Νέα :: ΜΝΗΜΗ ΔΙΚΑΙΟΥ ΜΕΤ’ ΕΓΚΩΜΙΟΥ…ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΜ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΝ – ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΛΑΡΙΣΑΣ

Αρχική Σελίδα ΝέαΜΝΗΜΗ ΔΙΚΑΙΟΥ ΜΕΤ’ ΕΓΚΩΜΙΟΥ…ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΜ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΝ Νέα ιστότοπου

Προσθέθηκε στις: 27/01/2012 ΜΝΗΜΗ ΔΙΚΑΙΟΥ ΜΕΤ’ ΕΓΚΩΜΙΟΥ…ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΜ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΝ

« Πατήρ Σεραφείμ Δημόπουλος

(1937 – 2008 )

«Ένας ασκητής μέσα στο σύγχρονο κόσμο »

«ΜΝΗΜΗ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ»

ΤΟΥ ΠΑΝΟΣΙΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΓΑΛΙΑΤΣΟΥ

ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΟΥ

ΤΟΥ ΕΝ ΛΑΡΙΣΗ Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ

{Εισήγηση στην παρουσίαση του βιβλίου του αειμνήστου π.Σεραφείμ στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο Λαρίσης τη 10η Νοεμβρίου 2011)

«Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού , … »

(Σοφ . Σολομώντος Γ΄ 1. )

