ΝΟΣΟΣ ΑΛΤΣΧΑΪΜΕΡ

Αρχική Σελίδα Ιατρικά ΘέματαΝΟΣΟΣ ΑΛΤΣΧΑΪΜΕΡ ΝΟΣΟΣ ΑΛΤΣΧΑΪΜΕΡ

ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΑ: ΖΑΡΙΔΑ ΛΟΥΚΙΑ
ΤΟΠΟΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΕΚΠΟΝΗΣΗΣ: ΛΑΡΙΣΑ 2007

ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: κ. ΚΥΠΑΡΙΣΗ
ΕΞΑΜΗΝΟ: Ζ

Η νόσος του Αλτσχάιμερ

Η νόσος του Αλτσχάιμερ (ΝΑ), είναι μια προοδευτική, εκφυλιστική πάθηση του νευρικού συστήματος που χαρακτηρίζεται από απώλεια της μνήμης, σταδιακή χειροτέρευση της ομιλίας, χειροτέρευση της ικανότητας κρίσης, αδιαφορία και περιορισμό των ικανοτήτων που χρειάζονται συντονισμό όρασης και χώρου. Οι κινητικές ικανότητες διατηρούνται.
Στην ουσία προσβάλλονται όλες οι εγκεφαλικές νοητικές λειτουργίες και η προσωπικότητα του ασθενούς οδηγείται σταδιακά σε πλήρη αποσύνθεση.

Αποτελεί την τέταρτη αιτία θανάτου στις ανεπτυγμένες χώρες μετά από τις καρδιακές παθήσεις, τον καρκίνο και τα εγκεφαλικά επεισόδια.
Η ΝΑ αρχίζει συνήθως μετά από την ηλικία των 65 ετών. Όμως κάποτε μπορεί ν’ αρχίσει ήδη από την ηλικία των 40.
Περίπου 3% των ανδρών και των γυναικών ηλικίας 65 έως 74 ετών πάσχουν, από ΝΑ. Στα άτομα άνω των 85 ετών το ποσοστό αυτό ανέρχεται περίπου στο 50%. Πρέπει να σημειώσουμε ότι η ασθένεια αυτή δεν αποτελεί ένα φυσιολογικό μέρος της γήρανσης.
Εμφανίζεται στα πρώτα στάδια με εξασθένηση της μνήμης και εξελίσσεται σε μερικά χρόνια αποδιοργανώνοντας την προσωπικότητα, καταστρέφοντας τις γνωστικές ικανότητες.
Οι ασθενείς δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν, δεν επικοινωνούν με τους δικούς τους ανθρώπους και μπορεί να θέσουν τη ζωή τους σε κίνδυνο όταν κυκλοφορούν. Σε αρκετές περιπτώσεις παρουσιάζουν σύγχυση, ανησυχία και νευρικότητα.
Η παρουσίαση της ασθένειας, η σοβαρότητα, η ταχύτητα επιδείνωσης, η διαδοχική εμφάνιση των διαφόρων ανωμαλιών και η προοδευτική καταστροφή της προσωπικότητας διαφέρουν σημαντικά από ασθενή σε ασθενή.
Τα πρώιμα σημεία της ασθένειας, τα οποία περιλαμβάνουν εξασθένιση της μνήμης, απώλεια συγκέντρωσης μπορούν εύκολα να περάσουν απαρατήρητα διότι μοιάζουν με τα σημεία που εμφανίζονται φυσιολογικά λόγω γήρανσης.
Επίσης ανάλογα συμπτώματα μπορούν να παρουσιαστούν λόγω κούρασης, πένθους, κατάθλιψης, ασθένειας, απώλειας όρασης ή ακοής, κατάχρησης αλκοόλ, λήψης ορισμένων φαρμάκων ή ακόμα και λόγω υπερφόρτωσης του ατόμου με πολλά πράγματα που πρέπει να θυμάται σε κάποια χρονική περίοδο.

