Αλκοολισμός – Ι.Μ. Λαρίσης & Τυρνάβου

Αρχική Σελίδα Ιατρικά ΘέματαΑλκοολισμός Αλκοολισμός

ΤΕΙ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΣΧΟΛΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ
ΧΡΥΣΙΔΟΥ ΕΥΘΥΜΙΑ

Λάρισα,2007

Η έννοια και τα είδη του αλκοολισμού

Ως αλκοολισμός ορίζεται η κατάχρηση οινοπνευματωδών ποτών που ασκεί επιβλαβή επίδραση τόσο στην υγεία και ικανότητα στην εργασία, όσο και στην οικογενειακή και την ευημερία της κοινωνίας (Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια,1979).
Η λέξη «αλκοολισμός» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1846 από τον Σουηδό γιατρό και κοινωνικό λειτουργό M.Huss για να προσδιορίσει το σύνολο των νοσηρών αλλαγών που συμβαίνουν στον ανθρώπινο οργανισμό από την κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών. Η βιολογική, αλλά και η ιατρική σημασία του όρου «αλκοολισμός» είναι συνδεδεμένη στην εποχή μας με την κοινωνική του έννοια (Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια,1979).
Σύμφωνα με τον Αμερικανό, E.M Jellinek, το σύνολο των αλκοολικών μπορεί να καταταχθεί σε πέντε κατηγορίες. Οι κατηγορίες αυτές πήραν το όνομα τους από το ελληνικό αλφάβητο.
Αλκοολισμός τύπου Α: Πρόκειται για καθαρά ψυχολογική εξάρτηση από το αλκοόλ, χωρίς βιολογικές επιπλοκές.
Αλκοολισμός Τύπου Β: Παρουσιάζεται όταν σωματικά προβλήματα, όπως κίρρωση του ήπατος και άλλα, προκαλούνται εξαιτίας της χρήσης του αλκοόλ, χωρίς το άτομο παράλληλα να είναι ψυχολογικά εξαρτημένο.
Αλκοολισμός Τύπου Γ: Αλλοιωμένη βιολογική αντίδραση του αλκοόλ, που οδηγεί σε αυθόρμητη χρήση της ουσίας και χαρακτηρίζεται από αδυναμία ελέγχου της ποσότητας που καταναλώνεται.
Αλκοολισμός Τύπου Δ: Αλλοιωμένη βιολογική αντίδραση του αλκοόλ, που οδηγεί σε αδυναμία αποχής από το αλκοόλ.
Αλκοολισμός Τύπου Ε: Ατακτη περιοδική χρήση του αλκοόλ (Τσαρούχας Κώστας, 2003:43).

Αιτίες που οδηγούν στον αλκοολισμό

Τα αίτια που προκαλούν τη διάδοση του αλκοολισμού ανάμεσα στα φτωχά στρώματα του πληθυσμού είναι, κυρίως, οικονομικά. Οι ακατάλληλες συνθήκες κατοικίας, η ανεπαρκής και ομοιόμορφη διατροφή, η έλλειψη δυνατοτήτων για πολιτιστική ψυχαγωγία, οι αδιέξοδες καταστάσεις είναι τα αίτια της βαριάς μορφής μέθης, στην οποί καταφεύγουν οι άνθρωποι ως μέσο λησμονιάς ή σαν υποκατάστατο τροφής (Σοβιετική Ιατρική Εγκυκλοπαίδεια,1981).

