Στον τραγουδιστή και μαχητή της λευτεριάς

Αρχική Σελίδα ΑρθρογραφίαΣτον τραγουδιστή και μαχητή της λευτεριάς Στον τραγουδιστή και μαχητή της λευτεριάς

Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή – Μάρτιος 2004

Στον τραγουδιστή και μαχητή της λευτεριάς

«Για σένα Κύπρο αθάνατη, Πατρίδα τιμημένη, θα δώσω από το αίμα μου κάθε σταλαματιά. Για να σε δω ελεύθερη και χιλιοδοξασμένη δεν θα διστάσω, Κύπρο μου, να πέσω στην φωτιά».
Αυτά τα πύρινα λόγια έγραφε στα δεκάξι του χρόνια Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Την απέραντη αγάπη του για την ελευθερία και την Ελλάδα την μετουσιώνει με το πλούσιο ποιητικό του ταλέντο σε στίχους: «…Από σε καρτερούμε την σκλαβιά, για να διώξης, από σένα ω Κύπρος γλυκειά, με την μάνα Ελλάδα να βρεθής αγκαλιά. Μόνο λίγο ακόμα κι ένας ήλιος θα λάμψη πιο λαμπρός και για μας».
Ο Ευαγόρας ήταν επαναστάτης και μαχητής, πριν ξεσπάσει η ένοπλη σύγκρουση με το κατακτητή. Πρωτοστατεί σε διαδηλώσεις και αναλαμβάνει ριψοκίνδυνες πρωτοβουλίες που ενισχύουν τον αντιαποικιακό αγώνα.
Στις 6 Δεκεμβρίου του 1955, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης επρόκειτο να δικαστεί για την συμμετοχή του σε εκδηλώσεις κατά της αποικιοκρατίας, κατηγορούμενος για οχλαγωγία. Ο ίδιος έλεγε χαρακτηριστικά στον πατέρα του που τον προέτρεπε να προσέχει: «Να πιάσει τα βρεγμένα της και να φύγει η Αγγλία από την Κύπρο». Την προηγούμενη της δίκης, αποχαιρετά τους δικούς του και αφήνει στην έδρα της τάξεως του, στο Ελληνικό Γυμνάσιο της Πάφου το ακόλουθο γράμμα:
«Παλιοί συμμαθητές. Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσα σας. Κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα. Κάποιο που μπορεί να μην το ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μη κλάψετε στον τάφο του. Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε στον τάφο του. Του φτάνει αυτό μονάχα…Γεια σας παλιοί συμμαθητές. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας κι όποιος θελήσει για να βρει ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο. Ας πάρει μιαν ανηφοριά ας πάρει μονοπάτια να βρει τα σκαλοπάτια, που παν στην λευτεριά…»
Επικηρύσσεται με το ποσό των 5000 λιρών. Την νύκτα της 19ης Δεκεμβρίου του 1956, πέφτει στα χέρια των ‘Αγγλων. Μετά την σύλληψη του ακολουθούν φρικτά βασανιστήρια. «Την νύκτα με δένουν χειροπόδαρα σ’ ένα κρεβάτι και χορεύουν επάνω μου μέχρις ότου λιποθυμήσω. Και τότε μου βουτάνε το κεφάλι σ’ ένα κουβά γεμάτο κρύο νερό το κρατάνε εκεί βουτηγμένο, χωρίς να παίρνω αναπνοή, ώσπου να χάσω πάλι τις αισθήσεις μου…ένδεκα μέρες τώρα με ξυπνούν και με σηκώνουν μ’ άγριες φωνές, μόλις κλείσω τα μάτια. Με γυμνώνουν και με κτυπούν αλύπητα…». Λόγια του ίδιου του Ευαγόρα προς τους δικούς του που τον επισκέπτονταν στις φυλακές.
Οδηγείται στο δικαστήριο με την κατηγορία της μεταφοράς ενός οπλοπολυβόλου. «Γνωρίζω ότι θα καταδικασθώ σε θάνατο. Θα με κρεμάσετε το ξέρω. Ότι έκαμα, το έκαμα ως Έλληνας Κύπριος, που ζητά την λευτεριά του. Εύχομαι να είμαι ο τελευταίος που θα αντικρίσει την αγχόνη. Ζήτω η ΕΝΩΣΙΣ της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα. Τίποτε άλλο! Μαρμάρωσαν οι σιδερόφρακτοι δικαστές, μα δεν άλλαξαν δυστυχώς γνώμη παρά την διεθνή κατακραυγή.
Είναι μεσάνυκτα και κάτι. Πέμπτη 14 Μαρτίου του 1957. Ο Ευαγόρας βρίσκεται αντιμέτωπος με το ικρίωμα της αγχόνης. Κάνει χειραψία με τους δήμιους του, τους συγχωρεί και στέκεται ευθυτενής πάνω στην καταπακτή, ψάλλοντας τον Εθνικό μας Ύμνο. Οι κεντρικές φυλακές της Λευκωσίας δονούνται από τα πατριωτικά τραγούδια των κρατουμένων αγωνιστών της Ε.Ο.Κ.Α.
Προηγουμένως ο ιερέας των φυλακών Αντώνιος Ερωτοκρίτου τον εξομολογεί, του μεταδίδει την Θείαν κοινωνίαν και του υποδεικνύει εάν επιθυμεί να του αφήσει τον σταυρόν του για ενθύμιον. Ο Ευαγόρας αδυνατεί να τον αποχωρισθεί λέγοντας στον αιδεσιμότατο: «Θέλω να τον πάρω μαζί μου».