Σεβαστοί και Άγιοι Πατέρες ,
Αγαπητοί ,
Μεταφέρομεν ασμένως , εις άπαντας τις ποιμαντορικές και Αρχιερατικές ευχές του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. κ. Ιγνατίου , ο οποίος και επευλογεί πατρικώς την σύναξιν ταύτην , δεόμενος εκτενώς όπως επιδαψιλεύη ο Μακαριστός , και Πολυαγαπημένος και Αξέχαστος Γέροντας , π. Σεραφείμ , ( γράφων , μεταξύ άλλων , επαινώντας το ως άνω αναφερόμενον βιβλίον ) και τα εξής περισπούδαστα : «Πολυαγαπημένε και αξέχαστε Αδελφέ και Συλλειτουργέ , πάτερ Σεραφείμ , σου προσφέρουμε αυτό το δώρο . Στείλε μας εσύ τα αντίδωρα της αγάπης σου με τη δύναμη της παρουσίας στο θρόνο του Θεού.» (Πρόλ. Βιβλ.) .
Αισθάνομαι ευγνωμοσύνην πολλήν. Συγχρόνως δε και ευλογημένος από τον Δωρεοδότην Χριστόν, τον Φιλάδελφον πάντων ημών .
Ευγνωμοσύνην μέν, διά την ανάθεσιν υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κ.κ. Ιγνατίου , είς εμέ να ομιλήσω και να σχολιάσω, να αναπτύξω και να αναφερθώ στο παρόν βιβλίον και δι’ αυτού είς την οσιακήν και ασκητικήν, σύγχρονον μορφήν του συμπολίτου μας πατρός Σεραφείμ Δημοπούλου, του προ τριετίας, εν Κυρίω οσιακώς κοιμηθέντος, και Χάριτι Θεού, εν «Χώρα Ζώντων» μετατεθέντος. Να καταθέσω είς την ευγένειαν και αγάπην Σας ολίγους λόγους, εκ βάθους ψυχής και καρδίας, δια τον Πολυσέβαστόν μοι και Τετιμημένον Αρχιμανδρίτην, και Πνευματικόν Πατέρα, τον Αοίδημον και Αείμνηστον Σεραφείμ. Δια ταύτα πάντα ευχαριστώ θερμότατα. Η ευκαιρία αυτή είναι δι εμέ μοναδική .
Η αποτύπωσις της πνευματικής εικόνος, της αρετής εν Χριστώ, είναι έργον επίπονον και λίαν χαρισματικόν. Χρειάζεται η βοήθεια του Θεού. Χρειάζονται χαρίσματα, όπως η πίστις, η αρμονία, η καλλιέπεια .
Ανετέθη είς εμέ η επίπονος μα και πολύ επωφελής εργασία του σχολιασμού, του πρώτου εκ των τριών μερών του αξιολογοτάτου βιβλίου και πνευματικού πονήματος: «Ένας ασκητής μέσα στον σύγχρονο κόσμο».
Ένα σύγχρονο και ευκολοδιάβαστο κείμενον. Ένα βιβλίο γραμμένο με πνευματικήν καλλιέπειαν, ορθόδοξον πίστιν, σεβασμόν, πνευματικότητα, παραθέτοντας ιστορικά δρόμενα, «ντοκουμέντα», μαρτυρίες και αλήθειες.
Ο ευλαβής και πιστός συγγραφέας του αξιολόγου βιβλίου καταθέτει και προσφέρει είς όλους μας αληθινές μαρτυρίες Πιστών τέκνων της τοπικής Εκκλησίας μας, και όχι μόνον, αλλά και της προσωπικές του εμπειρίες.
Με μεγάλη γλαφυρότητα εξιστορεί και ιστορεί πάμπολλα σημεία της εν Λαρίση και αλλού ζωής και πολιτείας του Πατρο-Σεραφείμ .
Ποιεί – ο Συγγραφέας – ένα πνευματικό, μεγάλο και μακρύ ταξίδι. Συνδέει, πρόσωπα, τόπους, ιστορικούς σταθμούς, πόλις, χώρες, ηπείρους της γης, με το παιδικό και αθώο χαμόγελο του μικρού «Χριστάκη » με το παιδικό του και ανέμελο παιχνίδι, στο σπίτι του στην Κρήτη, με την αγιομαρτυρικήν Σμύρνην, το «Κλεινόν Άστυ» την Αθήνα , την μακρυνήν Αυστραλίαν, την Αφρικήν, την Σερβίαν, την Αλβανίαν, την Ρωσίαν και άλλες χώρες και πόλεις, ως επίσης το Άγιον Όρος, την Ιεράν και όμορφον Μητρόπολιν Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων και τέλος την ιδικήν μας Ιεράν Μητρόπολιν Λαρίσης και Τυρνάβου. (Η σύνδεσις των αναγραφομένων τόπων και πόλεων συνδέονται στενώς με την βιωτήν και το ιεραποστολικόν έργόν του Γέροντος Σεραφείμ) .