Με την αύξηση του πληθυσμού των πόλεων, διευρύνονται οι κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων, διαδίδονται ευχερέστερα οι κακές συνήθειες και οξύνεται η νευροψυχική ένταση, ενώ χαλαρώνει ο ηθικός έλεγχος, αφού στις συνθήκες της ζωής της μεγάλης πόλης η συμπεριφορά των ανθρώπων υποβάλλεται λιγότερο σε κοινωνικό έλεγχο απ’ ότι σ’ ένα χωριό (Σοβιετική Ιατρική Εγκυκλοπαίδεια,1981).
Κοινωνικές είναι και οι ψυχολογικές αιτίες της μέθης. Με τον όρο ψυχολογικές αιτίες εννοούμε το σύνολο των κινήτρων που ωθούν ορισμένα άτομα στη χρήση οινοπνευματωδών ποτών. Οι δυσκολίες προσαρμογής στο εξωτερικό περιβάλλον, οι συγκρούσεις στα πλαίσια του στενότερου περίγυρου, η δυσαρέσκεια, η μοναξιά, η έλλειψη κατανόησης, η κόπωση, η αναποφασιστικότητα, η συναίσθηση ότι μειονεκτεί σε κάτι και πολλά άλλα προκαλούν στο άτομο μια ψυχική κατάσταση δυσφορίας και με την επίδραση του αλκοόλ ανακουφίζεται προσωρινά. Ωστόσο, στη βοήθεια του αλκοόλ δεν καταφεύγουν ούτε πάντοτε, ούτε όλοι όσοι βρίσκονται σε μια ορισμένη στιγμή ή περίοδο, σε δυσάρεστη θέση. Αυτό εξαρτάται από την ατομική πείρα, από την ατομική σχέση με το αλκοόλ, καθώς κι από τον τρόπο που γίνεται ο κοινωνικός έλεγχος. Οι κοινωνικές συνθήκες μπορούν όχι μόνο να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για τη χρήση του αλκοόλ, αλλά και να περιορίζουν τη χρησιμοποίηση του. Ο περιορισμός αυτός μπορεί να είναι τυπικός (νομοθετικός) ή μη τυπικός (ηθικός). Ο τελευταίος εξαρτάται, κυρίως, από τη σχέση του ανθρώπου προς τις καθιερωμένες, από την κοινωνία, αρχές και από την κοινωνική ηθική. Όσο λιγότερες δυνατότητες έχει το άτομο να ξεπεράσει μια δύσκολη κατάσταση, τόσο ευκολότερα καταφεύγει στο αλκοόλ και τόσο μικρότερη πιθανότητα υπάρχει να σταματήσει με τη θέλησή του τη χρήση οινοπνευματωδών ποτών. Όμως, τα άτομα που δεν είναι σε θέση να αντιδράσουν με τη θέλησή τους αποτελούν ασήμαντο τμήμα των αλκοολικών και έχουν ανάγκη όχι τόσο από κοινωνικό έλεγχο, όσο από ψυχιατρική και ψυχοθεραπευτική βοήθεια (Σοβιετική Ιατρική Εγκυκλοπαίδεια,1981).
Σοβαρή σημασία στο πρόβλημα του αλκοολισμού έχει η επίδραση του στενού περιβάλλοντος (γονέων, φίλων) που σε σημαντικό βαθμό διαμορφώνει την προσωπικότητα και την τοποθέτηση των νέων απέναντι στο αλκοόλ. Από έρευνες που έχουν γίνει, σχετικά με το ρόλο της οικογένειας στην εμφάνιση και διάδοση του αλκοολισμού, διαπιστώθηκε η επίδραση που έχει η υπέρμετρη χρήση αλκοόλ από έναν από τους γονείς και η λαθεμένη διαπαιδαγώγηση του ατόμου κατά την παιδική του ηλικία (Σοβιετική Ιατρική Εγκυκλοπαίδεια,1981).
Τέλος, άλλες αιτίες που μπορεί να οδηγήσουν κάποιον στον αλκοολισμό είναι ότι πίνει για το κέφι, για να αλλάξει η διάθεση του, να «φτιαχτεί», να ηρεμήσει, να χαλαρώσει και επειδή έχει αϋπνία ή προβλήματα στις σχέσεις του με τους άλλους (Σοβιετική Ιατρική Εγκυκλοπαίδεια,1981).
Κλινικές εικόνες αλκοολισμού