Λίγες ώρες πριν τον απαγχονισμό του, ο Ευαγόρας βρίσκει το κουράγιο και γράφει στην αδελφή του:
« Ώρα 7.30 μ.μ. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα, μην ρωτάτε γιατί…». Στην συνέχεια αναφέρεται στην μικρή κόρη της αδελφής του, την οποία δεν πρόλαβε να βαπτίσει και την παρακαλεί να της δώσει ένα πεντασύλλαβο όνομα που να θυμίζει εκείνη για την οποία ήλθε έως εδώ. Να θυμίζει εκείνη για την οποία ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός έγραψε το πιο όμορφο τραγούδι του. Εκείνη την οποία ο άνθρωπος επιθυμεί πιο πολύ απ΄ όλα…
Οι εφημερίδες εκείνης της περιόδου έγραφαν: « Ο Παλληκαρίδης αντιμετώπισε το θάνατο με ευψυχία και συνέστησε ψυχραιμίαν εις τους δικούς του. Κατά τας τευλευταίας στιγμάς του έγραφε ποιήματα και ανεγίγνωσκε την Αγίαν Γραφήν. Ώδευσεν εις το ικρίωμα με τον Σταυρόν. Οι γονείς και οι λοιποί συγγενείς τον αποχαιρέτησαν εν μέσω συγκινητικών σκηνών χωρίς να δυνηθούν να τον ασπασθούν.
Ζητωκραυγαί υπέρ του Παλληκαρίδη και ελληνικά Εθνικά άσματα ψαλλόμενα υπό των πολιτικών καταδίκων εις τας κεντρικάς φυλακάς ηκούοντο ευκρινώς εις τους πέριξ χώρους. Μικρόν τι προ του Μεσονυκτίου εψάλλετο ο Εθνικός Ύμνος. Ολίγα λεπτά μετά το μεσονύκτιον ο Παλληκαρίδης ωδηγήθη εις την Αγχόνην». Οι αποικιοκράτες εκτελούν ακόμα ένα παιδί. Ένα αγνό ιδεολόγο Έλληνα. Ένα άριστο μαθητή, ένα άριστο ποιητή και ένα άριστο αθλητή.
Το νεκρό κορμί του Ευαγόρα οδηγήθηκε από το ικρίωμα στα φυλακισμένα μνήματα. Η «Μεγάλη Αυτοκρατορία» φυλακίζει ακόμα και τους νεκρούς. Ο πατέρας του Μιλτιάδης , η μάνα του Αφροδίτη τ’ αδέλφια και οι φίλοι του δεν τον νεκροφίλησαν.
Ποιος στ’ αλήθεια μπορεί να μείνε ατάραχος από το μεγαλείο του. Το σχοινί της αγχόνης διαπερνά την ψυχή του κάθε πατριώτη, αφήνοντας μας ως αιώνια προσταγή τους στίχους του: «Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θαρθή το καλοκαίρι, την ΛΕΥΤΕΡΙΑ να φέρει σε πόλεις και χωριά». Και η ειρήνη και η ελευθερία δεν έρχονται φυσικά με το αγγλοαμερικανικό τερατούργημα που ακούει στο όνομα Σχέδιο Ανάν, αλλά με κάτι πιο αξιοπρεπές που να συνάδει στην ηρωική θυσία του. Εκτός και εάν υποδουλωμένοι στην ευμάρεια και στα διαστρεμμένα μυαλά της νέας τάξεως και των νεοσουλτάνων που χωρίς αναστολές απαιτούν την άνευ όρων παράδοση μας, αποφασίσαμε να διαγράψουμε τις υποθήκες του
Θέλω να κλείσω τούτο το μικρό μου αφιέρωμα με κάτι το συγκλονιστικό. Ευλογημένη ώρα μ’ έφερε πριν λίγες μέρες μαζί με Ελλαδίτες αδελφούς, προσκυνητή στον τόπο της θυσίας. Πάνω από την καταπακτή. Η ξεναγός αφού αναφέρεται με συγκίνηση στην θυσία των εννέα παιδιών της αγχόνης, επισημαίνει πως υπάρχουν αξιόπιστες πληροφορίες ότι τα φρικτά βασανηστήρια που προηγήθηκαν του απαγχονισμού του Ευαγόρα είχαν ως αποτέλεσμα να χάσει το ένα του οφθαλμό. Αυτό συνέτεινε στην επιτάχυνση των διαδικασιών της εκτελέσεως, επειδή εκτός των άλλων υπήρχε η πληροφορία για την απονομή χάριτος που ανακοινώθηκε τελικώς μετά τον απαγχονισμό. Μόνο έτσι μπορούσαν να αποκρύψουν την βαναυσότητα τους οι «πολιτισμένοι» βρετανοί. Δοξάστε τους!

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΝΕΟ ΤΑΛΑΝΤΟ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ 1ο ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ

Κατηγορίες

Επιλογές

Newsletters

Εγγραφείτε για τα για ενημερωτικά δελτία μας(newsletters)!

Newsletters Απλό κείμενοHTML Μήνυμα e-mail

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΝΕΟ ΤΑΛΑΝΤΟ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ 1ο ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ

Κατηγορίες

Επιλογές

Newsletters

Τα νέα της Μητρόπολης

Τάλαντο

Επιούσιος

Σύγκριση χαρακτηριστικού