Η αιτιολογία της ασθένειας είναι άγνωστη. Σε ένα πολύ μικρό ποσοστό των περιπτώσεων, της τάξης του 2%, υπάρχει κληρονομικότητα.
Στον εγκέφαλο παρατηρείται μεγάλος εκφυλισμός των νευρώνων του φλοιού που οδηγεί σε σοβαρή εγκεφαλική ατροφία.
Η αξονική ή η μαγνητική τομογραφία μπορούν να δείξουν ότι σε ασθενείς με Αλτσχάιμερ υπάρχει εγκεφαλική φλοιο-υποφλοιώδης ατροφία.
Δεν υπάρχει θεραπεία σήμερα που να προσφέρει ίαση και ούτε υπάρχει τρόπος με τα σύγχρονα δεδομένα να μειωθεί η ταχύτητα εξέλιξης της ασθένειας.
Για ορισμένους ασθενείς στα πρώτα ή λίγο προχωρημένα στάδια της νόσου, φάρμακα όπως η τακρίνη μπορούν να βοηθήσουν λίγο για τα γνωστικά συμπτώματα.
Νέες φαρμακευτικές ουσίες, οι αναστολείς της ακετυλοχολινεστεράσης όπως η ριβαστιγμίνη και το ντονεπεζίλ, χρησιμοποιούνται για την θεραπεία ορισμένων ήπιων μορφών της ΝΑ.
Επίσης άλλα φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν για τις διαταραχές της συμπεριφοράς όπως ανησυχία, ταραχή, κατάθλιψη και όταν οι ασθενείς έχουν τάση για περιπλάνηση. Οι θεραπείες αυτές έχουν στόχο την ανακούφιση του ασθενούς. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν αντικαταθλιπτικά, αγχολυτικά, και κατασταλτικά φάρμακα.

Ποια είναι η πρόγνωση;

Η ΝΑ είναι μια προοδευτική εκφυλιστική νόσος. Είναι η πιο κοινή μορφή άνοιας.
Η εξέλιξη της νόσου ποικίλει από ασθενή σε ασθενή. Μερικοί μπορεί να υποφέρουν από την ασθένεια για τα τελευταία 5 χρόνια της ζωής τους ενώ άλλοι μπορεί να την έχουν για 20 χρόνια.
Η πιο συχνή αιτία θανάτου στους ασθενείς αυτούς είναι οι λοιμώξεις.

Τι έρευνα γίνεται για την ασθένεια αυτή;

Γίνονται έρευνες για τις νευροεκφυλιστικές ασθένειες και γι’ αυτές που προκαλούν άνοια. Γίνονται προσπάθειες για να κατανοηθεί ο μηχανισμός δημιουργίας της νόσου. Επίσης πρόσφατα ερευνητές προσπάθησαν ν’ αναπτύξουν εμβόλια για τη νόσο αυτή.
Νέες φαρμακευτικές ουσίες χορηγούνται σε ασθενείς μέσα στα πλαίσια κλινικών θεραπευτικών δοκιμών που στόχο έχουν να βελτιώσουν ορισμένες από τις λειτουργίες που προσβάλλονται από την ασθένεια και έτσι να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των ασθενών.
Πρόσφατα έρευνες έδειξαν ότι η βιταμίνη Ε μπορεί να παίζει κάποιο ρόλο στην επιβράδυνση της εξέλιξης και της επιδείνωσης της νόσου.
Τα μη στεροειδή αντι-φλεγμονώδη φάρμακα διερευνώνται για να φανεί κατά πόσο μπορούν να επηρεάσουν και να αναβάλουν την έναρξη της νόσου. Επίσης διερευνώνται και οι πιθανές ωφέλιμες δράσεις των στατινών που είναι τα φάρμακα που μειώνουν τη χοληστερόλη στο αίμα.

