ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΕΡΟΣ Ι

Αρχική Σελίδα Ιατρικά ΘέματαΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΕΡΟΣ Ι ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΕΡΟΣ Ι

Τ.Ε.Ι. ΛΑΡΙΣΑΣ
ΣΧΟΛΗ: Σ.Ε.Υ.Π
ΤΜΗΜΑ: ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ

Θέμα: ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ
ΜΕΡΟΣ Ι

Σπουδαστές:
Περιστέρη Βασιλική
Τσάκας Πάρης / Παρασκευάς

Λάρισα

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

Ο ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.
-Οι ανάγκες του ασθενούς οδηγούν στην κατάστρωση σχεδίου νοσηλευτικής φροντίδας.
-Φυσικές ανάγκες.
-Ανάγκη ασφάλειας.
-Ανάγκη στοργής και αναγνωρίσεως.
-Ανάγκη δημιουργικότητας.
-Ανάγκη να γνωρίζει και να καταλαβαίνει.
-Αισθησιακές ανάγκες {για τους ασθενείς νοούνται σαν αισθητικές}.
-Ανάγκη αποδοχής.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΑΣΘΕΝΩΝ.
-Το παιδί στο Νοσοκομείο
-Ο ενήλικος και το Νοσοκομείο.
-Ο χειρουργικός ασθενής.
-Ο ασθενής στο θάλαμο εντατικής παρακολούθησης.
-Γενικές αρχές για τη νοσηλευτική φροντίδα του χειρουργικού ασθενούς.
-Προεγχειρητική φροντίδα ασθενούς.
-Γενική προεγχειρητική προετοιμασία.
-Χειρουργικός παιδιατρικός ασθενής.

Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΡΡΩΣΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ.

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΑΡΡΩΣΤΟΥ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ.
-Αρχές και μέθοδοι διδασκαλίας.
-Αρχές μάθησης.
-Αρχές διδασκαλίας.
-Οι διδακτικές ικανότητες των νοσηλευτών.
-Αξιολόγηση της κατάστασης και των αναγκών του αρρώστου.
-Προγραμματισμός και εκτέλεση της διδασκαλίας.
-Εκτίμηση των αποτελεσμάτων της διδασκαλίας.
-Διδασκαλία αρρώστου.
-Διδασκαλία οικογένειας.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΣΤΟΝ ΑΡΡΩΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

Ο ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

Ο άρρωστος άνθρωπος στο χώρο του Νοσοκομείου εμφανίζει ιδιαίτερες ανάγκες και προβλήματα που επηρεάζονται από τη Φύση και σοβαρότητα ασθένειάς του, αλλά και από τη βιο-ψυχο-πνευματικο-κοινωτική του συγκρότηση.
Η αδελφή κοντά στον εξαρτημένο, ημιεξαρτημένο και ανεξάρτητο άρρωστο έχει την ευθύνη αλλά και την τιμή να τις αξιολογεί τις ανάγκες του και τις ικανοποιεί στα πλαίσια των ευθυνών της.

ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΩΣΗ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ.