Από την κατάχρηση οινοπνευματωδών ποτών είναι δυνατόν να παρουσιαστούν οι εξής κλινικές εικόνες:
1) Φυσιολογική μέθη
2) Παθολογική μέθη
3) Υποξεία αλκοολική ψύχωση
4) Χρόνια αλκοολική ψύχωση και χρόνιος αλκοολισμός
Τα πρώτα γνωρίσματα του χρόνιου αλκοολισμού είναι η αυξημένη αντοχή του πότη στο αλκοόλ, δηλαδή η ικανότητα του αλκοολικού να πίνει μεγάλη ποσότητα οινοπνευματωδών ποτών χωρίς να παρουσιάζει συμπτώματα δηλητηρίασης και χωρίς να κάνει εμετούς ακόμα και μετά από την χρήση πολύ μεγάλων δόσεων αλκοόλ. Ταυτόχρονα, εμφανίζεται παθολογική έλξη προς το αλκοόλ (Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια,1979).
Με την πάροδο του χρόνου η παθολογική έλξη αρχίζει να γίνεται ακατάσχετο πάθος προς το αλκοόλ που στο εξής κυριαρχεί στη συμπεριφορά του πότη. Αυτός που πάσχει από χρόνιο αλκοολισμό μεθάει με πολύ μικρές δόσεις οινοπνεύματος και οι διαταραχές της μνήμης εμφανίζονται ακόμα και στο στάδιο της ελαφράς μέθης. Μερικές φορές η κατάχρηση του αλκοόλ γίνεται περιοδικά και παρουσιάζει τα γνωρίσματα της διψομανίας (πολυήμερο μεθύσι) (Σοβιετική Ιατρική Εγκυκλοπαίδεια,1981).
Οι χρόνιοι αλκοολικοί, όταν βρίσκονται σε κατάσταση αποστέρησης βαδίζουν με δυσκολία, είναι άρρυθμοι, απαθές ή καταθλιπτικοί και μπορούν να φτάσουν στην αυτοκτονία.
Οι συνέπειες του χρόνιου αλκοολισμού, βιολογικές και κοινωνικές είναι βαριές τόσο για τον ίδιο τον αλκοολικό, όσο και για την κοινωνία. Οι βιολογικές επιπτώσεις συνίσταται στη συνεχώς επιδεινούμενη σωματοψυχική εξάντληση. Αρχικά, εμφανίζεται το νευρασθενικό σύνδρομο (κόπωση, εξάντληση, διαταραχή της συναισθηματικής ισορροπίας) στο οποίο προστίθεται μετά και αϋπνία, ανορεξία και διάφορες λειτουργικές διαταραχές. Ο χρόνιος αλκοολισμός βαθμιαία οδηγεί σε ψυχοπαθητική αλλοίωση, σε μείωση της νοημοσύνης (εξάντληση, αφηρημάδα, άνοια), σε συναισθηματικές διαταραχές καις σε διαταραχές της βούλησης (αστάθεια ψυχικής διάθεσης, ασυνέπεια, απότομος χαρακτήρας, έλλειψη αυτοελέγχου, απειθαρχία, ανυπομονησία, αδυναμία αυτοσυγκέντρωσης). Επίσης, παρουσιάζονται ποικίλες αλλοίωσης της προσωπικότητας (περιορισμός κοινωνικών σχέσεων, απώλεια ενδιαφερόντων, περιφρόνηση αξιών, παραμόρφωση των ηθικών πεποιθήσεων). Οι σωματικές διαταραχές είναι πολλαπλές και μπορούν να εμφανιστούν και στο αρχικό στάδιο του χρόνιου αλκοολισμού, ανά κάποιο σύστημα έχει εξασθενήσει (από κληρονομική αιτία ή προϋπήρχε αρρώστια στο παρελθόν) (Σοβιετική Ιατρική Εγκυκλοπαίδεια,1981).
Αυτός που πάσχει από χρόνιο αλκοολισμό ζει, κατά μέσο όρο, 15 χρόνια λιγότερο από τους μη πότες συνομηλίκους του και οι άμεσες αιτίες θανάτου που μπορούν να προκληθούν από την ασθένεια είναι: καρδιακή ανεπάρκεια (ο λεγόμενος « θάνατος από αλκοολική δηλητηρίαση»), τραύματα (οι τραυματισμοί των αλκοολικών είναι 7-8 φορές περισσότεροι απ’ ότι στους μη πότες), δυστυχήματα, οξεία ηπατική ανεπάρκεια, οξεία παγκρεατίτιδα, αυτοκτονία και οξεία ψύχωση (Σοβιετική Ιατρική Εγκυκλοπαίδεια,1981).
Όσον αφορά την θεραπεία του χρόνιου αλκοολισμού, η θεραπευτική αγωγή περιλαμβάνει την κατάπαυση της κατάχρησης οινοπνευματωδών ποτών, την εξάλειψη του συνδρόμου αποστέρησης, την αποκατάσταση των λειτουργιών που έχουν διαταραχθεί, την υπερνίκηση της έλξης προς το αλκοόλ, την αναδιαπαιδαγώγηση του αλκοολικού και την δημιουργία σταθερής αντιαλκοολικής κατάστασης στον αλκοολικό. Μόνος του αλκοολικός, χωρίς τη βοήθεια του γιατρού, βρίσκεται σε αδυναμία να σταματήσει την εξέλιξη της ασθένειας. Στις περισσότερες περιπτώσεις για να αρχίσει τη θεραπεία ο αλκοολικός χρειάζεται πίεση και από τους γύρω του. Ταυτόχρονα, ιδιαίτερο ρόλο μπορεί να παίξει η οικογένεια. Οι συγγενείς είναι εκείνοι που πρώτοι έχουν τη δυνατότητα να διακρίνουν την κατάσταση του αλκοολισμού και αυτοί που θα πρέπει να συμπεριφερθούν στον ασθενή με συνέπεια και σταθερότητα στο θέμα του σταματήματος του πιοτού και της θεραπείας, Έτσι, όσο περισσότερο αναβάλλεται η θεραπεία τόσο δυσκολότερο θα είναι να αντιμετωπιστούν οι επικίνδυνες συνέπειες της ασθένειας (Σοβιετική Ιατρική Εγκυκλοπαίδεια, 1981).

