Εις μνήμην Μακαριστού Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου
κυρού Ιγνατίου
Του κ. Ιωάννη Μπατζέλα
Εκπαιδευτικού – ιεροψάλτου
Η αρχική μου σκέψη ήταν να γράψω ένα κείμενο απολογιτικό του σπουδαίου φιλανθρωπικού και ποιμαντικού έργου του Μακαριστού Ποιμενάρχου μας κυρού Ιγνατίου. Ωστόσο μία αποτίμηση αυτού έγινε ήδη από τα πνευματικά παιδιά του και στενούς συνεργάτες του, τόσο γραπτώς από τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη πατέρα Ιγνάτιο Μουρτζανό, όσο και προφορικώς στον συγκινητικό αποχαιρετιστήριο λόγο του πανοσιολογιώτατου Πρωτοσύγκελου της Ιεράς μας Μητροπόλεως, πατρός Αχιλλείου Τσούτσουρα. Εξάλλου η ορθή ιστορική αξιολόγηση και αποτίμηση του βίου και της προσφοράς του εκάστοτε έχει υπηρετήσει δημόσιο αξίωμα, προϋποθέτει αφενός ασφαλή χρονική απόσταση από την περίοδο δράσης του και αφετέρου ουδέτερη καταγραφή από ανθρώπους πέραν των στενών του συνεργατών.
Προτίμησα λοιπόν να γράψω λίγα λόγια για το πώς εγώ βίωσα την περίοδο δεσποτείας του Μακαριστού κυρού Ιγνατίου ως ιεροψάλτης, για τη σχέση του γενικά με τους ψάλτες και την βυζαντινή μας μουσική για το πώς αισθανόμουν κάθε φορά που έπαιρνα την ευχή του πριν από πανηγυρικούς εσπερινούς ή όποτε συναντιόμουν μαζί του, για τις φορές που συμψάλλαμε σε διάφορες ιερές ακολουθίες και κατά το αλησμόνητο κοινό μας ταξίδι στους Αγίους Τόπους.
Προσηνής, απλός ταπεινός, πάντα φιλικός ο Δεσπότης μας. «Να ζήσεις, Γιάννη μου», μου έλεγε, «ο Θεός να σου δίνει δύναμη να τον υμνείς και να τον δοξάζεις για πολλά χρόνια». Στους νεότερους ψάλτες ως στοργικός πατέρας έλεγε: «Να ζήσεις, μανάρι μου, να υμνείς τον Θεό». Δεν θα ξεχάσω ποτέ το μειδίαμα που σχηματιζόταν στα χείλη του όποτε η ψυχή του αγαλλόταν από όμορφες ψαλμωδίες. Η αναφορά του στη βυζαντινή μουσική και στους καλλικέλαδους ψάλτες του εκάστοτε ιερού Ναού δεν έλειπε από κανένα σχεδόν κήρυγμά του σε πανηγύρεις ναών, από καμία σχεδόν εκδήλωση της τοπικής Εκκλησίας που περιλάμβανε και εκκλησιαστικούς ύμνους. Προέτρεπε όλους τους ψάλτες να μελετούν ιδιαίτερα την κλασική βυζαντινή υμνολογία και υμνογραφία και να αναδεικνύουν δίπλα τους νεοσσούς υμνωδούς.
Ο ίδιος ο Μακαριστός μου πρότεινε αν ήθελα να κάνω μία εκπομπή στο ραδιόφωνο της τοπικής μας Μητροπόλεως. Σκέφτηκα τότε να κάνω μία εκπομπή που θα αφορούσε στους ιεροψάλτες που είχαν υπηρετήσει ή υπηρετούσαν στα ιερά αναλόγια της Μητροπόλεώς μας. Η ιδέα τον χαροποίησε ιδιαίτερα και έτσι ξεκίνησε η σειρά εκπομπών με τίτλο «Φως Ιλαρόν». Από την εβδομαδιαία αυτή ζωντανή εκπομπή παρήλασαν οι περισσότεροι ιεροψάλτες της πόλεώς μας και αρκετοί ιεροψάλτες των περιχώρων ή ακόμη και άλλων Μητροπόλεων.
Επί των ημερών του Μακαριστού κυρού Ιγνατίου η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου ήκμασε. Πλήθος νεαρών και όχι μόνο μαθητών αποφοίτησαν από αυτήν είτε ως πτυχιούχοι, είτε ως διπλωματούχοι. Στη σχολή αυτή ο Μακαριστός μου έκανε την τιμή να μου εμπιστευτεί για αρκετά χρόνια μία θέση διδάσκοντος, ανάμεσα σε πολλούς μουσικολογιώτατους καθηγητές-ψάλτες της μητροπόλεώς μας, ενώ μόλις λίγα χρόνια πριν έζησα την ευλογία να με χειροθετήσει αναγνώστη-ψάλτη του αναλογίου του Ιερού Ναού Αγίου Στυλιανού Λαρίσης, το οποίο υπηρέτησα επί 35 συναπτά έτη.
Κάπως έτσι έζησα τον Μακαριστό μας Ποιμενάρχη από τα ιερά αναλόγια της εκκλησιαστικής μας περιφέρειας όλα αυτά τα χρόνια. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις ιερές ακολουθίες, στις οποίες χοροστάτησε και είχα την ευλογία να ψάλλω, στα ιερά προσκυνήματα των Αγίων Τόπων, στα οποία συνταξιδέψαμε κάποια χρόνια πριν.
Ως ιεροψάλτης θα ήθελα για μία ακόμη φορά από τα βάθη της ψυχής μου και με απαλή φωνή να ικετεύσω τον Πανάγαθο Θεό: «Μετά τῶν Ἀγίων ανάπαυσον, Χριστέ, τήν ψυχήν τοῠ δούλου σοῦ, ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, αλλά ζωή ἀτελεύτητος».
Αἰωνία ἡ μνήμη αὐτοῦ
Με τιμή
Ιωάννης Μπατζέλας
συνταξιούχος δάσκαλος – ιεροψάλτης