Είναι γνωστό ότι η αδελφή δεν είναι πάντα σε θέση να ικανοποιήσει όλες τις προσδοκίες και τις ανάγκες του ασθενούς ούτε πάλι θεωρείται πάντοτε υπεύθυνη, όταν αυτές δεν ικανοποιούνται.
Η φροντίδα κάθε αρρώστου πρέπει να στηρίζεται στις ατομικές ανάγκες του, οι οποίες πρέπει να καθορίζουν το είδος της παρεχόμενης σε αυτόν φροντίδας. Αυτό προϋποθέτει:
-Προσπάθεια ανευρέσεως των αναγκών του ασθενούς, και
-Επισήμανση εκείνων που έχουν ανάγκη βοήθειας από την αδελφή.
Επειδή οι ανάγκες του αρρώστου σπάνια παραμένουν οι ίδιες, απαραίτητη είναι η συχνή επανεκτίμηση τόσο των υπαρχουσών αναγκών, όσο και του σχεδίου της παρεχόμενης νοσηλευτικής φροντίδας.
Εάν λοιπόν η νοσηλευτική φροντίδα του αρρώστου πρόκειται να στηριχτεί στις ατομικές ανάγκες, απαιτείται η αδελφή να γνωρίζει την έννοια του όρου «ανάγκη» και να έχει γνώση των αναγκών του ανθρώπου.
Ανάγκη είναι η κατάσταση κατά την οποία παρουσιάζεται βιολογική η πνευματικο-ψυχο-κοινωνική έλλειψη ή αδυναμία που έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία διαφοράς μεταξύ του πώς είναι και θα έπρεπε να είναι το άτομο – είναι μία δύσκολη κατάσταση, που απαιτείται ανακούφιση ή ικανοποίηση.
Βασικά οι ανάγκες χωρίζονται σε δύο κατηγορίες.
1. Τις φυσικές ή βασικές ανάγκες και
2. Τις ψυχοκοινωνικές ή δευτερεύουσες ανάγκες.
Οι φυσικές ανάγκες είναι κοινές σε όλους τους ζώντες οργανισμούς, ενώ οι ψυχοκοινωνικές αποτελούν ξεχωριστό χαρακτηριστικό των ανθρώπων.
Ο Maslow, επικρατέστερος μελετητής των αναγκών, χωρίζει τις ανάγκες σε επτά κατηγορίες και τις ιεραρχεί χρησιμοποιώντας την κλίμακα που ακολουθεί:

ΑΠΟΔΟΧΗΣ
ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΕΣ
ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ
ΣΤΟΡΓΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΩΣ
ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
ΦΥΣΙΚΕΣ Ή ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ

Η δυνατότητα εξακριβώσεως των αναγκών του ασθενούς στηρίζεται σε ορισμένες προϋποθέσεις, δηλαδή:
1. Την κατοχή βασικών γνώσεων των βιολογικών, κοινωνικών και ψυχολογικών επιστημών.
2. Την ικανότητα να παρατηρεί κανείς και μεταβιβάζει κατάλληλα τις παρατηρήσεις.
3. Την ικανότητα να ερμηνεύει ή επεξηγεί τις παρατηρήσεις.
4. Την ικανότητα της επικοινωνίας με τον ασθενή.
5. Την ικανότητα να αξιολογεί και ιεραρχεί τις ανάγκες, και
6. Την αντίληψη πως οι ανάγκες επηρεάζονται από τη νόσο.
Οι ανάγκες του ανθρώπου διαφέρουν σε σπουδαιότητα μεταξύ τους, ενώ δε μία ανάγκη ικανοποιείται, άλλη εμφανίζεται και παίρνει θέση προτεραιότητας. Οι ανάγκες διεκδικούν πρώτα ικανοποίηση και πρέπει να γίνει αυτό, πριν άλλες ανάγκες συγκεντρώσουν την προσοχή μας. Οι φυσικές λοιπόν ανάγκες πρέπει να ικανοποιηθούν σε κάποιο βαθμό, πριν ψυχολογικές ανάγκες γίνουν έκδηλες στο άτομο. Ακόμη και μεταξύ των φυσικών ή βασικών αναγκών, μερικές απαιτούν προτεραιότητα ικανοποιήσεως π.χ ο άρρωστος που έχει δύσπνοια {δηλ. δεν ικανοποιούνται οι ανάγκες του οργανισμού σε οξυγόνο}, δεν ενδιαφέρεται για την ανάγκη της τροφής, ακόμη δε λιγότερο για συζήτηση ή άλλη ανάγκη. Το ίδιο συμβαίνει και με μας. Αν προσπαθήσουμε να μελετήσουμε, την ώρα που κρυώνουμε ή πεινάμε, η απόδοσή μας θα είναι ελάχιστη, ώσπου να φορέσουμε ένα ρούχο και να ικανοποιήσουμε και το αίσθημα της πείνας.
Η δυνατότητα του ατόμου να υποστεί μία στέρηση επηρεάζεται από την όλη του επάρκεια {φυσική, συναισθηματική κλπ.}, καθώς και το βαθμό ικανότητας να προσαρμοστεί σε αλλαγές π.χ ο άνθρωπος που υπέστη βλάβες του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος λόγω εγκεφαλικής αιμορραγίας έχει μικρή αντοχή στη στέρηση ικανοποιήσεως των αναγκών του και εκνευρίζεται εύκολα στις μικρές δυσκολίες.
Σε περίπτωση κατά την οποία η στέρηση έχει ψυχολογική μορφή, τότε αυτό εξαρτάται και από το βαθμό ικανοποιήσεώς της κατά το παρελθόν και ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια της ζωής του ατόμου.
Εφόσον η ασθένεια ήδη στερεί το άτομο από την ικανοποίηση μίας ή και περισσότερων αναγκών του, η ικανότητά του να δεχτεί στέρηση και άλλων αναγκών μειώνεται σημαντικά π.χ ασθενής που έκανε μία σοβαρή χειρουργική επέμβαση είναι ανίκανος αμέσως μετά την εγχείρηση να εκτιμήσει αλλαγές περιβάλλοντος και να προσαρμοστεί σε αυτές. Η ικανοποίηση των αναγκών αναμφίβολα εξαρτάται από τις υπάρχουσες δυνατότητες για ικανοποίησής τους π.χ η ανάγκη για οξυγόνο δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί παρά μόνο, αν υπάρχει οξυγόνο στον εισπνεόμενο αέρα. Η ανάγκη να αγαπά και αγαπάται ένα άτομο δεν μπορεί να ικανοποιηθεί παρά μόνο, αν υπάρχει αγάπη.
Στον πολύπλοκο ανθρώπινο οργανισμό για την ικανοποίηση των αναγκών παίρνουν μέρος πολλά συστήματα με τις λειτουργίες τους π.χ η ικανοποίηση της δίψας { φυσική ανάγκη } απαιτεί όχι μόνο την ύπαρξη νερού, αλλά και ικανότητα του ατόμου να το πάρει, ικανότητα του οργανισμού να το απορροφήσει και να το μοιράσει σε όλα τα σημεία.
Με τη σειρά που ο Maslow ιεραρχεί τις ανάγκες του ανθρώπου, κάτω από το πρίσμα «οι ανάγκες του ασθενούς αποφασίζουν το είδος της παρεχόμενης νοσηλευτικής φροντίδας».

ΦΥΣΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ.

Οι φυσικές ανάγκες όπως της τροφής, του οξυγόνου, του νερού, της κατάλληλης θερμοκρασίας του περιβάλλοντος κλπ. Επηρεάζουν τη συμπεριφορά του ατόμου και κατευθύνουν τους μηχανισμούς, οι οποίοι διατηρούν σταθερό το εσωτερικό περιβάλλον του οργανισμού. Η δύναμη των αναγκών αυτών είναι μεγάλη και, εάν δεν ικανοποιηθούν, υπερισχύουν στη σκέψη του ατόμου π.χ ο ασθενής στον οποίο περιορίστηκαν τα λαμβανόμενα υγρά, για θεραπευτικό σκοπό, αναμφίβολα διψά, το δε αίσθημα της δίψας έχει απορροφήσει ολοκληρωτικά της σκέψη του. Δε συζητά τίποτε άλλο από το βαθμό της δίψας του, την επιθυμία του για νερό και κατά συνέπεια ρωτά τον ιατρό και την αδελφή, πότε θα του επιτραπεί. Σε αυτή την περίοδο δεν ενδιαφέρεται ούτε για άλλες φυσικές ανάγκες, ούτε βέβαια για ψυχοκοινωνικές. Αμέσως όμως, μόλις η δίψα του ικανοποιηθεί, αρχίζει να συνειδητοποιεί την ύπαρξη και άλλων αναγκών του, όπως της ησυχίας, της στοργής, της ενημερώσεώς του για την πορεία της ασθένειάς του κλπ.

ΑΝΑΓΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ.