Σύνδρομα

Κατά τη διάρκεια της συστηματικής χρήσης του οινοπνεύματος, ο αλκοολικός είναι δυνατόν να εμφανίσει ορισμένες συμπεριφορές, χαρακτηριστικά των οποίων παραπέμπουν σε συγκεκριμένα σύνδρομα, αλλά και να επιδράσει (το αλκοόλ) και στα παιδιά του. Σύμφωνα με μελέτες, τα παιδιά των αλκοολικών σε ποσοστό 70% ή θα γίνουν αλκοολικά ή θα παντρευτούν αλκοολικούς. Προκύπτει, δηλαδή, το θέμα της κληρονομικότητας. Έτσι, παρουσιάζονται τέσσερα είδη συνδρόμων. Αυτά είναι τα εξής:
-Σύνδρομο αποστέρησης: Το σύνδρομο αποστέρησης αναπτύσσεται βαθμιαία, συνήθως, στο 4ο – 10ο έτος της ασθένειας του χρόνιου αλκοολισμού. Στην αρχή παρουσιάζεται ένα αίσθημα δυσφορίας και εξάντλησης, ορισμένες νευροφυτικές διαταραχές (χασμουρητό, τρεμούλιασμα, ευκοιλιότητα). Όταν το σύνδρομο αποστέρησης φτάνει στο ανώτατο σημείο περιλαμβάνει πολλά συμπτώματα, όπως διεύρυνση της κόρης των ματιών, μεγάλη εξίδρωση, ρίγος, μυϊκή ένταση, τρεμούλιασμα των χεριών, αύξηση πίεσης του αίματος, καρδιοπαλμία, αϋπνία και ανορεξία (Μπούκης Δημοσθένης, 1983:84).
-Σύνδρομο παθολογικής δηλητηρίασης: Πρόκειται για την ανάπτυξη βίαιης συμπεριφοράς με χρήση μικρών δόσεων οινοπνεύματος και συνοδεύεται από απώλεια μνήμης και εξάντλησης. Συνδέεται με οργανικές βλάβες του εγκεφάλου. Αυτό το σύνδρομο χρησιμοποιείται συχνά σαν μέσο υπεράσπισης σε εμπλοκές νόμιμης φύσεως (Μπούκης Δημοσθένης, 1983:85).
-Σύνδρομο του εμβρύου: Αυτό το σύνδρομο προκύπτει όταν η μητέρα πίνει και επηρεάζεται το έμβρυο ως προς το βάρος, την ανάπτυξη, την πνευματική καθυστέρηση, την εμφάνιση ανωμαλιών στη δομή του προσώπου, της καρδιάς, του διαφράγματός και των άκρων (Μπούκης Δημοσθένης, 1983:85).
-Οργανικό εγκεφαλικό σύνδρομο: Τα κύρια γνωρίσματα αυτού του συνδρόμου είναι η διανοητική σύγχυση, θόλωση της συνείδησης, παρουσιάζονται διάφορα προβλήματα από την έλλειψη βιταμινών ή διάφοροι τραυματισμοί. Επίσης, το οινόπνευμα στο αίμα βρίσκεται σε επίπεδα κάτω των 150mg,παρατηρείται ελαττωμένη κρίση και απόδοση, ενώ, αν βρίσκεται πάνω από 150mg, παρατηρείται αποπροσανατολισμός και σύγχυση (Μπούκης Δημοσθένης, 1983:84).

