Νέα :: ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΝΕΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ Π. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ – ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΛΑΡΙΣΑΣ

Αρχική Σελίδα ΝέαΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΝΕΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ Π. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ Νέα ιστότοπου

Προσθέθηκε στις: 23/04/2013 ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΝΕΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ Π. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ

ANTΙΦΩΝΗΣΙΣ ΝΕΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ Π. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΣΑΝΤΑ ΑΥΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ Κ. ΙΓΝΑΤΙΟΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ Ε΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013 ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΚΑΙ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΝ ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΧΙΛΛΙΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ.

Δόξα τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι!

Μέγα το όνομα της Αγίας Τριάδος!!

Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,

Σεβαστοί πατέρες και διάκονοι

Αγαπητοί μου γονείς, συγγενείς και φίλοι,

Ευλογημένε λαέ του Κυρίου,

Αυτή την αγία και φοβερά ώρα της προσωπικής μου πεντηκοστής, δοξάζω τον Τριαδικό Θεό, ο οποίος παραβλέποντας τις αμαρτίες και τις ανθρώπινες αδυναμίες μου με αξιώνει να λάβω τον πρώτο βαθμό της αγίας Ιερωσύνης.

Από μικρό παιδί, αγάπησα πολύ τον Χριστό και την Εκκλησία. Πίστεψα από τότε ότι «το προσκολλάσθαι τω Θεώ αγαθόν εστί» και συνέδεσα την ζωή μου με την υπηρεσία και την διακονία στον Ναό. Η ενορία των Αγίων Αναργύρων στην πατρίδα μου, την Αρναία της Χαλκιδικής έγινε για μένα το δεύτερο σπίτι μου και αποτέλεσε και αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα κομμάτια της ζωής μου. Ήταν το καύχημα και η χαρά μου, αλλά και το καταφύγιο και η παρηγοριά μου σε κάθε δύσκολη στιγμή. Κάτω λοιπόν από την ευλογημένη σκέπη των προστατών Αγίων μου, των Αγίων Αναργύρων, γεννήθηκε και ανατράφηκε αργά και σταθερά ο πόθος της Ιερωσύνης. Αυτός ο πόθος δεν κατασίγασε ποτέ. Ούτε όταν η ζωή μου πρόσκαιρα και εν μέρει στράφηκε προς άλλη κατεύθυνση με την εισαγωγή μου στην Νομική, ούτε ακόμα και όταν άσκησα το λειτούργημα του Δικηγόρου. Κάθε μέρα που περνούσε αντιλαμβανόμουν όλο και περισσότερο τον εν πολλοίς μάταιο και πεπερασμένο χαρακτήρα της ανθρώπινης δικαιοσύνης. Κάθε μέρα δυνάμωνε η επιθυμία μου να την εγκαταλείψω για να υπηρετήσω την μόνη αληθινή και απέραντη δικαιοσύνη, την δικαιοσύνη του Θεού και τον «Ήλιο» αυτής, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Αυτή η μεγάλη μου επιθυμία φτάνει σήμερα συν Θεώ στην πραγμάτωσή της.

Ευρισκόμενος ήδη προ των θυρών του Ιερού Βήματος και αναλογιζόμενος το μέγεθος, την αξία και το μεγαλείο της Ιερωσύνης, αναμετρώ τις λιγοστές δυνάμεις μου και δειλιάζω για το τόλμημα του εγχειρήματος. Φέρνω στον νου μου τα λόγια της ευχής : «το γαρ διακονείν σοι μέγα και φοβερόν και αυταίς ταις επουρανίες δυνάμεσι» και τρέμω για την αναξιότητα μου. Πως είναι δυνατόν εγώ να «εισέλθω εν ταις λαμπρότησι των Αγίων»; «Ποίες χερσί δε προσψαύσω» το ακήρατο σώμα του Κυρίου Ιησού Χριστού; Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να παρακαλέσω « για το έλεος της ευσπλαχνίας Του» και να ελπίσω στην Θεία χάρη, η οποία πάντοτε τα ασθενή θεραπεύει κ τα ελλείποντα αναπληροί. Υπάρχουν όμως και δύο λόγοι για τους οποίους νοιώθω αναπαυμένος. Ο πρώτος είναι ότι η χειροτονία μου τελείται στην μνήμη της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, η οποία αποτελεί το κορυφαίο παράδειγμα για το πως μπορεί και ο πλέον αμαρτωλός άνθρωπος, δια της ειλικρινούς μετανοίας να ευαρεστήσει τον Θεό και να φτάσει στην αγιότητα. Ο δεύτερος και εξίσου σημαντικός, είναι ότι χειροτονούμαι εδώ, στον ιερό Ναό του πολιούχου μας Αγίου Αχιλλίου, όπου η παρουσία Του είναι έντονη και διαρκής. Βάζω μετάνοια στο σεπτό λείψανό του και του ζητώ να ευλογήσει από κοινού με τον Άγιο Στέφανο, τον προστάτη και πολιούχο της πατρίδας μου και τους Αγίους Αναργύρους το ξεκίνημα της νέας μου ζωής.