Όταν οι φυσικές ανάγκες του αρρώστου είναι ικανοποιημένες, η ανάγκη της ασφάλειας του εαυτού του παίρνει την πρώτη θέση. Ο φυσιολογικός ενήλικας είναι σε θέση να προφυλάξει τον εαυτό του και συνήθως δεν διατρέχει κίνδυνο η ασφάλειά του, όμως δεν συμβαίνει το ίδιο και με τον ασθενή.
Η ασφάλεια του ασθενούς έχει δύο απόψεις. Η μία άποψη είναι ο πραγματικός κίνδυνος ή η απειλή της υγείας και της ζωής του ακόμη από την ασθένεια. Η άλλη είναι τα υποκειμενικά συναισθήματα του ότι βρίσκεται σε κατάσταση ασφάλειας ή κατάσταση κινδύνου.
Καταστάσεις που θέτουν σε κίνδυνο τον ασθενή, δυνατό να προέρχονται πρώτα από τον ίδιο σαν άτομο, όπως η ασθένειά του, και κατά δεύτερο λόγο από το περιβάλλον του.
Εφόσον βασικός επιδιωκόμενος σκοπός της αδελφής είναι η ανακούφιση του ανθρώπου, επιβάλλεται να επιδιώκεται την ασφάλειά του. Για να μπορεί η αδελφή να προστατεύει τον ασθενή της από τους πραγματικούς κινδύνους της ασθένειας, πρέπει να γνωρίζει τη φύση της, την εξέλιξη και τις επιπλοκές της. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να προλάβει τις επιπλοκές, όσες είναι δυνατόν να προληφθούν, και να προσφέρει σωστή και επιδέξια νοσηλευτική φροντίδα. Τα μέτρα ασφαλείας που παίρνονται δεν πρέπει να περιορίζονται στο φυσικό περιβάλλον του αρρώστου, αλλά να επεκτείνονται και στο συναισθηματικό και κοινωνικό κλίμα του περιβάλλοντός του. Η πρόληψη ορισμένων φόβων απαιτεί γνώσεις των προσδοκιών του ασθενούς και ειδικότερα γνώση, του πως κάθε ασθενής καταλαβαίνει κάτω από τις παρούσες συνθήκες το ρόλο του και το ρόλο της αδελφής.

ΑΝΑΓΚΗ ΣΤΟΡΓΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΩΣ.

Όταν οι φυσικές ανάγκες και ανάγκες της ασφάλειες του αρρώστου ικανοποιηθούν, γίνεται έκδηλη η ανάγκη της στοργής και της αναγνωρίσεως.
Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι ον κοινωνικό και δεν αγαπά τη μόνωση. Η ασθένεια τον παίρνει από ένα εύθυμο περιβάλλον και τον μεταφυτεύει σε ένα άλλο θλιβερό και ασυνήθιστο, στο οποίο αισθάνεται ανίκανος και μόνος. Ενώ, πριν από λίγο ήταν ένα ζωντανό και ενεργητικό μέλος της κοινωνίας, τώρα πρέπει να δεχτεί το ρόλο του εξαρτημένου ανθρώπου με κίνδυνο να πέσει στην ανυπαρξία. Αυτός ο ασθενής έχει ανάγκη να διατηρήσει τον αυτοσεβασμό του και να αναγνωριστεί σαν άτομο, σαν ιδιαίτερη προσωπικότητα. Η αδελφή, διαποτισμένη η ίδια από την πίστη στην αξία της πραγματικότητας και της ακεραιότητας του ανθρώπου, επιδιώκει να ικανοποιήσει αυτή την ανάγκη του αρρώστου και να βοηθήσει και την οικογένειά του να αισθανθεί την ανάγκη της συγκεκριμένης συνεισφοράς στη θεραπεία και γρήγορη ανάρρωση του αρρώστου της.
Η ίδια διαθέτει χρόνο να ακούσει τον ασθενή και να συζητήσει μαζί του, εφόσον οι συνθήκες της το επιτρέπον και ο άρρωστος το επιζητεί. Ακόμη η αδελφή δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον, όχι μόνο για ότι ενδιαφέρει την ίδια σχετικά με τον ασθενή, αλλά και για κάθε τι που φαίνεται σπουδαίο γι’ αυτόν – η μεγάλη της προσοχή, η φροντίδα και η ευγένειά της μεταφέρουν στον άρρωστο πεποίθηση ότι φροντίζεται με στοργή και ενδιαφέρον και ότι οι ανάγκες του και τα προβλήματά του αναγνωρίζονται.

ΑΝΑΓΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ.