Η έννοια και τα είδη της μέθης

Η μέθη ορίζεται ως η κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών σε μικρές ποσότητες, χωρίς μέτρο, για ορισμένα χρονικά διαστήματα, που προκαλεί τον αλκοολισμό. Η μέθη, δεν πρέπει να ταυτίζεται με τον αλκοολισμό σαν παθολογική κατάσταση (www.alcohol.gr).
Ο αλκοολισμός έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που τον διαχωρίζουν από την «συνηθισμένη», «καθημερινή» μέθη. Το αλκοόλ που περιέχεται στα οινοπνευματώδη ποτά, που, καθημερινά, γίνεται χρήση τους από τον άνθρωπο, προκαλεί δηλητηρίαση, οξεία αλκοολική τοξίνωση, με κύριο χαρακτηριστικό της την μείωση και την αναστολή των βασικών λειτουργιών του νευρικού συστήματος με επίδραση στη συμπεριφορά του ανθρώπου, στη σκέψη και στην ομιλία του, με αποτέλεσμα την αδυναμία αφομοίωσης εξωτερικών εντυπώσεων καθώς και την αδυναμία της κριτικής τους επεξεργασίας και συγκράτησης τους στη μνήμη (www.alcohol.gr).
Τα είδη της μέθης είναι τρία:
1) Η φυσιολογική
2) Η παθολογική
3) Η «κατ’ απομίμηση» (Σοβιετική Ιατρική Εγκυκλοπαίδεια, 1981).

Συνέπειες της μέθης

Ο άνθρωπος που πίνει και μεθάει, γίνεται ανέμελος, χωρίς φροντίδες, μιλά και δρα χωρίς επιφυλάξεις. Το προοδευτικό δυνάμωμα της μέθης έχει αντίστοιχη επίδραση στα αισθήματα και στις εκδηλώσεις του: η ευαισθησία, η ηρεμία, η χαρούμενη διάθεση και η αισιοδοξία μετατρέπονται σε έξαψη, απρέπεια, απειθαρχία, χυδαιότητα και εκρήξεις θυμού που συχνά συνοδεύονται από πράξεις βίας. Έπειτα, ακολουθεί το μπέρδεμα της άρθρωσης στην ομιλία, παραλύει ο συντονισμός των κινήσεων και το βάδισμα γίνεται ασταθές (www.alcohol.gr).
Σε βαρύ μεθύσι, μετά από τα παραπάνω συμπτώματα, εμφανίζεται και υπνηλία που συνοδεύεται από αμνησία. Η χρήση μεγάλων δόσεων αλκοόλ μπορεί να οδηγήσει σε κώμα, που χαρακτηρίζεται από βαθύ ύπνο και μείωση των αντανακλαστικών των τενόντων του δέρματος κ.τ.λ. Επίσης, είναι δυνατή η απότομη πτώση της καρδιακής λειτουργίας και η διαταραχή της αναπνοής, πράγμα πολύ επικίνδυνο για την ανθρώπινη ζωή. Τέλος, μια άλλη συνέπεια που προκύπτει από την κατάσταση της μέθης είναι ότι ωθεί συχνά τα άτομα(κυρίως εφηβικής και νεανικής ηλικίας) σε σχέσεις που συνάπτονται τυχαία και επιπόλαια, αποτέλεσμα των οποίων είναι μια «ανεπιθύμητη» εγκυμοσύνη, η άμβλωση ή η μόλυνση από ένα αφροδισιακό νόσημα (www.alcohol.gr).

