τήν ἱερά Ἐπιστήμη τῆς Θεολογίας, ἀπό τούς χυμούς τῆς ὁποίας ἔδρεψε γλυκεῖς καρπούς καί τήν ὁποία ἐσπούδασε καί γεύθηκε ἔργῳ καί λόγῳ. Ἀνεδείχθη ἐπίσης ἕνας ἀπό τούς καλύτερους ἑρμηνευτές τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί ἐπίμονος μελετητής τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί ὡς ἐκ τούτου ἕνας χαρισματικός κήρυκας τοῦ θείου λόγου, πού μέ τά κηρύγματα καί τίς ὁμιλίες του ἐδίδαξε τούς Λαρισαίους πιστούς μέ προθυμία, σύνεση, γνώση καί ἐμπειρία μοναδική, συμβάλλοντας κατά πολύ στήν πνευματική τους προκοπή καί τελείωση.
Διακεκριμμένος ἀκόμη πνευματικός, χειροθετηθείς ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης κυροῦ Σεραφείμ, διηκόνησε στοργικά τίς ἀμέτρητες ψυχές τῶν πνευματικῶν του παιδιῶν, μικρῶν καί μεγάλων, πού στό τίμιο πρόσωπό του καί τό συγχωρητικό πετραχήλι του, ἀναζήτησαν τόν ἀπλανῆ πνευματικό τους πατέρα, τόν ταπεινό καί ἀγαθό λευΐτη καί τόν εὐλογημένο καθοδηγητή τῆς ζωῆς τους.
Παράλληλα μέ τό πνευματικό καί φιλανθρωπικό του ἔργο, σημαντικό ἔργο ἐπετέλεσε καί στήν ἐνορία τῆς Καρίτσας, ὅπου ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ τόν τοποθέτησε ἀπό τήν νεότητά του ἕως καί τῆς σεπτῆς κοιμήσεώς του. Στήν πανέμορφη Καρίτσα, πάνω στόν οὐρανογείτονα Κίσσαβο καί μέσα στόν Ἱερό Ναό τῶν Ταξιαρχῶν, ἐπιτελεῖ πλούσιο λατρευτικό ἔργο, μέ καθημερινές Ἱερές Ἀκολουθίες καί λειτουργικές συνάξεις, μέ ὁμιλίες, κατηχητικά, Ἱερές Ἀγρυπνίες καί Δεήσεις.
Οἱ κάτοικοι τῆς Καρίτσας, ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδιά, καυχῶνται δικαιολογημένα πώς ἀξιώθηκαν ἀπό τόν Θεό νά ἔχουν ἕναν εὐλογημένο Ἱερέα, πού τούς ἐμπνέει ἀγάπη στόν Θεό καί τήν εἰκόνα Του πού εἶναι ὁ ἄνθρωπος καί ἐμπιστοσύνη στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία τήν Θεοΐδρυτη.
Ἀνακαινίζει ὅλες τίς ἐκκλησίες τοῦ χωριοῦ, συντηρεῖ τά παλαιά ἐκκλησάκια καί ἀνεγείρει καινούργια γιά τήν δοξολογία τοῦ Ὀνόματος τοῦ Ἁγίου Θεοῦ, ἡγεῖται πνευματικῆς συμπαραστάσεως, ἐνισχύσεως καί φιλανθρωπίας ὅλων ὅσων ἔχουν ἀνάγκη ἐπιστηριγμοῦ, τῶν ἀσθενῶν, τῶν πτωχῶν, τῶν ὀρφανῶν καί τῶν φυλακισμένων. Μέ διάκριση πολλή ἐπιτελεῖ σοβαρό ἀντιαιρετικό ἔργο, σέ μιά δύσκολη περιοχή, ὅπου λύκοι βαρεῖς εἰσέρχονται γιά νά κατασπαράξουν τό ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ. Μέ γνώση καί ἐμπειρία, μέθοδο καί σπουδή ἰδιαίτερη, καταφέρνει νά διαφυλάξει τό ποιμνιό του ἀλλά καί νά προβληματίσει ὅσους ἔφθασαν στό σημεῖο τῆς ἀπωλείας τῆς ψυχῆς τους.
Ἕνα ἄλλο κομμάτι τῆς ζωῆς καί τῆς προσφορᾶς τοῦ ἀλησμόνητου π. Παύλου, ἦταν καί ὁ Ἱερός Ναός τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου στή Λάρισα. Ἐκεῖ εἶναι ὁ πυρήνας τοῦ ἔργου του. Ἐκεῖ συνάζονται τά πνευματικά του παιδιά γιά νά ἀκούσουν τήν διαφορετική φωνή τοῦ π. Παύλου, ὁ ὁποῖος ψάλλει τά ἄσματα τῆς Ἐκκλησίας καί ἐξαγγέλει τήν ὠδή τοῦ ἀγαπητοῦ μέ τήν μελίρρυτη χαρακτηριστική φωνή του, δημιουργεῖ κύκλους μελέτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί ἑσπερινῶν κηρυγμάτων, καθώς καί συνάξεις νέων καί φοιτητῶν, πού πάντοτε μέ τήν εὐχή τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Ἰγνατίου, ὀργάνωνε καί ἐπιτελοῦσε.
