ΟΜΙΛΙΑ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ 2023 ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΧΙΛΛΙΟ
της κας Δέσποινας Πατσιατζή, Θεολόγου στο 6ο Γυμνάσιο Λάρισας.
Θα μου επιτρέψετε Σας παρακαλώ, να αρχίσω με κάτι δικό μου που μου ήρθε αυθόρμητα στο νου καθώς άρχισα να γράφω αυτά που θα ακούσετε στην πορεία. Και θαρρώ πως για μένα, είναι μία κατάθεση ψυχής και Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την υπομονή σας.
“Τι να την κάνω Μάνα μου την καταναλωτική λευτεριά όταν έχουν αποφασίσει να ζήσω δούλος μέσα απ’ την κοιλιά πλάι στου ξένου αφέντη τα θεριά;”
Σεβασμιώτατε, Σεβαστοί πατέρες, κυρίες και κύριοι, αυτά θα μπορούσε να πει σήμερα ένα παιδί βγαίνοντας από την κοιλιά της μάνας του, και μεγαλώνοντας να συνεχίσει έτσι: “Μάθε μου μάνα, δάσκαλε, παπά, να αγωνιστώ για την αληθινή τη Λευτεριά μ’ όλου του κόσμου τα παιδιά.”
Και ναι, είμαστε ακόμα υπόδουλοι στο κακό, στη βία, στην αδικία, στην ανισότητα, στην ψευτιά, στην αυταρέσκεια, που πηγάζουν όλα από τον εγωισμό για εξουσία και εύκολο χρήμα. Έχουμε προχωρήσει θα πει κάποιος…ναι σε πάρα πολλά…κυρίως υλικά, πολλές φορές όμως εις βάρος της ψυχής μας και του πνευματικού πολιτισμού μας. Ο μεταξύ μας πόλεμος που εξαπλώνεται σε όλη την ανθρωπότητα, δυστυχώς “μιλάει” με δάκρυα πάνω στα σώματά μας εδώ και χρόνια. Δεν αντέχουμε άλλο αδέλφια μου. Τι θα πούμε στα παιδιά που μας κοιτούν με απορία διψώντας για την αλήθεια μέσα στην τάξη, στο σπίτι, στο δρόμο, στις εκκλησιές και στα μοναστήρια…Τι θα πούμε στις ψυχές αθώων παιδιών που χάθηκαν στον πόλεμο, στο Αιγαίο και στα Τέμπη, όταν τα ξανασυναντήσουμε; Χρειαζόμαστε μία “Ευαγγελική είδηση”. Σαν αυτή που χάρισε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στη Μάνα Παναγιά μας γιατί ολική Σωτηρία όλων μας. Είναι η Είδηση της Συμφιλίωσης της Ομόνοιας της Ειρήνης της Ελλάδος μας μα και όλης της ανθρωπότητας που πάσχει, υποφέρει, κλαίει, απελπίζεται σε κάμπους θάλασσες και βουνά!!
Χρειαζόμαστε έναν Παπαφλέσσα να μιλήσει για την Πνευματική μας λευτεριά και ας τον αμφισβητούν “οι κριτικοί της ιστορίας, καθότι ίσως θέλουν να το παίξουν μοντέρνοι, μη κρίνοντας πρώτα την πορεία της Ιστορίας και τον ίδιο τους τον εαυτό, ανάλογα φυσικά με τα πιστεύω τους. Αναζητούμε έναν Αθανάσιο Διάκο να μυρίσει τούτη η άνοιξη και οι επόμενες που θα’ ρθουν αγάπη και αγωνιστικότητα. Ψάχνουμε τη σεμνότητα της Μαντώς Μαυρογένους και την αυταπάρνησή της για τη σωτηρία του Έθνους. Χρειαζόμαστε την ψυχική δύναμη και το θάρρος της Μπουμπουλίνας. Και τέλος, να θυμηθούμε τον Γέρο του Μωριά και τη ζωή του όλη, να τον “ζωντανέψουμε” μέσα μας για να μας δείξει τον ίσιο δρόμο, γιατί ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΝΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!!!
Είμαστε άνθρωποι, Έλληνες ανεξαρτήτου πολιτικής πεποίθησης και χρειαζόμαστε μία πατρίδα, μία Ελλάδα όπου οι επόμενες γενιές θα ζούνε με όλα της τα αγαθά και αυτά Δόξα τω Θεώ είναι πολλά: Σπαρτά, θάλασσες, άνθρωποι φιλόξενοι, γελαστοί, όμορφοι στην ψυχή, με τον πόνο στην καρδιά, αλλά χορεύοντας το συρτάκι στην ακρογιαλιά!!!…
Δεν είναι όνειρο, αυτό που γράφω και διαβάζω συνοδοιπόροι της ζωής μου…Μόνο αυτή η κοινωνία μπορεί να γίνει πνευματική πράξη και σιγά-σιγά να έχουμε κοινωνικές αλλαγές στον τόπο μας και στη ζωή μας. Είναι ανάγκη να βρούμε τρόπο να απελευθερωθούμε από την δουλεία του εαυτού μας απέναντι σε κάθε άρνηση, για το καλό της κοινωνίας μέσα στην οποία ζούμε και εμείς.