Αποφυγή και θεραπεία της μέθης

Για να αποφευχθεί η μέθη καλό θα είναι όλοι μας να ακολουθούμε ορισμένους βασικούς κανόνες, προσαρμόζοντας τους στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αντοχής και ανοχής του καθένα.
Αυτοί οι κανόνες είναι οι εξής:
1) να μην πίνουμε νηστικοί
2) να μην ανακατεύουμε κρασιά, ποτά και μπύρες
3) να μην πίνουμε το ίδιο βράδυ διαφορετικά ποτά
4) να προτιμούμε τα ποτά «σεκ» (ποτά ημίγλυκα, ελαφριά) από τα ηδύποτα (γλυκόπιοτα, ποτά ανακατεμένα με ζάχαρη). Τα πρώτα είναι πιο ανεκτά από τον οργανισμό και προπάντων το στομάχι και
5) να προτιμάμε πάντα κρασιά και ποτά καλής ποιότητας. Είναι επικίνδυνο να κάνουμε οικονομία, όταν θέλουμε να πιούμε και αυτό γιατί τα φτηνά ποτά περιέχουν βλαβερές ουσίες, που μπορεί να είναι θανατηφόρα ακόμα και σε μικρές δόσεις (www.alcohol.gr).

Όταν πρόκειται να «θεραπεύσουμε» ένα μεθύσι, σκόπιμο είναι να ακολουθούμε τις παρακάτω οδηγίες:
-να εμποδίσουμε αυτόν που πίνει, να συνεχίσει να πίνει
-να τον προφυλάξουμε από το κρύο έστω και αν ο ίδιος από ένστικτο ζητάει δροσιά, γιατί, απεναντίας, είναι καλύτερο να τον τυλίξουμε σε μια κουβέρτα και να τον κρατάμε στα ζεστά
-να τον εμποδίσουμε να συνεχίσει το κάπνισμα, γιατί συχνά το τελευταίο τσιγάρο είναι εκείνο που αποδυναμώνει και τις τελευταίες άμυνες του οργανισμού και προκαλεί την κρίση
-να προκαλέσουμε τον εμετό για να τον απελευθερώσουμε από όσον το δυνατόν περισσότερο οινόπνευμα πριν αυτό περάσει στο αίμα
-να του χορηγήσουμε αναλγητικά ή ουσίες ικανές να ζωντανέψουν την ευαισθησία και την συνείδηση και
-σε περίπτωση που δεν έχουμε ειδικά φάρμακα, μπορούμε να δώσουμε έναν πολύ δυνατό καφέ (www.alcohol.gr).

Επιπτώσεις του αλκοόλ στην υγεία του ανθρώπου

Το οινόπνευμα (ή αλλιώς το αλκοόλ) αποτελεί κατασταλτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ) και σε μεγάλες δόσεις είναι αναισθητικό. Επιδρά σχεδόν σε όλα τα συστήματα με ειδική δράση στη λειτουργία της κυτταρικής μεμβράνης, την αναπνοή και το μεταβολισμό των κυττάρων (ιδιαίτερα των κυττάρων του ΚΝΣ). Σε μικρές δόσεις επιδρά διεγερτικά, κυρίως στη συμπεριφορά. Έτσι, σύμφωνα με τα αποτελέσματα δράσης του αλκοόλ, ανάλογα με τις συγκεντρώσεις στο αίμα, προκύπτει ο εξής πίνακας:

Στάθμη αλκοόλης στο αίμα mg/100κ.εκ./ Συμπτωματολογία
μέχρι 50mg/100κ.εκ./ άτομο νηφάλιο
50-100mg/100κ.εκ./ φλυαρία, ευφορία μειωμένη ικανότητα συντονισμού
100-150mg/100κ.εκ/ μείωση κριτικής ικανότητας, σύγχυση, μη συγχρονισμός κινήσεων
150-200mg/100κ.εκ/ άτομο που παραπαίει(τρεκλίζει)
200-300mg/100κ.εκ/ Έκδηλη αταξική κατάσταση, ναυτία, εμετός
350mg/100κ.εκ/ Αναισθησία, κενά μνήμης
400-500mg/100κ.εκ/ Αναπνευστική ανεπάρκεια, κώμα, θάνατος

(Μπούκης Δημοσθένης, 1983:66)

