«Ὥσπερ πελεκάν, τετρωμένος
τήν πλευράν Σου Λόγε…»
Τοῦ Πρωτοσυγκέλλου
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου
π. Ἀχιλλίου Τσούτσουρα
«Ὥσπερ πελεκάν, τετρωμένος τήν πλευράν Σου Λόγε Σούς θανόντας παῖδας ἐζώωσας,
ἐπιτάξας ζωτικούς αὐτοῖς κρουνούς» (Β΄ Στάση Ἐγκωμίων).
Μεγάλη Παρασκευή! Ἡ ἀγωνία κορυφώνεται, ὁ πόνος κυριαρχεῖ! Ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς δέν δίνει μόνο τόν ἑαυτό του λύτρο γιά νά ἐξαγοράσει ὅλους τούς ἀνθρώπους ἀπό τόν θάνατο, ὅπως μᾶς λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀλλά παλεύει ἐναντίον τοῦ διαβόλου καί κερδίζει πάνω στόν Σταυρό νίκη μοναδική, ἀνεπανάληπτη καί καθοριστική, ἡ ὁποία ἀγκαλιάζει ὅλους τούς ἀνθρώπους μέχρι τήν συντέλεια τοῦ κόσμου.
Ὁ ἀναμάρτητος Ἑσταυρωμένος Ἰησοῦς δέν ἀφαιρεῖ μόνο τούς μοχλούς τοῦ σκοτεινοῦ Ἅδου, ἀλλά τούς συντρίβει καί τούς ἐξαφανίζει. Καί ὁ Σταυρός Του σήμερα, ἀπό τόν φρικτό βράχο τοῦ Γολγοθᾶ ἔρχεται νά μᾶς διαμηνύσει ὅτι καί ἐμεῖς πρέπει νά νικήσουμε τόν θάνατο καί διά τῶν σεπτῶν Παθῶν Του νά κληρονομήσουμε διά τοῦ θανάτου τήν ἀθανασία καί ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά καί νά ζωοποιηθοῦμε διά τοῦ σταυρικοῦ θανάτου Του.
Ἡ ὑμνολογία μας μέσα ἀπό τά Ἐγκώμια τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Παρασκευῆς, μᾶς δίνει μία πολύ ὡραία εἰκόνα, τό ὑπερήφανο καί φιλόστοργο πτηνό πού ὀνομάζεται πελεκάνος, τό ὁποῖο τρέφεται μέ διάφορα ἑρπετά καί μέσα σέ αὐτά συγκαταλέγεται καί τό φίδι.
Γι’ αὐτό τό λόγο τό αἷμα πού ρέει μέσα του, μπορεῖ νά γίνει ἕνας δυνατός ἀντιϊοβόλος ὁρός ὁ ὁποῖος σέ περίπτωση πού κάποιο φίδι δηλητηριῶδες, δαγκώσει κάποιο ἀπό τά νεογνά του, νά μπορεῖ νά θεραπεύεται. Λέγεται δέ, ὅτι μόλις ὁ στοργικός πελεκάνος καταλάβει ὅτι κάποιο ἀπό τά μικρά νεογνά του κινδυνεύει νά πεθάνει ἀπό τό δηλητηριῶδες ἑρπετό, σπεύδει καί ἀρχίζει νά χτυπάει καί νά τρυπάει μέ τό ράμφος του, τήν πλευρά του, προκειμένου νά τρέξει ἀπό τήν πληγή πού προξένησε ὁ ἴδιος στό σῶμα του, ἀρκετό αἷμα. Αὐτό τό αἷμα τοῦ γεννήτορος πελεκάνου, μεταγγίζεται μέ τό ράμφος του στό στόμα τοῦ μικροῦ πουλιοῦ. Ἐκεῖνο λαμβάνοντας τό αἷμα μέ τόν ἀντιϊοβόλο ὁρό, παίρνει ζωή, ἐνδυναμώνεται, ζωοποιεῖται καί τελικά σώζεται, χάρη στή γεμάτη ἀπό ἀγάπη προσφορά τοῦ γονέως του, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο γεννᾶ τά νεογνά του, ὄχι μόνο τά ἀγαπᾶ, ὄχι μόνο τά προστατεύει, ὄχι μόνον ἐνδιαφέρεται καί ἀγωνιᾶ γι’ αὐτά, ἀλλά καί τά ἀναγεννᾶ.