Εμβόλιο εναντίον της νόσου Αλτσχάϊμερ

Έχει τώρα αναπτυχθεί ένα εμβόλιο, σε πειραματικό στάδιο, το οποίο φαίνεται προστατεύει από την περαιτέρω εξέλιξη της ασθένειας όπως επίσης φαίνεται να μειώνει τις ήδη δημιουργηθείσες βλάβες στον εγκέφαλο.
Το εμβόλιο αυτό λειτουργεί δημιουργώντας αντισώματα εναντίον της β-αμυλοειδούς πρωτείνης η οποία συσσωρεύεται στον εγκέφαλο των ασθενών με Αλτσχάϊμερ. Η πρωτείνη αυτή εναποτίθεται μέσα στα κύτταρα του νευρικού κεντρικού συστήματος με αποτέλεσμα να προκαλεί σοβαρές και προοδευτικές βλάβες στις διάφορες καίριες εγκεφαλικές λειτουργίες.
Ερευνητές από τον Καναδά και από τις ΗΠΑ ήδη πριν ένα χρόνο απέδειξαν με πειράματά τους σε ποντικούς ότι το εμβόλιο αυτό μείωνε την δημιουργία πλακών αμυλοειδούς ουσίας στον εγκέφαλο.
Στην πρόσφατη έκδοση του γνωστού και έγκυρου επιστημονικού περιοδικού Nature οι ερευνητές αυτοί έδειξαν ότι ταυτόχρονα βελτιώνονται και οι νοητικές ικανότητες.
Το εμβόλιο έχει ήδη δοκιμασθεί σε ανθρώπους και θεωρείται ασφαλές όμως δεν έχει ακόμη δοκιμασθεί η αποτελεσματικότητα του στον άνθρωπο και κατά πόσο τα πειραματικά ευρήματα σε πειραματόζωα μπορούν να αναπαραχθούν στους ασθενείς με Αλτσχάϊμερ.
Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής είναι σημαντικά. Πρέπει όμως ν’ αποδειχθεί ακόμα ότι το εμβόλιο αυτό είναι πράγματι αποτελεσματικό στον άνθρωπο και ότι όταν χρησιμοποιείται σε μεγάλο αριθμό ασθενών παραμένει ασφαλές. Εάν αυτά γίνουν πραγματικότητα και σίγουρα γι’ αυτό χρειάζεται αρκετός χρόνος ακόμα, τότε θα μιλούμε για ένα πολύ σημαντικό επίτευγμα εναντίον της φοβερής αυτής ασθένειας.

Η νόσος του Αλτσχάιμερ και η παχυσαρκία

Οι παχύσαρκοι μεσήλικες κινδυνεύουν περισσότερο να προσβληθούν αργότερα στη ζωή τους, από τη νόσο του Αλτσχάιμερ και άλλες μορφές άνοιας.
Η ταυτόχρονη ύπαρξη και αγγειακών προβλημάτων, έχει συνεργιστικό ρόλο και αυξάνει τις πιθανότητες προσβολής από τη νόσο.
Είναι βέβαιο ότι επιβάλλεται να διερευνηθεί κατά πόσο η μείωση του βάρους σώματος, είναι δυνατόν να αποτελεί αποτελεσματική πρόληψη κατά της νόσου του Αλτσχάιμερ.
Η νόσος του Αλτσχάιμερ είναι η συχνότερη μορφή άνοιας στους ηλικιωμένους. Προσβάλλει τα τμήματα του εγκεφάλου που ελέγχουν τη σκέψη, τη μνήμη και την ομιλία.
Δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί τι είναι αυτό που προκαλεί την ασθένεια. Είναι πολύ πιθανό ότι δεν πρόκειται για μια μοναδική αιτία αλλά διάφοροι παράγοντες συνυπάρχουν οδηγώντας έτσι στην άνοια τύπου Αλτσχάιμερ.
Η ηλικία είναι ο κυριότερος παράγοντας που σχετίζεται με την εκδήλωση της πάθησης. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των ανθρώπων με τη νόσο του Αλτσχάιμερ διπλασιάζεται κάθε 5 χρόνια μετά την ηλικία των 65.
Ο λόγος για τον οποίο παρατηρείται συσχετισμός της παχυσαρκίας με την άνοια δεν έχει γίνει κατανοητός. Η ψηλή πίεση και χοληστερόλη που συχνά συνυπάρχουν σε άτομα με υπερβολικό βάρος σώματος είναι πολύ πιθανό ότι συμβάλλουν στη γένεση της νόσου του Αλτσχάιμερ.
Τα προβλήματα του κυκλοφορικού συστήματος, επηρεάζουν την τροφοδοσία του εγκεφάλου με αίμα. Όσο πιο σημαντικά τα εν λόγω προβλήματα, τόσο πιο μεγάλος ο κίνδυνος προσβολής από την πάθηση.
Τα σημαντικά αυτά συμπεράσματα που αφορούν στη σχέση μεταξύ παχυσαρκίας και νόσου Αλτσχάιμερ, προέκυψαν από έρευνα Σουηδών ερευνητών σε 1.449 Φινλανδούς ενήλικες. Η παρακολούθηση των ατόμων αυτών είχε αρχίσει από το 1970.
Διαχρονικά η παρακολούθηση έδειξε:
1. Τα παχύσαρκα άτομα είχαν διπλάσιο κίνδυνο από αυτούς με κανονικό βάρος σώματος για να προσβληθούν από τη νόσο του Αλτσχάιμερ
2. Οι παχύσαρκοι που είχαν ταυτόχρονα ψηλή χοληστερόλη και πίεση είχαν εξαπλάσιο κίνδυνο προσβολής από τη νόσο σε σύγκριση με άτομα που δεν είχαν ανάλογα προβλήματα
Δεν υπάρχει σήμερα θεραπεία που να μπορεί να προσφέρει ίαση από τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Ούτε και υπάρχει τρόπος για να καθυστερήσει η εξέλιξη της νόσου.
Πρόκειται για μια εξελικτική νόσο που η διάρκεια της κυμαίνεται από 5 έως 20 χρόνια. Συνήθως οι ασθενείς καταλήγουν λόγω μολυσματικών επιπλοκών.
Οι έρευνες συνεχίζουν για την αναγνώριση της αιτιολογίας της νόσου και για την ανεύρεση αποτελεσματικής θεραπείας.
Αναμένοντας όμως είναι σημαντικό όσα μέτρα πρόληψης μπορούν να ληφθούν να λαμβάνονται όπως για παράδειγμα η διατήρηση κανονικού βάρους σώματος και η τακτική σωματική άσκηση.