Ο άρρωστος που για λίγο νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο φαινομενικά δεν αισθάνεται την πίεση αυτής της ανάγκης. Αυτό όμως δε συνεχίζεται για πολύ, αν χρειαστεί να παραταθεί η παραμονή του στο Νοσοκομείο. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να δημιουργηθούν σε αυτόν ευκαιρίες για α εκφράσει τον εαυτό του άνετα να τον χρησιμοποιήσει δημιουργικά, έτσι, ώστε να είναι ή τουλάχιστο να νομίζει ότι είναι χρήσιμος.
Συχνά η στάση μας, η συμπεριφορά μας, τα λόγια μας όχι μόνο δεν ικανοποιούν αυτή την ανάγκη του, αλλά και του καλλιεργούν τη σκέψη ότι είναι άχρηστος, ότι είναι κάτι το άψυχο…

ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ.

Ο κάθε άνθρωπος θέλει να γνωρίζει τι του συμβαίνει, και δεν ικανοποιείται, όταν παίρνει σύντομες ή αόριστες πληροφορίες. Ο νοήμων άνθρωπος συγκεντρώνει πληροφορίες σχετικές με το θέμα που τον ενδιαφέρει, τις οργανώνει, τις αναλύει και στη συνέχεια οδηγείται σε συμπεράσματα.
Πολλοί άρρωστοι προσπαθούν να ενημερωθούν σχετικά με την ασθένειά τους, συχνά όμως οι πληροφορίες τους είναι γενικές ή και ανακριβείς. Καθήκον της αδελφής και μάλιστα από τα πιο υπεύθυνα είναι να μεταδώσει στον άρρωστο χρήσιμες γνώσεις σε θέματα αρμοδιότητάς της. Για να διδάξει σωστά και αποτελεσματικά τον άρρωστό της η αδελφή, πρέπει να έχει πολλές γνώσεις πάνω στο θέμα, να μπορεί να μεταφέρει τις γνώσεις αυτές στο επίπεδο κάθε ασθενούς και να γνωρίζει βασικές αρχές της μαθήσεως. Οι πληροφορίες που δίνει στον άρρωστο, όσο απλές κι αν είναι, πρέπει να έχουν νόημα και σημασία, για να γίνουν αποδεκτές. Βέβαια, όταν πρόκειται η αδελφή να συζητήσει κάτι με αυτόν, υπολογίζει τη φυσική και συναισθηματική κατάστασή του, το διανοητικό του επίπεδο, την πείρα του σαν αρρώστου, το βαθμό της ενημερώσεώς του στην όλη κατάσταση, καθώς και την ύπαρξη της ανάγκης του αρρώστου να γνωρίσει και να μάθει για την ασθένειά του. Είναι γνωστός ο φόρτος της εργασίας της αδελφής που διαρκώς τείνει να την απομακρύνει από τον ασθενή της. Όμως και η πιο βιαστική αδελφή πρέπει να σταματά πολύ συχνά, για να δώσει, έστω και σύντομες, απλές εξηγήσεις σε θέματα της αρμοδιότητάς της.
Η μη ικανοποίηση αυτής της ανάγκης του ασθενούς δημιουργεί φόβους, ανησυχίες, ερωτηματικά και έτσι διασαλεύεται η εμπιστοσύνη του στους ανθρώπους, στα χέρια των οποίων έχει εμπιστευτεί το πιο πολύτιμο αγαθό, την υγεία του, δηλαδή τη ζωή του.

ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ {ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΝΟΟΥΝΤΑΙ ΣΑΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ}.

Οι ανάγκες αυτές ποικίλουν σε σπουδαιότητα από τον ένα άρρωστο σε άλλο. Για όλους τους αρρώστους το πιο ευχάριστο περιβάλλον είναι το καθαρό, τακτικό και το ωραίο. Ο άρρωστος με μεγάλη αισθητική ευαισθησία θα λυπηθεί από το ακατόρθωτο, ακατάστατο και ακαλαίσθητο περιβάλλον, ενώ ένα περιβάλλον τακτικό, καθαρό και ωραίο, αναμφίβολα συντελεί τα μέγιστα στο να αισθάνεται ο άρρωστός μας άνετα.

ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟΔΟΧΗΣ.

