Μία από τις μεγαλύτερες χαρές που μου έχει επιφυλάξει η Ιερωσύνη, είναι και η συναναστροφή με τους νέους ανθρώπους! Πραγματικά τα νέα παιδιά έχουν αποδειχθεί για μένα ένα ΜΕΓΑΛΟ ΣΧΟΛΕΙΟ… κάτι το οποίο ακόμη κι όλα τα πτυχία του κόσμου να έχεις, τέτοιο “χαρτί” δεν θα καταφέρεις ποτέ να το αποκτήσεις!!!
Πριν λίγες ημέρες και προτού η “φίλη” μας η Αριάδνη έλθει να μας επισκεφθεί, ξεκινήσαμε και πάλι με τα παιδιά της Ιατρικής σχολής Λαρίσης τις συναντήσεις μας, στο φιλόξενο εκκλησάκι του Τιμίου Προδρόμου, στο κτίριο Κατσίγρα.
Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο… ψαλμωδία από τα παιδιά( αν και είχαμε απουσίες λόγω του καιρού)!!! Συγκίνηςη μεγάλη… Υπεραγία Θεοτόκε…μετάνοιες… θυμίαμα… προσευχή… μόνο κεριά και καντήλια αναμμένα… κατάνυξη… αγαθές ψυχές… ευχές για το νέο χρόνο… κοπή πίτας… ανακοινώσεις… ευχάριστα γεγονότα…
Η επιστροφή στην πραγματικότητα δεν αργεί να έλθει… η έξοδος από την σχολή και το πάτημα του ποδιού στην πλατεία Ταχυδρομείου- μέχρι να φθάσεις στο σημείο να πάρεις το αμάξι και από εκεί στο γραφείο…προσγειώνεσαι αμέσως και φτού από την αρχή…!!!
Σκέψεις πολλές με βαςανίζουν! Σκέψεις που γεννιούνται μέςα από την κοινωνία μ’ αυτά τα παιδιά! Είναι οι συνοδοιπόροι της ζωής μας! Είναι εκείνοι, οι οποίοι σε λίγα χρόνια θα κρατάνε στα χέρια τους τις τύχες αυτού του κόςμου κι όλοι εμείς θα προσπαθούμε να στηριχθούμε επάνω τους! Μόνο που αυτά τα παιδιά θα ξέρουν ότι πάνω απ’ όλους είναι ο Θεός και αυτό είναι από μόνο του ένα μήνυμα αισιοδοξίας!
Ο ερχομός του νέου χρόνου είναι πάντα λόγος χαράς καί πανηγυριςμού. Η Πρωτοχρονιά κρύβει μέσα της το άγγελμα της ελπίδας και της προσμονής για μια ζωή ομορφότερη, για ένα κόσμο ωραιότερο, για μία προσωπική πορεία επιτυχέστερη. Όμως, την πορεία της ζωής μας δεν θα την κρίνει ούτε η αισιόδοξη βλέψη, ούτε και το κάθε λογής ευχετήριο, αλλά θα την κρίνει ο ορθός προσανατολισμός- η ορθή τοποθέτηση απέναντι στη ρέουσα πραγματικότητα. Με τον προβληματισμό που φέρνει για το νόημα τη ζωής- σε συσχέτιση με το περιορισμένο του επίγειου βίου- η πρώτη του έτους, κινητοποιεί την σκέψη για μία πιο σωςτή τοποθέτηση μέσα στον κυκεώνα της κοσμικής οχλοβοής και αβεβαιότητας.
Κι αμέσως προβάλλει επιτακτικά για όλους μας το ερώτημα: Πώς θα κερδίσουμε τον καινούργιο χρόνο; Πώς θα αναπληρώσουμε τα «υστερήματα» των σφαλμάτων ή παραλείψεων του περασμένου; Πώς θα αποφύγουμε τυχόν νέα ατοπήματα ή αποτυχίες; Πώς μ’ ένα λόγο θα δικαιώσουμε τους πόθους και τις προσδοκίες μας; Φυσικά- κι αυτό είναι βασικό κι αναμφισβήτητο- «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν». Εκμεταλλευόμενοι σωστά τον χρόνο, κυριαρχούντες στην πορεία μας με το πνεύμα και τη θέληση και όχι με τα ψευδεπίγραφα απατηλά θέλγητρα. Ποιος όμως θα μας υποδείξει τον τρόπο της σωτήριας εξαγοράς; Οι χρεωκοπημένες θεωρίες του υλισμού και του σαρκικού ευδαιμονισμού; Οι μεγαλοιδεατισμοί των κοσμικών διακρίσεων και κατακτήσεων; Ή μανία των υλικών απολαύσεων και των τεχνολογικών ανέσεων; Ή φρενίτιδα της οικονομικής «υπεροχής» και του άκοπου κέρδους;
Ερωτήματα σχεδόν απαντημένα, που παραμένουν όμως για τους περισσοτέρους αναπάντητα… είναι καιρός να κάνουμε ένα καινούριο ξεκίνημα… ένα τραγούδι λέει: καινούρια τώρα ζωή…ας αναρωτηθεί ο καθένας από μας, ποια είναι η ζωή που θέλουμε;
π. Ιγνάτιος