Ο Ιερομόναχος και Ασκητής , ο Αρχιμανδρίτης και Ιεροκήρυξ του Θείου Λόγου , του Ευαγγελίου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού , είς την Μητρόπολιν και Χώρα του Αγίου Αρχιεράρχου μας Αχιλλίου εργάζεται ευσυνειδήτως «…καλλιεργώντας και καρποφορώντας , εν τω ιερώ και πανσέπτω Ναώ …» (εκτενής Δέησις ) Κυρίου Παντοκράτορος.
Παρουσιάζονται, από τον Συγγραφέα, βαθμιδόν, οι σπουδαίες του συναντήσεις, γνωριμίες και φιλίες πνευματικές, συνομιλίες και αλληλογραφίες με πεφωτισμένες μορφές της πίστεως Χριστού και της σοφίας της επιστήμης και των γραμμάτων. Μια ευωδία αναδύεται μελετώντας την πορείαν του Γέροντος καθώς ο αναγνώστης πλησιάζει τις αγίες, οσιακές και ασκητικές μορφές της Μοναδικής – Μοναχικής Πολιτείας.
Αναφέραμεν ήδη ονομασίες ιερών χώρων και τόπων , αγγελικής βιωτής και ησυχασμού. Εν συνεχεία θα μνημονεύσουμε ονόματα Πνευματικών, Αγίων Πατέρων, καθώς, αντλούμεν αυτά εκ του βιβλίου, με τους Οποίους ο Πατήρ συνδεόταν με ακαταλύτους ιερούς δεσμούς.
Ο δικός μας Ασκητής, ο πατήρ Σεραφείμ εμαθήτευσε «παρά τους πόδας Αυτών». Έμαθε καλώς την «τέχνην » , της ταπεινοφροσύνης και της εν Χριστώ ασκήσεως. Ακολούθησε με πίστι τον Προφητάνακτα Δαυίδ. Τον άκουσε. Τον πίστεψε. Εκείνος μελωδεί εν τω Ψαλτήριω: «…μετά οσίου όσιος … και μετά ανδρός αθώου αθώος… και μετά εκλεκτού εκλεκτός… ότι συ φωτιείς λύχνον μου, Κύριε ο Θεός μου, φωτιείς το σκότος.».(Ψαλμ. ΙΖ , 26 , 27 , 29 ).
Ευλαβείτο τον άγιον Ιεροεθνομάρτυρα Χρυσόστομον, τον μεγάλον Πατριώτην του Έθνους μας, της Ιωνίας, της Μικράς Ασίας. Τον άγιον Στάρετς Σεραφείμ του Σαρώφ – Ρωσία.
Εθάυμαζε τον ιερομόναχον π. Κωνσταντίνον – Ιερά Μονή Οσίου Σεραφείμ Δομβοΐτου. Τον πατέρα Φιλόθεον Ζερβάκον – Ιερά Μονή Λογγοβάρδας Πάρου. Τον πατέρα Γεώργιον Μπράνκο – Άγιον Όρος. Τον πατέρα Γερβάσιον – Χανιά Κρήτης. Και τέλος, τον Μητροπολίτην Κισάμου και Σελήνου, Ειρηναίον Γαλανάκη, από τον οποίον εδέχθη την Χάριν της Ιερωσύνης τον Ιούλιον του 1965 ως διάκονος της Εκκλησίας και με την πάροδον ενός έτους πρεσβύτερος, ονομασθείς Σεραφείμ κατά το μοναχικόν τυπικόν «επειδή ευλαβείτο τον μεγάλο ερημίτη του Σαρώφ και τον όσιο Σεραφείμ το Δομβοΐτη» (αυτόθι , σελ. 38 )
Τιμούσε δεόντως τον Όσιον Παύλον, τον Θηβαίον, τον Άγιον Ονούφριον, τον Όσιον Ισαάκ τον Σύρον, τον πατέρα Παϊσιον, τον πατέρα Πορφύριον, τον πατέρα Ιάκωβον, τον π. Ηρωδιώνα τον Αγιορείτην, την Ταρσώ, την δια Χριστόν Σαλήν, τον Πατριάρχην Σερβίας Παύλον, τον Μητροπολίτην Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιον και τον πατέρα Κλέοπα Ηλίε – Ρουμανία.
Η ιερωσύνη, την οποίαν ηξιώθη, και αξίως διηκόνησε ο πατήρ Σεραφείμ, «μετά φόβου και τρόμου» (χερ. Μεγ. Σαββάτου) και χαράς και θείου ζήλου και μετά πολλής ευλαβείας και πίστεως, είναι ένα ακόμη μέγιστον και περισπούδαστον κεφάλαιον της ιερατικής Του προσωπικότητος, ως Πρεσβυτέρου της Εκκλησίας Χριστού, ως Αρχιμανδρίτου Αυτής, ως Ιεροκήρυκος του Θείου Λόγου του Ευαγγελίου Του, ως ενθέρμου Ιερομονάχου και Λειτουργού των Αγίων Μυστηρίων και του Ιερού Θυσιαστηρίου του Κυρίου, και τέλος, ως Ασκητού και εν κόσμω Ερημήτου του απερίττου, μα και πνευματικού «μελάθρου» του Μεζούρλου Λαρίσης – του αγρού -, εκεί, όπου διέμενε εκουσίως στο ερημικό και πτωχικό «δώμα».