Ποια η σχέση του στρες και της κατάθλιψης με τη νόσο του Αλτσχάιμερ;

Οι άνθρωποι που παρουσιάζουν έντονο χρόνιο στρες ή νιώθουν ψυχολογικά καταπονημένοι, πιθανόν να κινδυνεύουν περισσότερο από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.
Η σχέση μεταξύ στρες, κατάθλιψης, ψυχολογικής καταπόνησης, γεροντικής άνοιας και νόσου του Αλτσχάιμερ είναι πολύπλοκη. Είναι όμως πολύ ενδιαφέρουσα και ήδη τα πρώτα στοιχεία μας προτρέπουν να χαλαρώνουμε και να προστατεύουμε τον εαυτό μας από το χρόνιο στρες και άλλες μορφές καταπόνησης.
Το χρόνιο στρες προκαλεί ένα φάσμα αλλοιώσεων στην περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται ιππόκαμπος. Ο ιππόκαμπος ανήκει στο μεταιχμιακό σύστημα του εγκεφάλου το οποίο έχει κεντρικό ρυθμιστικό ρόλο στη συμπεριφορά, στη μνήμη και στα συναισθήματα των ανθρώπων.
Οι βλάβες που παρατηρούνται στον ιππόκαμπο και σε άλλες δομές του μεταιχμιακού συστήματος του εγκεφάλου, περιλαμβάνουν ατροφία των νευρώνων και των δενδριτικών καταλήξεων.
Οι δενδρίτες είναι λεπτές διακλαδισμένες εκφύσεις του κυτταρικού σώματος ενός νευρώνα. Σχηματίζουν συνδέσεις με τους άλλους νευρώνες και έχουν καθοριστικό ρόλο στη μεταφορά των μηνυμάτων μεταξύ των νευρώνων.
Η ατροφία των νευρώνων και των δενδριτών του μεταιχμιακού συστήματος και ιδιαίτερα του ιππόκαμπου, ευθύνονται για απώλεια δεξιοτήτων εκμάθησης και μνήμης. Έρευνες έχουν δείξει ότι επηρεάζεται ιδιαίτερα η επεισοδιακή μνήμη.
Η επεισοδιακή μνήμη επηρεάζεται όχι μόνο από το στρες και το άγχος αλλά και από άλλες μορφές ψυχολογικής καταπόνησης όπως η κατάθλιψη και οι φοβίες.
Η σχέση μεταξύ στρες, ψυχολογικής καταπόνησης και απώλειας μνήμης και δεξιοτήτων μάθησης έχουν ιδιαίτερη σημασία στους ηλικιωμένους.
Με την αύξηση της διάρκειας ζωής που παρατηρούμε στην εποχή μας, οι ηλικιωμένοι κινδυνεύουν περισσότερο από γεροντική άνοια ή και από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι κατά πόσο τα νευροτοξικά αποτελέσματα του στρες στον ανθρώπινο εγκέφαλο είναι δυνατόν να προληφθούν.
Πράγματι μερικές πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι υπάρχει συσχετισμός μεταξύ στρες και ψυχολογικής καταπόνησης από τη μια και νόσου του Αλτσχάιμερ από την άλλη.
Σε έρευνα που έκαναν νευρολόγοι από το Σικάγο, συμπεριλήφθηκαν 1,064 άνθρωποι άνω των 65 ετών που δεν έπασχαν από νόσο του Αλτσχάιμερ. Αξιολογήθηκε το επίπεδο στρες που παρουσίαζαν και στη συνέχεια έτυχαν παρακολούθησης για χρονική περίοδο από 3 έως 6 χρόνια.
Διαπιστώθηκε ότι οι ηλικιωμένοι με προδιάθεση στο στρες και στην ψυχολογική καταπόνηση, είχαν 2,4 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για να προσβληθούν από νόσο του Αλτσχάιμερ.
Μια άλλη παλαιότερη μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2003 από την ίδια ομάδα νευρολόγων, εξέτασε σε ηλικιωμένους καθολικούς ιερείς, το ρόλο της ψυχολογικής καταπόνησης στις γνωστικές δεξιότητες. Διαπίστωσαν ότι αυτοί που είχαν ψηλό δείκτη καταπόνησης, είχαν διπλάσιο κίνδυνο να παρουσιάσουν νόσο του Αλτσχάιμερ σε σύγκριση με αυτούς είχαν χαμηλό δείκτη ψυχολογικής καταπόνησης.
Τα πιο πάνω αποτελέσματα από τις δύο έρευνες, δεν αποδεικνύουν ότι η καταπόνηση και το στρες είναι αιτία άνοιας και νόσου του Αλτσχάιμερ.
Παρά το γεγονός ότι για να αποδειχθεί αυτό χρειάζονται περισσότερα στοιχεία, εντούτοις υπάρχουν υποψίες ότι τα επίπεδα των ορμονών του στρες όταν διατηρούνται ψηλά για χρόνια, είναι πιθανόν να προκαλούν βλάβες στον εγκέφαλο ανάλογες με αυτές που παρατηρούνται στη νόσο του Αλτσχάιμερ και τη γεροντική άνοια, επηρεάζοντας τη μνήμη και τη συμπεριφορά.
Βλέπουμε λοιπόν ότι έχουμε κάθε λόγο να μειώνουμε το χρόνιο στρες και άλλες μορφές ψυχικής καταπόνησης στις οποίες υποβαλλόμαστε καθημερινά. Πρέπει να ενεργοποιούμε μηχανισμούς χαλάρωσης και ψυχικής αποσυμφόρησης με στόχο την προστασία του εγκεφάλου μας.