Επιτρέψατέ μου Σεβασμιώτατε, να ευχαριστήσω από καρδιάς την αγαπημένη μου σύζυγό Αργυρώ, η οποία μου χάρισε ό,τι πολυτιμότερο έχω στην ζωή μου, τα τρία μου παιδιά την Νίκη, τον Απόστολο και τον Κωνσταντίνο και η οποία, από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας, ενστερνίστηκε πλήρως την επιθυμία μου για την Ιερωσύνη και δέχθηκε με θείο ζήλο και αυταπάρνηση να σηκώσει μαζί μου αυτόν τον σταυρό και να βαδίσει μαζί μου «την οδόν την στενήν».

Ευχαριστώ ολόψυχα τους αγαπημένους μου γονείς Απόστολο και Νίκη για όλα όσα μου προσέφεραν και συνεχίζουν να μου προσφέρουν όλα αυτά τα χρόνια. Ό,τι και να πω είναι λίγο. Θυσιάστηκαν πραγματικά, ώστε να μην λείψει ποτέ τίποτε σε μένα και στον αδερφό μου. Ιδιαιτέρως όμως τους ευχαριστώ για την γεμάτη αγάπη και κατανόηση στάση, που επέδειξαν μπρος στην απόφαση μου να ιερωθώ, έναντι της οποίας δεν έφεραν καμία αντίρρηση. Μαζί δε με τους γονείς μου ευχαριστώ και τον αδερφό μου Γιώργο, για την αγάπη του και για όλα όσα έχει κάνει για μένα, τους γονείς της συζύγου μου Κωνσταντίνο και Δάφνη, οι οποίοι εδώ και εννέα χρόνια με έχουν κάνει παιδί τους, καθώς και τις αδερφές της συζύγου μου Παναγιώτα και Αικατερίνη για την αγάπη και την συμπαράστασή τους.

Ευχαριστώ πολύ όλους τους συγγενείς μου για την κατανόηση και την στήριξη, που έδειξαν στην απόφαση μου και εύχομαι κάθε βοήθεια και ευλογία παρά Θεού.

Ευχαριστώ όλους τους φίλους μου για την ειλικρινή τους αγάπη και τις ωραίες στιγμές που πέρασα μαζί τους. Θα μείνουν για πάντα ανεξίτηλα χαραγμένες στην μνήμη και την καρδιά μου. Δεν μπορώ να μην μνημονεύσω εξόχως και ιδιαιτέρως τους αδελφικούς μου φίλους από την Αρναία, τον Παναγιώτη και τον Βασίλη με τους οποίους συνδέθηκα από μικρός με δυνατή, αληθινή και αρραγή φιλία, τον φίλο και κουμπάρο μου Στέργιο, με τον οποίο μεγαλώσαμε μαζί στους Αγίους Αναργύρους και συμμετείχαμε πάντα με πολύ ζήλο σε όλες τις εκδηλώσεις της Ενορίας καθώς και τους δύο αδελφικούς μου φίλους από την Λάρισα, τον κουμπάρο μου Αντώνη και τον Αποστόλη, οι οποίοι εδώ και χρόνια στάθηκαν στο πλευρό μου, στηρίζοντας και ενθαρρύνοντας με στην απόφαση μου.

Απέραντη ευγνωμοσύνη οφείλω στους δασκάλους και στους καθηγητές μου, οι οποίοι μέσω των γνώσεων, που μου προσέφεραν, με οδήγησαν από το «ζην» στο «ευ ζην». Εύχομαι από καρδιάς ο Θεός να τους έχει καλά και να τους στηρίζει πάντα.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ από την καρδιά μου σε όλους τους ενορίτες της Ενορίας Πέτρου και Παύλου της Λάρισας για την αγάπη με την οποία με περιέβαλαν όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν για μένα η ανοιχτή και γεμάτη θέρμη αγκαλιά, που με έκανε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα από την εγκατάσταση μου στην Λάρισα να νοιώσω οικείος και ντόπιος. Εύχομαι ο Θεός να τους ανταποδώσει απλόχερα όσα μου προσέφεραν.