Αποδέχομαι τον άρρωστο δε σημαίνει απλά είμαι καλή σε αυτόν, αλλά τον καταλαβαίνω όπως είναι και συνεργάζομαι μαζί του, όπως είναι, δηλαδή, αποδέχομαι τις κληρονομικές και μη κληρονομικές του ιδιότητες – αποδέχομαι την καλή ή κακή συμπεριφορά του – αποδέχομαι τα θετικά ή αρνητικά για μένα και το περιβάλλον του συναισθήματα, τη στιγμή κατά την οποία ζω και προσπαθώ να καταλάβω τον εσωτερικό του κόσμο.
Η αποδοχή του αρρώστου μας προϋποθέτει γνώσεις της προσωπικότητας του ανθρώπου καθώς και των παραγόντων που προκαλούν αλλαγές στην προσωπικότητά του π.χ ασθένεια κα
Η αποδοχή του αρρώστου μας προϋποθέτει ακόμη αποδοχή του εαυτού μας, η οποία στηρίζεται στην αυτογνωσία. Ο ασθενής έχει την απαίτηση να τον μεταχειριζόμαστε όχι απλά σαν άνθρωπο, αλλά σαν άνθρωπο με ειδικές ανάγκες.
Η αποδοχή του εκνευρισμένου και εξαρτημένου αρρώστου χωρίς επίκριση και λανθασμένη ενθάρρυνση αποτελεί αποδοχή και δημιουργεί δυνατότητας παροχής ολοκληρωμένης νοσηλευτικής φροντίδας.
Η συμπεριφορά αυτή της αδελφής ελευθερώνει τον άρρωστο από ανεπιθύμητη υπεράσπιση του εαυτού του και στη συνέχεια αποδέχεται και ο ίδιος στο περιβάλλον του και όλοι μαζί συνεργάζονται για τον ίδιο σκοπό, τη θεραπεία της ασθένειας ή βελτίωση της.
Σαν μέσο για εξακρίβωση των αναγκών του αρρώστου, αναφέρθηκε η ικανότητα για παρατήρηση και για επεξήγηση των παρατηρήσεων. Τι είναι όμως παρατήρηση και τι επεξήγηση;
Παρατήρηση είναι η ενέργεια κατά την οποία σημειώνεται ένα δεδομένο ή συμβάν, ενώ επεξήγηση η ερμηνεία που αποδίδεται στο δεδομένο ή το συμβάν.
Με τις παρατηρήσεις δίνονται απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: Τι βλέπω; Τι ακούω; Τι μυρίζω; Τι αισθάνομαι; Κλπ. Ενώ με την επεξήγηση δίνονται απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: Τι σημαίνει αυτό που βλέπω; Γιατί συμβαίνει; Π.χ ο άρρωστος έχει αρτηριακή πίεση 90/60 mmHg, αυτό είναι παρατήρηση. Κατά την επεξήγηση της παρατηρήσεως αναζητείται το νόημα που έχει για τον άρρωστο η 90 συστολική και 60 διαστολική αρτηριακή πίεση του αίματος. Ίσως αυτή να είναι η φυσιολογική πίεση ή μπορεί να δηλώνει αρχή ενός σοβαρού shock.
Ο Dubos αναφέρει ότι η πιο αποτελεσματική προσπάθεια προόδου είναι η προσπάθεια να καταλάβουμε τη φύση ενός φαινομένου και να εξηγήσουμε γιατί, έχει έτσι.
Η αξία της παρατηρήσεως εξαρτάται από την ακεραιότητα, την ανεπηρέαστη γνώμη και τη σαφήνεια του παρατηρητή. Ενώ η αξία της επεξηγήσεως εξαρτάται από την επάρκεια των γνώσεων, που έχει ο εξηγητής, για όλους εκείνους τους παράγοντες που συμβάλλουν στην παρούσα κατάσταση καθώς και από την ικανότητα της χρήσεως και συνδέσεως των γνώσεων.
Την αξία της παρατηρήσεως στο έργο της νοσηλείας την είχε επισημάνει η Florence Nightingale, όταν έγραφε «Με ασφάλεια μπορεί να λεχθεί, ότι η συνήθεια της έτοιμης ή ορθής παρατηρήσεως μόνη δεν θα μας κάνει χρήσιμες αδελφές, αλλά και χωρίς αυτή θα είμαστε άχρηστες με όλη μας την αφοσίωση».
Η αδελφή, επειδή βρίσκεται κοντά στον ασθενή περισσότερες ώρες της ημέρας από τις άλλες κατηγορίες του προσωπικού, μπορεί με τις παρατηρήσεις και επεξηγήσεις τους να συγκεντρώσει πληροφορίες σημαντικές που θα βοηθήσουν στη διάγνωση και τον καθορισμό της θεραπείας καθώς και στον προγραμματισμό εξατομικευμένης νοσηλευτικής φροντίδας προς αυτόν.
Η αδελφή στις παρατηρήσεις και επεξηγήσεις της συμπεριλαμβάνει:
1. Την εκτίμηση της γενικής κατάστασης του αρρώστου και των τυχόν μεταβολών της.
2. Την αναγνώριση των συμπτωμάτων και των μεταβολών της νόσου.
3. Την ανακάλυψη των βιο-ψυχο-κοινωνικο-πνευματικών αναγκών του ασθενούς.
4. Την εκτίμηση της διανοητικής και ψυχικής κατάστασης του ασθενούς.
5. Την επισήμανση των αντιδράσεων του ασθενούς στη θεραπεία, και
6. Τη μελέτη του περιβάλλοντος του ασθενούς.
Πρέπει ακόμη να σημειωθεί ότι οι περισσότερες από αυτές τις συζητηθείσες ανάγκες ατόμου, είτε βρίσκεται σε κατάσταση υγείας, είτε ασθένειας, μπορούν να ικανοποιηθούν μερικώς.
Η αδελφή, της οποίας η ευθύνη και η τιμή είναι να βοηθήσει τον άνθρωπο στην ικανοποίηση των αναγκών του κατά την πιο κρίσιμη περίοδο της ζωή του, την ασθένεια, οφείλει παράλληλα με την καταβαλλόμενη προσπάθεια για τη δυνατή ικανοποίησή τους, να προσπαθήσει να αντιμετωπίσει ή και να επιλύσει τα προβλήματα που προκύπτουν από τη μη ικανοποίηση των αναγκών του. Σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να διακρίνει ότι μερικά προβλήματα ούτε περιορίζονται ούτε λύνονται. Τέλος αυτή η ίδια καλείται να βοηθήσει τον άρρωστο με τα μη επιλυόμενα προβλήματα, να τον κάνει ώριμο και αντικειμενικό στη σκέψη, ικανό να προσαρμοστεί σε αυτά.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