Ο τρόπος ζωής προδιαθέτει για την ασθένεια του Αλτσχάϊμερ

Η συχνότητα της ασθένειας του ’λτσχάϊμερ αυξάνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς.
Δυστυχώς ακόμη δεν έχουν γίνει κατανοητοί οι μηχανισμοί που οδηγούν στην εκφυλιστική αυτή πάθηση του εγκεφάλου, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν σήμερα ειδικές θεραπείες για την αντιμετώπιση της νόσου.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η ασθένεια οφείλεται σε ένα συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.
Η ύπαρξη ορισμένων γονιδίων σε ασθενείς, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την εγκατάσταση της ασθένειας.
Όμως από μόνες τους, οι ανωμαλίες στα γονίδια δεν είναι αρκετές για να εξηγήσουν όλα τα περιστατικά.
Για παράδειγμα μεταξύ των ασθενών που πάσχουν από τη νόσο του Αλτσχάϊμερ, φάνηκε σε ορισμένες έρευνες ότι το 67% από αυτούς είχαν το γονίδιο της απολιποπρωτεϊνης Ε-e4 (ApoE-e4). Μεταξύ ατόμων που δεν έπασχαν από την ίδια ασθένεια, μόνο το 21% παρουσίαζαν στο γενετικό τους υλικό, ανάλογες ανωμαλίες.
Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι άλλοι παράγοντες, σε σχέση με το περιβάλλον ή τον τρόπο ζωής, επιδρούν στον εγκέφαλο και προκαλούν τη νόσο, όταν υπάρχει ή όχι το ανώμαλο γονίδιο.
Οι διαπιστώσεις αυτές οδήγησαν τους γιατρούς να ψάξουν τους άλλους παράγοντες οι οποίοι όταν συνυπάρχουν με το ανώμαλο γονίδιο, δημιουργούν τις εκφυλιστικές αλλαγές στον εγκέφαλο που παρατηρούνται στη νόσο Αλτσχάϊμερ.
Μια σειρά ερευνών που παρουσιάστηκαν στο πρόσφατο ετήσιο, διεθνές συνέδριο για τη νόσο Αλτσχάϊμερ και τις άλλες εκφυλιστικές παθήσεις του εγκεφάλου που έγινε στη Στοκχόλμη, έδειξαν το ρόλο που παίζει η διατροφή, η σωματική εξάσκηση, η ψηλή πίεση, η ψηλή χοληστερόλη και ο διαβήτης στη γένεση της νόσου.
Οι ασθενείς που έχουν το γονίδιο ApoE-e4, κινδυνεύουν 4,5 φορές περισσότερο για να προσβληθούν από τη νόσο, σε σύγκριση με τα άτομα τα οποία δεν φέρουν το παθολογικό γονίδιο.
Μεταξύ των ασθενών που έχουν το γονίδιο, εκείνοι οι οποίοι έχουν μια διατροφή πλούσια σε λιπαρές ουσίες, κινδυνεύουν 7 φορές περισσότερο να παρουσιάσουν Αλτσχάϊμερ, σε σύγκριση με τα άτομα χωρίς το γονίδιο.
Βλέπουμε λοιπόν ότι μια διατροφή πλούσια σε λίπη, συνεργεί με το παθολογικό γονίδιο οδηγώντας στις γνωστές βλάβες του εγκεφάλου που παρατηρούνται στη νόσο.
Αλλες έρευνες έδειξαν ότι παίζει καθοριστικό ρόλο η διατροφή που έχουμε όταν είμαστε μεταξύ 40 και 50 ετών. Φαίνεται ότι οι τοξικές επιδράσεις μιας κακής ποιότητας διατροφής στην ηλικία αυτή αρχίζει να δημιουργεί τις προϋποθέσεις εκδήλωσης της νόσου.
Με βάση τα δεδομένα που προκύπτουν από τις διάφορες πρόσφατες έρευνες που παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο, πολλοί ειδικοί συστήνουν για σκοπούς πρόληψης της ασθένειας μια διατροφή πλούσια σε αντι- οξειδωτικές φυτικές ουσίες δηλαδή με πολλά φρούτα και λαχανικά καθημερινά.
Επίσης για να είναι όσο το δυνατό πιο υγιής και χωρίς επιπρόσθετους κινδύνους η γήρανση, είναι σημαντικό να γίνεται ορθή ρύθμιση της ψηλής πίεσης και του διαβήτη εάν υπάρχουν, να διατηρείται ένα κανονικό βάρος σώματος και να καταπολεμούνται τα ψηλά επίπεδα συνολικής και κακής χοληστερόλης LDL στο αίμα.
Η διατροφή δεν πρέπει να είναι πλούσια σε λίπη και κρέας αλλά να περιέχει αρκετό ψάρι. Το ψάρι και βιταμίνες Β όπως το φυλλικό οξύ, έχουν προστατευτικές ιδιότητες για τον εγκέφαλο.
Το φυλλικό οξύ ανήκει στην ομάδα των βιταμινών Β. Περιέχεται μέσα στα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, στα δημητριακά, στα φασόλια, στα αβοκάντο, στις μπανάνες, στο χυμό πορτοκαλιού, στα σπαράγγια, στη ζύμη, στα μανιτάρια, στους ξηρούς καρπούς, στα φρούτα και στα όσπρια.
Συμπερασματικά εμείς θα τονίσουμε τη σημασία που έχει μια πιθανή πρόληψη, με βάση τα μέχρι σήμερα στοιχεία που υπάρχουν για τη νόσο του Αλτσχάϊμερ.
Εναπόκειται σε όλους μας να εφαρμόσουμε μερικές απλές αλλά αποτελεσματικές αλλαγές στον τρόπο ζωής και στη διατροφή μας, οι οποίες μπορεί να μειώνουν τον κίνδυνο για την ανησυχητική αυτή νόσο ακόμη και στις περιπτώσεις που υπάρχουν τα παθολογικά γονίδια που προδιαθέτουν στην εκδήλωσή της.