Κάπως ἔτσι, σύμφωνα μέ τόν ἱερό ὑμνωδό πού μᾶς δίνει τόσο ὄμορφες εἰκόνες τήν μεγάλη καί συγκινητική αὐτή βραδυά, συμβαίνει καί στήν περίπτωση τοῦ σταυρικοῦ θανάτου τοῦ Κυρίου μας. Ὅπως ὁ δυνατός πελεκάνος χτυπᾶ μέ τό ράμφος του, τήν δική του πλευρά καί μέ τό αἷμα πού ρέει ἀπό αὐτή ζωογονεῖ τά νεογνά του, ἔτσι καί Σύ Κύριε, λέει ὁ ἱερός ὑμνωδός, Υἱέ καί Λόγε τοῦ Θεοῦ δίνεις ζωή σ’ ἐμᾶς τούς πληγωμένους καί χτυπημένους ἀπό τήν ἁμαρτία, υἱούς Σου, πού εἴμαστε οἱ «τῇ ἀπάτῃ τοῦ ὄφεως ὑπαχθέντες». Ἀφοῦ καί ἐμᾶς ὁ δαίμονας τοῦ σκότους, ὁ ἀρχέκακος ὄφις μᾶς κέντρισε στόν Παράδεισο μέ τήν ἁμαρτία, μέ τό θανατηφόρο κεντρί του καί μᾶς δηλητηρίασε. Ἔρχεσαι τώρα Ἐσύ καί ἐνσταλλάζεις στίς δηλητηριασμένες καί πικραμένες ἀπό τήν ἁμαρτία ψυχές τῶν παιδιῶν Σου, τό Τίμιο Αἷμα Σου, τό ὁποῖο κύλησε ἄφθονο πάνω στόν Σταυρό ἀπό τούς «ζωτικούς κρουνούς», ἀπό τήν ζωήρρητη πλευρά Σου, καί ἀπό αὐτό τό Τίμιο Αἷμα, πήραμε ζωή, ἀπαλλαχθήκαμε ἀπό τήν δουλεία τοῦ θανάτου, μποροῦμε τώρα νά ζήσουμε αἰώνια. Ἐσύ, ἀκόμη, ὡς νέος Ἀδάμ, ἐπαναφέρεις μέ τόν σταυρικό Σου θάνατο στή νέα ζωή τόν Ἀδάμ, ὁ ὁποῖος νεκρώθηκε τότε ἀπό τόν φθονερό διάβολο καί δέν ζωοποίησε μόνον τά παιδιά Σου, ἀλλά καί τήν Κτίση ὁλόκληρη. Κι ὅλα αὐτά τά θυμόμαστε σήμερα!
Σήμερα πού σκοτίστηκε ὁ Ἥλιος, πού τό καταπέτασμα τοῦ Ναοῦ σχίστηκε, πού ἄφθονο κύλησε τό Αἷμα καί τό Νερό ἀπό τήν Ἁγία Πλευρά Σου, σήμερα πού οἱ πέτρες σχίστηκαν, ἡ γῆ ταράχθηκε, τά μνημεῖα ἄνοιξαν, ἀλλά τό μεγαλύτερο θαῦμα πού συνέβη αὐτή τήν Μεγάλη Ἡμέρα, εἶναι ὅτι διά τοῦ Αἵματός Σου ἀναζωογονήθηκε ὁ ἄνθρωπος, ἀνακαινίσθηκε ἡ Κτίση ὁλόκληρη καί ἐμεῖς οἱ θνητοί ἀπό πεθαμένο, πήραμε ζωή, καί ἀπό νεκρό μποροῦμε τώρα νά ἀναστηθοῦμε, ὅπως εὔστοχα σημειώνει ὁ πληγωμένος ἀετός τῆς Θεολογίας μας Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος.
Ἄς προσεγγίσουμε λοιπόν, σήμερα, μέ ἰδιαίτερη εὐλάβεια καί συγκίνηση στίς καρδιές μας Ἐκεῖνον, τόν φιλόστοργο ἰατρό καί θεραπευτή, τόν Ἀρχίατρο τῶν ψυχῶν μας Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Ὁποῖος σέ αὐτόν τόν κόσμο «διῆλθεν εὐεργετῶν καί ἰώμενος» (Πράξ. ι΄, 38) καί ὁ Ὁποῖος μέ τήν μοναδική καί ἀπαράμιλλη ἀγάπη Του καί τήν ἄφατη φιλανθρωπία Του, ἐποίησεν «ἐξ ἑνός αἵματος πᾶν γένος ἀνθρώπων» (Πράξ. ιζ΄, 26) καί ὁ Ὁποῖος σήμερα «καθορᾶται νεκρός» καί ἄς τοῦ καταθέσουμε τήν εἰλικρινή εὐγνωμοσύνη μας, ἀντιπελαργοῦντες γιά ὅσα Ἐκεῖνος ὑπέμεινε γιά ὅλους ἐμᾶς τούς τραυματισμένους καί δηλητηριασμένους δούλους Του, πού εἴμαστε τελικά οἱ «νεκρωθέντες τῇ ἁμαρτίᾳ» καί πού χάριν Ἐκείνου θεραπευθήκαμε, ζωοποιηθήκαμε καί ἀπαλλαχθήκαμε τῆς φοβερᾶς ἐκείνης ἀπειλῆς τοῦ θανάτου.
Καί κατά τήν ὥρα τῶν ψαλλομένων Ἐγκωμίων πού δονεῖται ἀκούγοντάς τα ἡ ψυχή μας, μόλις ἀκούσουμε τούς Ἱεροψάλτες μας νά λένε: «Ὥσπερ πελεκάν, τετρωμένος τήν πλευράν Σου Λόγε», ἄς προσευχηθοῦμε καρδιακά στόν Παθόντα καί Ταφέντα Κύριό μας, νά συγκαταβεῖ ἰδιαίτερα σέ τούτους τούς δύσκολους καιρούς πού ζοῦμε, ὥστε ἀπό τήν τετρωμένη Του πλευρά νά συνεχίσει νά ρέει τό «ὑπέρ ἡμῶν καί πολλῶν ἐκχυνόμενον» Τίμιο Αἷμα Του, τό ἀντίδοτο τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου, γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας καί γιά τήν ζωή τήν αἰώνιο καί ἀτελεύτητο.