Είς μνήμη…
Πρίν λίγα χρόνια τον γνώρισα στο γραφείο του.Πλησίασα και χαιρέτησα την αρχιερωσύνη του.Ενα βλέμμα…..Αυτό αρκούσε.Γαλήνιος και βλέμμα ταπεινότητος το οποίο γινόταν άμμεσα αντιληπτό αρκεί να είχες ενεργοποιήσει τις κεραίες σου.Με ιδιαίτερη χαρά είχαμε κάτι κοινό γέροντα…..ας μου επιτρέψεις απο εκεί που αυλίζεσαι τώρα να το εκφράσω. Τήν ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΤΗΝ ΡΩΜΑΙΑ
Αυτό ήταν.
Το ένιωσα πως επικοινωνούσες μαζί της.Άλλωστε αποτελεί χαρακτηριστικό της Αγίας.Οποιοι την ευλαβούνται φαίνονται..
Σε συνάντησα τρείς φορές έκτοτε.Δεν άλλαξε και τίποτα.Απεναντίας εδραιώθηκε περισσότερο ο σεβασμός μου στο προσωπό σου.Αυτές οι λίγες στιγμές αρκούσαν για να δημιουργήσουν ένα διχαλωτό μόσχευμα ανάμεσα σε καρδιά και λογική.
Το μόσχευμα το δικό σου προς εμένα επέτυχε…..πνευματικό και μόνιμο.
Το έδωσες σε εμένα τον άσσημο……ενώ το δικό σου….ΔΕΝ το δέχτηκες..το απέρριψες.
Εδωσες πολλά μοσχεύματα…και κυρίως στα πνευματικά σου παιδιά που ανέθρεψες.
Υπομονετικά κάποια στιγμή τόλμησα να αναφέρω στον Πρωτοσυγκελό σου τον αξιοσέβαστο Πατερα Αχχίλιο οτι ανησυχώ για το θέμα της υγείας σου….συζητούσαμε βιταμίνες…..ποιός εγω !
Για σένα που θεώρησα οτι θα τις χρειαζόσουν.Τα ματια του πρωτοσύγκελλου έλεγαν πολλά ! Γράψτε τις γιατρέ μου !
Μας κορόιδεψες Σεβάσμιε Γέροντα….Εσύ είχες αποφασίσει !
Ολοι ανησυχούσαν……ΟΛΟΙ !
Ξέρεις γιατί?
Διότι ησουν τελικά ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΟΛΩΝ !
Τελευταία συνάντηση στο 40ημερο μνημόσυνο του Μακαριστού Μητροπολίτου Πενταπόλεως Κυρού Ιγνατίου.
Τόλμησα να κρατήσω το χέρι σου και να ανταλλάξουμε λίγες φράσεις ! Σε κοιτούσα στα μάτια και…..διέκρινα
πολλά !
Διαισθανόμουν οτι δεν θα σε συναντούσα ξανά!
ΕΝΑ ΒΛΕΜΜΑ λοιπόν..
Εκεί δέχτηκα το μόσχευμα σου στην καρδιά μου…..Λίγους μήνες αργότερα εσυ δεν δέχτηκες το δικό σου…Μας ευλόγησες απο το κρεββάτι του πόνου οπως είπες και έφυγες…για μακριά.
Οχι τόσο μακριά !
Εφυγες Ψηλα !
Απο εκεί εχεις πολυ καλό οπτικό πεδίο !
Ολοι γνωρίζουμε ποιός ήσουν Πολυσέβαστε Γέροντα….Εκανες πολλές μεταμοσχέυσεις με επιτυχία !
Τα δικά σου μοσχέυματα διαρκούν……
Συγχώρησέ με Γέροντα !Δεν έχω απευθύνει ποτέ εναν παρόμοιο αποχαιρετισμό.
Στα δύο σου πνευματικά παιδιά ανάμεσα στα πολλά έδωσες τά πάντα…
Με την άδεια του πατρός Αχιλλίου τόλμησα να γράψω τούτα τα λόγια….Ευχομαι να πρεσβευεις για τους κληρικούς που μας αφησες.
ΕΝΑ ΒΛΕΜΜΑ…ΜΟΣΧΕΥΜΑ ΖΩΗΣ
Αιωνία η μνήμη σου Δεσπότη μας
Χρήστος Παναγιωτάκης
Αναισθησιολόγος