Τα πρώτα συμπτώματα της ασθένειας του Αλτσχάιμερ

Η ασθένεια του Αλτσχάιμερ είναι μια συχνή εκφυλιστική πάθηση του εγκεφάλου.
Αποτελεί την τέταρτη συχνότερη αιτία θανάτου μετά από τις καρδιοπάθειες, τον καρκίνο και τα εγκεφαλικά επεισόδια.
Επικρατεί γενικά η εντύπωση ότι η ασθένεια του Αλτσχάιμερ αφορά απλά την απώλεια της μνήμης. Δυστυχώς η εικόνα είναι πιο άσχημη, επηρεάζονται αρνητικά η ικανότητα σκέψης, κατανόησης και παρουσιάζονται σημαντικές αλλαγές της συμπεριφοράς.
Η έγκαιρη διαπίστωση των πρώτων σημείων και συμπτωμάτων της ασθένειας σε κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο, μπορεί να βοηθήσει από την άποψη ότι δίνεται νωρίτερα η ευκαιρία μιας θεραπευτικής αντιμετώπισης, η οποία πιθανόν να έχει ευεργετικά αποτελέσματα.
Σας παρουσιάζω πιο κάτω μια σειρά από συμπτώματα, από τα οποία εάν παρουσιάζονται μερικά σε κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο, είναι καλό να ζητήσετε βοήθεια από το θεράποντα γιατρό.
Απώλεια μνήμης που επηρεάζει τις δεξιότητες στην εργασία
Είναι φυσιολογικό για όλους να ξεχνούμε περιστασιακά κάτι που πρέπει να κάνουμε, ένα όνομα κάποιου συναδέλφου ή κάτι που μας έχει ανατεθεί. Όμως όταν κάποιος ξεχνά συχνά ή παρουσιάζει ασυνήθιστη σύγχυση, αυτό μπορεί να δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά.
Δυσκολία στην εκτέλεση συνηθισμένων, γνωστών εργασιών
’τομα που είναι πολύ απασχολημένα μπορεί να ξεχάσουν και να αφαιρεθούν σε ορισμένες περιπτώσεις.
Για παράδειγμα είναι πιθανόν να ξεχάσουμε ένα φαγητό στο φούρνο και να ψηθεί περισσότερο απ’ ότι πρέπει ή ακόμη να ξεχάσουμε να σερβίρουμε ένα μέρος του γεύματος.
Όμως τα άτομα που πάσχουν από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, όχι μόνο μπορούν να ξεχάσουν να σερβίρουν ένα φαγητό αλλά ακόμη πιθανόν να ξεχάσουν ότι το έχουν ετοιμάσει.
Προβλήματα ομιλίας
Συμβαίνει σε όλους μας κάποτε να μη βρίσκουμε τη σωστή λέξη.
Ένας ασθενής με Αλτσχάιμερ όμως, μπορεί να ξεχνά απλές λέξεις ή ακόμη να τις αντικαθιστά με ακατάλληλες λέξεις με αποτέλεσμα οι φράσεις του να γίνονται δύσκολες για να κατανοηθούν.
Αποπροσανατολισμός στο χώρο και στο χρόνο
Είναι φυσιολογικό σε κάποιες στιγμές να ξεχνούμε την ημέρα της εβδομάδας ή τι χρειαζόμαστε να αγοράσουμε όταν βρισκόμαστε σε ένα κατάστημα.
Σε αντίθεση οι ασθενείς με Αλτσχάιμερ μπορούν να χαθούν μέσα στον δρόμο που είναι το σπίτι τους και να μη ξέρουν που βρίσκονται, πως έφθασαν εκεί και πως μπορούν να επιστρέψουν στο σπίτι τους.
Μείωση της ικανότητας κρίσης
Είναι φυσιολογικό κάποιος να ξεχάσει να φορέσει ένα τρικό ή ένα σακάκι σε μια κρύα νύχτα.