Οι τελετές πάσης φύσεως απλά για το θεαθήναι στις επετείους δεν ωφελούν αν δενκάνουμε πράξη την ιστορική πορεία των ηρώων μας και όλου του λαού που είναι αφανής. Πώς θα πάμε μπροστά αν δε διδαχθούμε από τους αγώνες τους για την κάθε είδους λευτεριά, αλλά και αν δε διδαχθούμε ακόμα πιο πολύ από τα λάθη του Έθνους μας. Δεν είμαστε ξένοι και εχθροί αλλά σύντροφοι, αδέλφια, συνοδοιπόροι στη ζωή, στη χώρα μας, στον κόσμο όλο…Ας το καταλάβουμε μέσα μας βαθιά…Μα ναι…ναι…το ξέρουμε πως η σπίθα της Αλήθειας ζει, δεν πεθαίνει ο Έλληνας ραγιάς…και αν πέσει χαμηλά ξανασηκώνεται, έτσι να λέμε, έτσι να ζούμε…
Δεν είμαστε εδώ να γιορτάσουμε την Επανάσταση του 1821 και τον Ευαγγελισμό της Παναγιάς μας σήμερα 25 Μάρτη του 2023 κρίνοντας τις πολιτικές πεποιθήσεις και τους ανθρώπους, ενώπιον των Αγίων και του Χριστού. Εγώ φταίω πρώτη, εσύ, αυτός, εμείς, που αφήσαμε την ανελευθερία να κυκλοφορεί καλυμμένη και στολισμένη ψευτιά, για να μας ξεγελάσει ύστερα τάζοντας υλικά αγαθά, χρήμα και όχι ηθικές αξίες και ιδεώδη!…
Όλοι μαζί λοιπόν, κάνοντας πέρα την προσωπική φιλοδοξία, σα να φροντίζουμε τον εαυτό μας για γιορτή, το παιδί μας για τη ζωή, τους αγαπημένους μας για τραπέζι, κοιτάμε το “καλό” της Πατρίδας μας. Αν δεν το κάνουμε τώρα, σύντομα, πότε; Ποιος είναι διαφορετικός σ’αυτόν τον κόσμο; Κανείς. Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε με τον ίδιο τρόπο, προς τι τα μίση και τα πάθη; Ήρθε η στιγμή. Οι ήρωες το ζητάνε, οι Άγιοι ικετεύουν, η ιστορία γράφεται ανάλογα με τι χρώμα θα είναι οι πράξεις μας…Μαύρο ή “Φωτεινό”; Η Ελευθερία πονά, η Ελλάδα λυγά και περιμένει ξανά “το κρυφό σχολειό”. Ναι, τη γνώση περί του ελληνικού πολιτισμού. Ίσως κάποιοι κρυφογελάσουν και πούνε: “Ποιό κρυφό σχολειό;…Και τι Ελληνικά Γράμματα μας λες;” Και όμως, το κρυφό σχολειό ήταν η συνέχιση της Ελληνικής Γλώσσας που μας παρέδωσαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας και ας το αμφισβητούν και αυτό κάποιοι “ψευτολόγιοι” θα έλεγα. Τι θα θέλατε; Να είχε ο παπάς έξω από την εκκλησία το λιόγερμα “Εδώ κρυφό σχολειό, ελάτε να μάθουμε γράμματα” βάζοντας μία επιγραφή; Η Αγία Γραφή, ο παππάς ο τάδε που ήξερε πέντε γράμματα τα δίδασκε στα παιδιά και μαζί δίδασκε την αισιοδοξία και την Ελπίδα για Επανάσταση. Δεν φοβόμαστε, λοιπόν, να πούμε πως είμαστε διαφορετικοί. Ο πάτερ Κοσμάς ο Αιτωλός, δάσκαλος και ιερομόναχος μιλούσε για Χριστιανικό αντιρατσισμό… Ναι, είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι στη γη. Δεν φοβόμαστε να πούμε πως είμαστε. Αγωνιστές, πατριώτες, επαναστάτες, χριστιανοί. Άνθρωποι όμως… Ο Χριστός δεν έκανε διακρίσεις. Όλους τους ένωσε – όλους τους αγκάλιασε, πάλεψε, πέθανε για Σένα, για μένα, για όλους μας. Εσύ τι κάνεις Σύγχρονε Νεοέλληνα;
Καμώνεσαι πώς τα ξέρεις όλα; Και φωνάζεις, αντιμιλάς και κακολογείς τον απέναντί σου θρησκευτικά, πολιτικά, προσωπικά, καθημερινά; Και ύστερα χειροκροτείς τον Εαυτό σου στον καθρέφτη γιατί η συνείδησή σου, σου λέει πως είσαι λάθος, αλλά κρύβεσαι… Η υποκρισία φαίνεται στις πράξεις. Η ενότητα πεινά, θρηνεί, κλαίει, η συμφιλίωση διψά στους δρόμους, στις πλατείες, στα σχολειά, στα εργοστάσια, με το θρήνο της ανεργίας, της ανισότητας, της εκμετάλλευσης. Η Παιδεία υποφέρει στις αίθουσες, τα θρανία αιμορραγούν και οι άστεγοι πεθαίνουν χωρίς να τους κλάψει κανείς, την ώρα που χτυπάει η καμπάνα για Εσπερινό!!!