-Ψυχολογία Ασθενών, Επιστημονικές Εκδόσεις «Γρ. Παρισιάνος», Μαρία Γρ. Παρισιάνου, Αθήνα

-Νοσηλευτική, Γενική Παθολογική Χειρουργική, Τόμος Α

-Μετεκπαιδευτικά Σεμινάρια Νοσηλευτικής και Κοινωνικής Ογκολογίας, Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία, Τομέας Νοσηλευτικής Ογκολογίας Εθνικού Συνδέσμου Νοσηλευτών Ελλάδος, Εταιρεία Νοσηλευτικών Σπουδών, Περίοδος Οκτώβριος 2003 – Ιανουάριος 2004, Επιμέλεια Έκδοσης: Ν. Δοντάς – Σ. Μπεσμπέας – Ε. Πατηράκη, Καλλιτεχνική Επιμέλεια Εξωφύλλου: Παυλίνα Δοντά, Αθήνα 2004

-Κλινική Νοσηλευτική, Χορήγηση Φαρμάκων, Αρχές και Μέθοδοι, Ελευθερία Κ. Αθανάτου, Copyright Ελευθερία Κ. Αθανάτου, Αθήνα 1989

-Χειρουργική, Τ.Ε.Ε. {Τεχνικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια}, Τομέας Υγείας και Πρόνοιας, Β’ Τάξη – 1ος κύκλος, Αθήνα 1999.

-Σημειώσεις

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΝΕΟ ΤΑΛΑΝΤΟ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ 1ο ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ

Κατηγορίες

Επιλογές

Newsletters

Εγγραφείτε για τα για ενημερωτικά δελτία μας(newsletters)!

Newsletters Απλό κείμενοHTML Μήνυμα e-mail

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΝΕΟ ΤΑΛΑΝΤΟ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ 1ο ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ

Κατηγορίες

Επιλογές

Newsletters

Τα νέα της Μητρόπολης

Τάλαντο

Επιούσιος

Σύγκριση χαρακτηριστικού