Τα άτομα με Αλτσχάιμερ πιθανόν να ντύνονται ακατάλληλα, φορώντας για παράδειγμα πολλά πουκάμισα σε μια ζεστή μέρα ή να βγουν έξω να πανε σε ένα κατάστημα φορώντας μια ρόμπα του μπάνιου.
Προβλήματα θεωρητικής σκέψης
Αρκετοί από εμάς έχουμε κάποιες δυσκολίες να κάνουμε μερικούς λογαριασμούς. Για τους ασθενείς με Αλτσχάιμερ, η αναγνώριση των αριθμών ή η διεξαγωγή βασικών αριθμητικών πράξεων, μπορεί να είναι αδύνατη.
Τοποθέτηση αντικειμένων σε λανθασμένους χώρους
Στον καθένα μπορεί να συμβεί να έχει βάλει το πορτοφόλι ή τα κλειδιά του σε ένα λανθασμένο τόπο.
Οι ασθενείς με Αλτσχάιμερ μπορεί να βάλουν τα κλειδιά τους στην κατάψυξη ή ακόμη το ρολόι τους στο δοχείο με τη ζάχαρη και μετά να μη ξέρουν πως αυτά βρέθηκαν εκεί.
Αλλαγές στη διάθεση και στη συμπεριφορά
Οι αλλαγές στην συναισθηματική κατάσταση μπορούν να συμβούν σε όλους. Οι ασθενείς με Αλτσχάιμερ παρουσιάζουν πολύ πιο συχνές μεταβολές της ψυχικής τους κατάστασης χωρίς εμφανή λόγο.
Αλλαγές στην προσωπικότητα
Ενώ στους φυσιολογικούς ανθρώπους παρατηρούνται αλλαγές στην προσωπικότητα καθώς μεγαλώνουν στην ηλικία, στα άτομα με Αλτσχάιμερ, παρατηρούνται δραστικές αλλαγές είτε ξαφνικά είτε σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Για παράδειγμα κάποιος που ήταν πάντα ήρεμος και ευχάριστος μπορεί ξαφνικά να γίνει εριστικός, να υποπτεύεται τους πάντες και να διακατέχεται συνεχώς από φόβους.
Έλλειψη πρωτοβουλιών
Είναι φυσιολογικό κατά καιρούς να παρουσιάζεται κόπωση σε σχέση με τις εργασίες στο σπίτι, στην εργασία ή στις κοινωνικές υποχρεώσεις. Σταδιακά η κόπωση αυτή παρέρχεται και οι περισσότεροι από εμάς αρχίζουν να βρίσκουν ξανά το ενδιαφέρον τους.
Στους ασθενείς με Αλτσχάιμερ παρατηρείται μια συνεχής αδιαφορία και απουσία συμμετοχής σε πολλές από τις συνήθεις δραστηριότητές τους

Βιβλιογραφία:
National Institute of Neurological Disorders and Stroke
Alzheimer’s Association
Family Caregiver Alliance

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΝΕΟ ΤΑΛΑΝΤΟ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ 1ο ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ

Κατηγορίες

Επιλογές

Newsletters

Εγγραφείτε για τα για ενημερωτικά δελτία μας(newsletters)!

Newsletters Απλό κείμενοHTML Μήνυμα e-mail

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΝΕΟ ΤΑΛΑΝΤΟ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ 1ο ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ

Κατηγορίες

Επιλογές

Newsletters

Τα νέα της Μητρόπολης

Τάλαντο

Επιούσιος

Σύγκριση χαρακτηριστικού