Αδέλφια μου, χρειαζόμαστε την πρώτη τουφεκιά της Πνευματικής αφύπνισης του γένους μας, όπως αυτής στα Καλάβρυτα στις 21 Μάρτη του 1821, που ήταν η αρχή της Επανάστασης για το δρόμο προς την απελευθέρωση της Ελλάδας μας.
“Και πότε θά’ ρθει το ποθούμενον;” Εάν παραμείνει ο Έλληνας κοινωνικά και οικονομικά καταπιεσμένος τότε θα έχουμε διχασμό και έριδες μεταξύ μας τονίζει ο Πατροκοσμάς μιλώντας για κοινωνική δικαιοσύνη και εδώ στη Θεσσαλία προετοιμάζοντας αυτός ο Εθνεγέρτης ιερομόναχος τους Έλληνες για Επανάσταση. Τέλος, χρειαζόμαστε για τις επόμενες γενιές δασκάλους να διδάξουν τα Ελληνικά Γράμματα και τον Πολιτισμό μας με σεβασμό μέσα στα σχολειά και πιο πολύ απ’όλα έχουμε ανάγκη τους ιερείς μας να μας διδάξουν με ταπείνωση την αγάπη προς τον πλησίον, γιατί μόνο με την Ανιδιοτελή αγάπη, δηλαδή χωρίς προσωπικό όφελος, θα νικήσουμε τον διχασμό που είναι το ελάττωμα του Έθνους μας και θα οδηγηθούμε στην Ομόνοια και συμφιλίωση της Ελλάδος μας. Έτσι θα νικήσουμε και τους απέξω από την Ελλάδα “τους αιώνιους ξένους ψευτο-σωτήρες μας” που πάντα θα τους χρωστάμε αυτά που δεν μας πρόσφεραν ποτέ, αλλά μας κλέψανε κιόλας, όπως αρχαίο πολιτισμό, γη, θάλασσα και χρήμα του εργαζόμενου λαού…
Η Επανάσταση ας αρχίσει πρώτα από τον εαυτό μας και τότε… θα μπορούμε να κοιτάμε μέσα στα μάτια των παιδιών χωρίς ντροπή αλλά με ελπίδα και αισιοδοξία και θα είμαστε και έντιμοι απέναντι σ’αυτούς που εργάστηκαν σκληρά για να ζήσουν “καλά γεράματα” και τότε θα μπορέσω να χαρώ και εγώ μαζί με τον Παναγιώτη ένα μαθητή μου με μαθησιακές δυσκολίες που μου είπε βροντοφωνάζοντας στην τάξη καθώς εξηγούσα την παραβολή του Καλού Σαμαρείτη… “Κυρία θέλω να γίνω καλός άνθρωπος να παλέψω χωρίς φόβο για τη λευτεριά όλου του κόσμου μαζί με τους Συμμαθητές μου, είτε διαβάζουν είτε δεν διαβάζουν…”
Ας φύγουμε από εδώ έχοντας βάλει καλά στο μυαλό μας πως ο Έλληνας δεν είναι ραγιάς κανενός, ούτε των έξω, ούτε των έσω, και αυτό μας το υπογράφει ο Ελληνοχριστιανικός μας πολιτισμός. Και να τα λόγια του Γέρου του Μωριά του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα στις 8 Οκτωβρίου του 1838 μιλούν στην καρδιά μας που περιμένει χρόνια την Αναγέννηση της Ελλάδας μας.
“Όταν αποφασίσαμε να κάνουμε Επανάσταση δεν είναι εσυλλογισθήκαμε πόσοι είμεθα, αλλά ως μία βροχή, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της Ελευθερίας μας και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτόν τον σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση”.
Και αυτά τα λόγια του Κολοκοτρώνη έχουν ιδιαίτερη σημασία στους καιρούς που ζούμε και στις προκλήσεις που έρχονται… Ας πάψουμε να ζούμε ως “Ελεύθεροι Πολιορκημένοι”… μέσα στην ίδια μας την Πατρίδα.
Σας ευχαριστώ και Χρόνια Πολλά! Να’ ναι όλος ο κόσμος καλά, με Υγεία και Αγάπη Αδέλφια μου… και του Χρόνου…