Γιά τό εὐλογημένο ἔργο του, τήν λιπαρά παιδεία του, τήν ἐνάρετη καί ἁγία βιοτή του ἀλλά καί γιά τόν πλοῦτο τῆς καρδίας του, ὁ σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἰγνάτιος τόν ἐτίμησε μέ τό Ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτου, ἅμα τῇ ἀφίξει του.
Ὁ π. Παῦλος ὑπῆρξε ἄνθρωπος σπάνιος, κεκοσμημένος μέ ἐξαιρετικά χαρίσματα ἀπό τόν Θεό. Εἶναι ὅμως ἀλήθεια ὅτι συνήντησε στήν ζωή του καί πολύ μεγάλες δυσκολίες, ἀκόμα καί μέσα στό στενό του περιβάλλον, τόσο στό οἰκογενειακό ὅσο καί στό ἐκκλησιαστικό. Πάλεψε πολλές φορές μέ τόν ἑαυτό του καί τούς γύρω του, ἀλλά ποτέ δέν λύγισε! Εἶχε στήν ζωή του γνώμονα καί κυβερνήτη τόν ἴδιο τόν Χριστό καί τό Θέλημα τοῦ Κυρίου τό εἶχε πάντοτε ἐνώπιόν του.
Ἔτσι, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ ἐνισχυόταν καί μέ τήν ἁγιοπνευματική του ζωή μποροῦσε νά διακρίνει τό γνήσιο καί τό αὐθεντικό ἔναντι τοῦ ψεύδους καί τῆς ὑποκρισίας, τήν ὀρθότητα καί τήν ἀλήθεια ἔναντι τοῦ σκότους καί τῆς πλάνης. Ἐκκλησιαστικός ἄνδρας μέ ξεκάθαρο λόγο καί ἐκκλησιαστικό φρόνημα, κατέστη ὁ ξεχωριστός σύμβουλος τῶν ἀνθρώπων πού ἀναζητοῦσαν μόνο τήν ἀλήθεια.
Πολλές φορές πικράθηκε ἀπό τούς ἀνθρώπους καί δέν βρῆκε τήν στοργή πού ἀνέμενε καί πού τόσο ταίριαζε στήν ἀθώα, στοργική καί ἀδούλωτη καρδιά του. Μακάριζε ὅμως, τόσο τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Ἰγνάτιο, μετά τοῦ ὁποίου εἶχαν ἀληθινή κοινωνία καί ἀγάπη ἀνυπόκριτη, ὅσο καί ἄλλους ἀνθρώπους πού βρέθηκαν στήν ζωή του καί ἐβίωσε τήν ἀληθινή ἀγάπη τους, ὅπως τούς εἰλικρινεῖς φίλους του πού τούς ὑπεραγαποῦσε, Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Καισαριανῆς κ. Δανιήλ καί Κερκύρας κ. Νεκτάριο, καθώς καί τίς μοναστικές ἀδελφότητες τοῦ Ἁγίου Διονυσίου τοῦ ἐν Ὀλύμπῳ, πού δέχθηκε πλούσια τήν ἀγάπη καί τήν φιλοξενία τῶν πατέρων κατά τό μακρύ διάστημα τῆς ἀσθενείας του, καί τοῦ Τιμίου Προδρόμου τοῦ Essex τῆς Ἀγγλίας, μέ τούς πατέρες τοῦ ὁποίου διατηροῦσε πολλούς πνευματικούς δεσμούς, μνημονεύοντάς τους ξεχωριστά αὐτούς καί ἄλλους πολλούς.
Ἡ καρδιά του ὅμως, στά 68 του χρόνια, τόν πρόδωσε καί ἔφυγε ξαφνικά, σιωπηλός καί προσευχόμενος. Ἡρπάγη πραγματικά μήποτε κακία ἀλλάξη σύνεσιν αὐτοῦ, ἀνεχώρησε γιά τό Οὐράνιο Θυσιαστήριο, τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, πρός τήν ὁποία πάντοτε ἐστόχευε, γιά τήν ὁποία θεολογικῶς ὁμιλοῦσε και προς την ὁποία κατηύθυνε τίς ψυχές τῶν πνευματικῶν του τέκνων.
Ἔφυγε ἕτοιμος, ἀλλοιωμένος ἀπό τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού εὐλόγησε ὅλη του τήν ἁγία βιοτή μέσα ἀπ’ τήν ὁποία δοξάσθηκε τό Πανάγιο Ὄνομα τοῦ Κυρίου. Τά κείμενά του, τά πολλά του ἔργα, οἱ ἠχογραφήσεις τῶν ὁμιλιῶν του, οἱ θαυμάσιες ραδιοφωνικές του ἐκπομπές στό Ἐκκλησιαστικό Ραδιόφωνο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἔμειναν τώρα νά μᾶς τόν θυμίζουν καί νά τόν φέρνουν κοντά μας, μά περισσότερο ἡ γλυκύτατη καί εὐγενική μορφή του, ἔτσι ὅπως εἶναι βαθειά χαραγμένη μέσα μας, καθώς καί τό παράδειγμά του. Αὐτά πράγματι μᾶς τόν φέρνουν ἐνώπιόν μας, μᾶς τόν θυμίζουν καί τόν καθιστοῦν ἀλησμόνητο καί ἀξέχαστο συλλειτουργό μας ἐπί τῆς γῆς καί Οὐρανοπολίτην τώρα στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ!
π. Ἀχίλλιος