Ο Γέροντας Σεραφείμ αγαπούσε εκ βαθέων τον Κύριον. Αγαπούσε την Εκκλησίαν Του. Αγαπούσε τον συνάθρωπον, τον λαόν του Θεού, όπου τον εύρισκε … στην Εκκλησία, στο δρόμο, όπου περπατούσε πολύ, νυχθημερόν, στις φυλακές όπου διακονούσε ο ίδιος, άνευ διακρίσεως, ημιδαπούς ή αλλοδαπούς, Χριστιανούς και μη, ευλαβείς ανθρώπους και βαρυποινίτες. Μη φειδόμενος κόπον ή εμπόδιον, απόστασιν ή χρόνον. Η φιλαδελφία και η φιλανθρωπία σήμα κατατεθέν του Πατρός.
Η παρουσία του και η άοκνος διακονία του εις την νήσον Κρήτην εν πρώτοις και έπειτα εις την Ιεράν Μητρόπολιν Καρδίτσης, πρωτίστως δε εις την Ιεράν Μητρόπολίν μας, της Λαρίσης και Τυρνάβου, όπως λεπτομερώς και με σαφήνεια περιγράφονται εντός των σελίδων του ανά χείρας βιβλίου όπου και εντρυφούμε την ώραν ταύτην. Το διακηρύσσουν τρανώς.
Ένα μόνον παράδειγμα θα Σας αναφέρουμε, χάριν συντομίας:
«Τα χεληδονάκια» ! Είναι ο Παιδικός Σταθμός της αγάπης και της θαλπωρής. Και η ίδρυσις και η τρυφερή ονομασία αυτού οφείλονται εις Αυτόν. Εκεί, έλεγε θα διαμένουν οι «μικροί του φίλοι». Το χρηματοδοτούσε μέχρι και της μακαρίας τελευτής Του.
Επίσης, αναφερόμαστε με θαυμασμόν και επιγραμματικώς, εις τα ιδρυθέντα υπό του Σεμνοτάτου Γέροντος Οικοτροφεία. Δύο τον αριθμόν. α) Το Οικοτροφείον Αρρένων Παλαμά Καρδίτσης, ίδρυμα αγάπης δια μαθητές και β) Οικοτροφείον δια μαθητές Γυμνασίου εις Λάρισαν, το 1970 ιδρυθέν. Πλήθος ψυχών εμπεριστάτων βρήκαν απάνεμο λιμάνι και θαλπωρή πατρική.
Αξιοσημείωτη είναι επίσης, η διακονία του πατρός Σεραφείμ, εις τις φυλακές Λαρίσης. Του ανατέθη. Και αυτός, με ζήλον πολύν και αυταπάρνησιν καλλιέργησε το «τάλαντον» . Διαβάζουμαι εκ του βιβλίου: «Ενίσχυε και παρηγορούσε χωρίς να εξετάζει εθνικότητα, θρήσκευμα και βαρύτητα παραπτωμάτων. Αλβανοί, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Ουκρανοί, Τούρκοι, Κούδροι, Πακιστανοί, και Παλαιστίνιοι… γνώρισαν την αγάπην και ποικιλότροπη βοήθειά του» (αυτόθι , σελ 49 ). Επίσης, εβάπτισε περισσοτέρους από χιλίους (1000) αλλοεθνείς, κυρίως Αλβανούς εις την Λάρισαν και Περίχωρα της Ιεράς Επαρχίας και Μητροπόλεως μας. Σημαντικότατα ήταν και τα «Καραβάνια της βοήθειας» τα οποία εξαπέστελνε προς πολλάς κατευθύνσεις και προορισμούς ιεραποστολής και αγάπης : φάρμακα , τρόφιμα και πολλά αναλώσιμα και βιβλία, στην «…Ουγκάντα,Τανζανία, Κένυα, Γκάνα, Ζαΐρ, Κορέα, Ινδία, Αλβανία, Σερβία, Μαγαδασκάρη…» (αυτόθι , σελ. 50 ). «Έστειλε χρήματα σε Προτεστάντες για τη συντήρηση καταυλισμού θεραπείας και περιποίησης 2000 λεπρών στο Καντιγιάμ της Ινδίας.» (αυτόθι , σελ. 53 ), και τόσα άλλα !.. «εις την υπ’ ουρανόν».
Ταύτα πάντα Αδελφοί συνθέτουν το πολυσχεδές ιερατικόν και ασκητικόν έργον του Μακαρίου Πατρός . Ασκητική και λιτή ζωή από την μία. Μεγίστη και πολυποίκιλη προσφορά από την άλλη. Συνδυασμός άριστος, Φιλαδελφίας και Αλληλεγγύης , τα οποία μας δίδουν την εικόνα και προσωπογραφία και το φωτεινόν περίγραμμα των καρποφόρων κατά Χριστόν χρόνων της επί γης ζωής του πατρός Σεραφείμ.