Στους αγαπημένους φίλους και συμπατριώτες μου από την Αρναία, που υποβλήθηκαν στην ταλαιπωρία να ταξιδέψουν σήμερα στην Λάρισα για να είναι κοντά μου αυτή την ώρα, αλλά και σε όλους τους Αρναιώτες, όπου κι αν βρίσκονται, εκτός από τις θερμές μου ευχαριστίες για την αγάπη τους, την οποία πολλάκις μου έχουν δείξει, με κάθε τρόπο όλα αυτά τα χρόνια, έχω να πω το εξής : Το γεγονός ότι χειροτονούμαι στην ευλογημένη πόλη της Λάρισας δεν σημαίνει ότι ξεχνώ ποια είναι η πατρίδα μου, από πού προέρχομαι και που έχω μεγαλώσει. Ο νους και η καρδιά μου θα βρίσκονται διαρκώς κοντά σας και δεν θα πάψω ποτέ να νοιάζομαι και να αγωνίζομαι για την Αρναία μας. Νοερά αυτή την ώρα περιδιαβαίνω μία μία τις πανέμορφες γειτονιές του χωριού μας, μέσα από τα στενά σοκάκια και εύχομαι και προσεύχομαι στον Θεό για όλους τους συμπατριώτες μου. Μπροστά μου περνούν και οι μορφές όλων εκείνων των αγαπημένων προσώπων από την Αρναία, που έχουν φύγει από κοντά μας όλα αυτά τα χρόνια. Εύχομαι και προσεύχομαι για την ανάπαυση των ψυχών τους.

Ιδιαιτέρως οφείλω να ευχαριστήσω τον Πρωτοσύγκελλο της Ι.Μ Λαρίσης και Τυρνάβου πατέρα Αχίλλιο Τσούτσουρα για την αγάπη, την υπομονή και την συγκατάβαση με τις οποίες περιέθαλψε εμένα και την οικογένειά μου όλα αυτά τα χρόνια, καθώς και για την εμπιστοσύνη του προς το πρόσωπό μου.

Απέμειναν δύο πρόσωπα που δεν ξέρω με τι λόγους να τα ευχαριστήσω.

Το πρώτο είναι ο πνευματικός μου πατέρας, ο πατήρ Χρυσόστομος Μαιδώνης, ο οποίος εδώ και πολλά χρόνια με αγάπη πολλή και υπομονή με καθοδηγεί και με στηρίζει πνευματικά. Με αναπαύει στο πετραχήλι του κάθε φορά, που κάτι με βαραίνει ή με προβληματίζει και είναι πάντα κοντά σε μένα και την οικογένειά μου για κάθε μας πνευματική ανάγκη. Η ευλογημένη προτροπή του πριν από ένα χρόνο και η από καρδιάς έκφραση της εμπιστοσύνης του σε μένα ήταν που με παρακίνησε να αποφασίσω οριστικά την στροφή μου προς τον ιερό κλήρο. Τον ευχαριστώ από την καρδιά μου για την πνευματική του φροντίδα και την επαγρύπνιση και τον παρακαλώ να εύχεται για μένα.

Το δεύτερο πρόσωπο είστε Eσείς Σεβασμιώτατε. Θα ήθελα ενώπιον πάντων να Σας ευχαριστήσω για την ειλικρινή αγάπη με την οποία με περιβάλλατε από την πρώτη στιγμή που με γνωρίσατε, καθώς και για την εμπιστοσύνη Σας προς το πρόσωπό μου. Την κλήση του Κυρίου έλαβα για πρώτη φορά εκ των χειλέων Σας πρό διετίας, κατά την εορτή της Αγίας Ταβιθά και ήρθε τότε να επιβεβαιώσει, να επιστεγάσει και να δώσει νέα ώθηση στην έμφυτη κλίση μου προς τον ιερό κλήρο. Δεν υπάρχουν λόγια όμως να Σας ευχαριστήσω και για κάτι πιο μεγαλειώδες, για το δώρο που σε λίγο πρόκειται να λάβω από τα τίμια χέρια Σας, την αγία ιερωσύνη. Τίποτε δεν μπορεί να αποτελέσει αντίδωρο στην προσφορά Σας αυτή. Σας υπόσχομαι όμως ότι θα αγωνισθώ με όλες μου τις δυνάμεις στην διακονία που σήμερα μου ανατίθεται και θα προσπαθήσω να φανώ αντάξιος των προσδοκιών Σας.

Αυτή την στιγμή επικαλούμαι τις ευχές των μακαριστών παππούδων μου Στεφάνου, Καλλιόπης, Γεωργίου και Ελευθερίας, των αειμνήστων παππούδων της συζύγου μου Γεωργίου, Αργυρώς, Θεοφάνους και Παναγιώτας, της αείμνηστης και πολυαγαπημένης θείας μου Χρυσάνθης, των λοιπών κεκοιμημένων συγγενών μου, καθώς και ενός πολύ αγαπημένου μου προσώπου, της αείμνηστης μητέρας του φίλου μου Παναγιώτη, της Δέσπως Τζιτζιρίκα η οποία από πολύ καιρό πριν είχε διαβλέψει και περίμενε για μένα αυτή την αγία στιγμή. Ο Θεός ας αναπαύει πάντοτε τις ψυχές τους.

Πριν ολοκληρώσω, οφείλω χρεωστικώς να μνημονεύσω τον μακαριστό Μητροπολίτη Ιερισσού κυρό Νικόδημο, τον φωτισμένο αυτόν ιεράρχη, ο οποίος την ημέρα των Αγίων Αναργύρων τον Ιούλιο του 2000 με προεχείρησε αναγνώστη και ο οποίος κατά την διάρκεια της τριακονταετούς του ποιμαντορίας μας εδίδαξε «πράττων» την μεγάλη αγάπη για την Παναγία μας, την απόλυτη προσήλωση στην λειτουργική και μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας και την υιική και γνήσια αφοσίωση στην Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, στο μαρτυρικό Οικουμενικό Πατριαρχείο και στον εκάστοτε ήρωα Οικουμενικό Πατριάρχη, ο οποίος σηκώνει καθημερινά τον Σταυρό του μαρτυρίου του Γένους, όπως συνήθιζε να λέει. Ας είναι αιωνία η μνήμη του και ας έχουμε όλοι την ευχή του.

Τέλος και πριν εισέλθω στα Άγια των Αγίων, έναν μόνο απομένει να μνημονεύσω. Τον αείμνηστο πνευματικό μου πατέρα, τον πατέρα Βασίλειο Πραβήτα, τον άγιο αυτόν Ιερέα, κοντά στον οποίο επί πολλά χρόνια, νύχτα και μέρα διακόνησα στους Αγίους Αναργύρους και ο οποίος με είχε πραγματικά σαν παιδί του. Ό,τι και αν προσπαθήσω σήμερα να πω για εκείνον, με όση λεπτομέρεια και αν επιχειρήσω να μιλήσω, τα λόγια μου θα φανούν πολύ φτωχά και το αποτέλεσμα σίγουρα θα είναι λίγο και μη δυνάμενο να περιγράψει το μεγαλείο αυτού του αγίου ανθρώπου. Η σκέψη του και η ανάμνησή του μου προκαλούν ρίγη συγκινήσεως και φέρνουν ποταμούς δακρύων στα μάτια μου, καθώς περνούν από μπροστά μου όλες εκείνες οι άγιες και ευλογημένες στιγμές, που αξιώθηκα να ζήσω κοντά του. Στο νου μου φέρνω τούτη την ώρα τα ευλογημένα του λόγια : «Στέφανέ μου. Το επάγγελμα, που επέλεξες να ακολουθήσεις δεν είναι για σένα… Δεν είναι καλό με ψέμματα να αδικείς τους αδελφούς σου. Κοίταξε να αξιοποιήσεις διαφορετικά το πτυχίο σου…και αν θέλει ο Θεός να σε καμαρώσω μια μέρα λειτουργό Του». Σήμερα, που η επιθυμία του και η προτροπή του γίνονται πραγματικότητα, είμαι βέβαιος, πως είναι αΰλως παρών και ελπίζω η αγία του ψυχή να ευφραίνεται και να χαίρει. Βάζω μετάνοια στον τάφο του και ζητώ και τώρα την ευχή και την ευλογία του, όπως έκανα πάντα πριν από κάθε μικρό ή μεγάλο βήμα της ζωής μου.

Ολοκληρώνοντας, τον λόγο μου στρέφω και πάλι το νου και την καρδιά μου προς τον τριαδικό Θεό και την Κυρία Θεοτόκο και αναφωνώ:

Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το πνεύμα το Άγιον. Τριάς Αγία δόξα σοι!!

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού φύλαξον με υπό την σκέπη σου.

Αγαπητοί εν Κυρίῳ αδελφοί σας είμαι ευγνώμων που ήρθατε σήμερα εδώ με τόση πολλὴ αγάπη και χαρά για να συμμετάσχετε στην χαρά μου. Σας παρακαλώ να με συγχωρήσετε, αν ποτέ σας παρεπίκρανα. Μην με ξεχνάτε, αλλά να με έχετε στην προσευχή σας.

Σεβασμιώτατε! «Νυν επέστη ο καιρός»! Γενηθήτω το θέλημα του Κυρίου Αμήν!