Η μακαρία εν Κυρίω τελευτή του Αοίδημου Πατρός, την 17ην Απριλίου 2008, τοποθετείται ως εξέχον και σημαντικόν γεγονός της τοπικής μας Εκκλησίας. Περιλαμβάνεται λοιπόν , εις τό βιβλίον ως κορυφαίον γεγονός της Ιεράς ημών Μητροπόλεως . Αποτέλεσμα , η Κοίμησή του να αναδειχθή προσκύνημα σεβασμού, δέους και ευσεβείας Κλήρου και Λαού. Οι κρουνοί των δακρύων πολλοί, και η θλίψις μεγάλη, δια τον αποχωρισμόν του Τετιμημένου Κληρικού και Πνευματικού μας Πατρός.
Ο ιερός Ναός των Αγίων Ισαποστόλων και Μεγίστων Βασιλέων Κωνσταντίνου και Ελένης Λαρίσης, μαρτυρεί διαπρυσίως την εκεί, παρουσία, επί σειρά ετών , του Αειμνήστου πατρός Σεραφείμ.
Εξομολογούσε με αγάπη, πατρικώς, τον λαόν του Θεού. Ανέπαυε και ξεκούραζε τους διψώντας την Ζωήν. «Πάντας τους κοποιώντας και πεφορισμένους » ( Ματθ. ΙΑ΄ , 28 ).
Ήταν υψίστη η τιμή και μεγάλη η ευλογία να τον έχουμε κοντά μας, είς τον Ιερόν μας Ναόν, και να μας αγιάζη, καθ’ εκάστη Πέμπτη δίδοντάς μας τάς ευχάς, και τάς οσιακάς ευλογίας Του.
Περαιώνοντας, Σας παρακαλώ. να μου επιτρέψη η ευγένειά Σας, να καταθέσω και την προσωπικήν, αληθή και πνευματικήν εμπειρίαν και μαρτυρία μου.
Με αξίωσεν ο Θεός να γονατήσω στο ιερόν Πετραχήλι του Πνευματικού μου, Πατρός, Γέροντος Σεραφείμ. Έλαβα και εγώ, ο αμαρτωλός ιερομόναχος την άφεσιν των αμαρτιών παρ’ Αυτού.
Προσήλθα, αρκετά χρόνια πριν, είς το ταπεινόν ασκητήριον του Μεζούρλου, το ονομαζόμενον και λεγόμενον από πολλούς «Δώμα» , το ευρισκόμενον πλησιόν των Φυλακών Λαρίσης, εντός αγρού.
• Πατέρα Σεραφείμ. Αναφώνησα, δυνατά. Ξεπρόβαλλε, με εκείνο το λιτό, μα ωραίο εκφραστικό του χαμόγελο.
• Την ευχή Σας, του είπα, ευθύς.
• Τι θέλεις; με ερώτησε.
Του απήντησα:
• Θα ήθελα, σας παρακαλώ, Πάτερ να με εξομολογήσετε. Να φορέσετε το Πετραχήλι Σας… Ήταν εκεί, έξω ριγμένο, στο σκαλοπάτι.
• Εσύ, να με εξομολογήσης, μου είπε, όχι, εγώ, εσένα !..
• Γέροντα Σεραφείμ, του αντέλεξα και πάλιν. Σας παρακαλώ. Να με δεχθείτε. Δεν φεύγω. Θα γονατήσω, εδώ, στο χώμα, στο χωράφι, εδώ, έξω …
Πήρα, ευθύς, το Πετραχήλι και του το εφόρεσα! Εκείνος, μειλίχιος, μου εψιθύρισε:
• Εντάξει, αλλά με μία συμφωνία.
Θα με εξομολογήσης και εσύ !..
Γονάτησα γεμάτος χαρά.
Αυτό ήταν το ωραιότερο εξομολογητάριον που γνώρισα ποτέ. Εκεί στ’ αγριολούλουδα. Το χωράφι, εκείνο, έμοιαζε με τρισυπόστατη Εκκλησία, και το πλατύσκαλο εκείνο, του μικρού ασκηταριού με ιερά Τράπεζα!
Ζήτησα συγνώμην από τον Σωτήρα Χριστόν και Λυτρωτήν της ψυχής και φιλώντας την αγίαν δεξιά του Γέροντος σηκώθηκα ακούγοντας ταυτοχρόνως, από τα οσιατικά χείλη του: « Η Θεία Χάρις, δι’ εμού … έχει σε λελυμένον και συγκεχωρημένον …» (Ευχή Συγχωρ. ).
Ευχαρίστησα με ευγνωμοσύνη τον Πνευματικόν μου Πατέρα και αποχώρησα με αγαλλίασιν.
Με αποχαιρέτισε με το δικό του, προσωπικό και ιδιαίτερο χαμόγελο, και με ευγένεια εσωτερική.
Δεν άφησα, βεβαίως, τον άνθρωπον του Θεού, να γονατίση ενώπιόν μου, μα ούτε εκπλήρωσα το ζητούμενον υπό του Πατρός, να εξομολογήσω, δηλαδή, Αυτόν, εγώ. Χαίρω δι’ αυτό ενθυμούμενος τα μοναδικά λόγια, του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου: «…εγώ χρείαν έχω υπό Σού…» ( Ματθ .Γ΄, 14 .).
Αγαπητοί,
«Δίκαιοι είς τον αιώνα ζώσι, …» (Σοφ. Σολομ . Ε ΄, 15)
Σας Ευχαριστώ.