Η ταχύτητα απορρόφησης του αλκοόλ διαφέρει ανάλογα με το ποτό και την κατάσταση του στομάχου. Η πληρότητα του στομάχου, το είδος τροφής, η συχνότητα, ο ρυθμός λήψης και φυσικά η περιεκτικότητα του ποτού σε οινόπνευμα, αποτελούν τους βασικούς παράγοντες που καθορίζουν την στάθμη του οινοπνεύματος στο αίμα. Έτσι, όταν ένα άτομο είναι νηστικό ένα ποτό απορροφάται σε μια ώρα περίπου, ενώ αν δεν είναι νηστικό χρειάζεται περίπου τρεις ώρες (Μπούκης Δημοσθένης, 1983:66).
Το οινόπνευμα, όταν πίνεται με αεριούχα ποτά, συνήθως απορροφάται πιο γρήγορα.
Η διαταραχή του μεταβολισμού των βιταμινών (ιδιαίτερα της ομάδας Β) και η άμεση τοξική επενέργεια του αλκοόλ οδηγούν στην προσβολή του περιφερειακού νευρικού συστήματος που εκδηλώνεται υπό τη μορφή νευρίτιδων, πολυνευρίτιδων και άλλων διαταραχών (Μπούκης Δημοσθένης, 1983:67).
Η επίδραση του αλκοόλ στο βλεννογόνο του στομάχου προκαλεί διαταραχές όλων των λειτουργιών του και εμφάνιση χρόνιας αλκοολικής γαστρίτιδας και ιδιαίτερα επιβλαβής είναι στο ήπαρ. Ύστερα από μακροχρόνια συστηματική κατάχρηση οινοπνευματωδών ποτών, στον αλκοολικό προκαλείται αλκοολική κίρρωση του ήπατος. Ο αλκοολισμός είναι μία από τις συνηθέστερες αιτίες νόσων του παγκρέατος, της στηθάγχης και του εμφράγματος του μυοκαρδίου (Σοβιετική Ιατρική Εγκυκλοπαίδεια, 1981).

Επιπτώσεις του αλκοόλ στην κοινωνία και την ψυχική υγεία του ανθρώπου

Ο αλκοολισμός επιδρά σε όλες τις μορφές της ατομικής και κοινωνικής ζωής. Όχι μόνο η συστηματική αλλά και η ευκαιριακή χρήση οινοπνευματωδών ποτών βλάπτει την υγεία του πότη, οδηγεί συχνά στη διάλυση της οικογένειας και επιδρά ολέθρια στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών (Σοβιετική Ιατρική Εγκυκλοπαίδεια, 1981).
Ο αλκοολισμός, προκαλεί ζημιά στην παραγωγή, οδηγεί σε πτώση της παραγωγικότητας, της εργασίας και σε άλλες παραβιάσεις της εργασιακής πειθαρχίας, προξενεί βλάβες στον τεχνολογικό εξοπλισμό, εργατικά ατυχήματα και θανάτους ανθρώπων (Σοβιετική Ιατρική Εγκυκλοπαίδεια, 1981).
Η διάδοση του αλκοολισμού επιδρά αρνητικά στην κοινωνία και συντελεί στην εμφάνιση τροχαίων ατυχημάτων, στην ανάπτυξη της βίας και της εγκληματικότητας. Η στενή σχέση ανάμεσα στον αλκοολισμό και την εγκληματικότητα οφείλεται τόσο σε μια ορισμένη ομοιότητα των κοινωνικών και ψυχολογικών αιτιών των φαινομένων, όσο και στη διαμόρφωση, υπό την επίδραση του αλκοόλ, βίαιου και ιδιοτελούς τύπου προσωπικότητας. Με τη βοήθεια του αλκοόλ οι εγκληματίες στρατολογούν τους συνεργούς τους, χρησιμοποιώντας το σαν μέσο τεχνητής παρόρμησης που διευκολύνει την εκτέλεση του εγκλήματος. Η διαμόρφωση του βίαιου τύπου ανθρώπου σχετίζεται με την άμεση επενέργεια του αλκοόλ, που προκαλεί εξασθένηση της ικανότητας κριτικής εκτίμησης της κατάστασης, διέγερση με εχθρική διάθεση και επιθετικότητα. Ταυτόχρονα, η βίαιη και επιθετική συμπεριφορά, αποτέλεσμα της οποίας είναι οι διάφορες εγκληματικές πράξεις, δεν αποτελεί μέσο επίτευξης κάποιων σκοπών και εκδηλώνεται όχι μόνο μετά από τη συστηματική χρήση του αλκοόλ, αλλά και με την ευκαιριακή (Τσαρούχας Κώστας, 2000).

Διάγνωση-Κριτήρια Αλκοολισμού και προκαλούμενες από το αλκοόλ διαταραχές

Η διάγνωση για τον αλκοολισμό πέρασε από πολλά στάδια και θεωρίες. Έτσι, τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με μια αμερικάνική ψυχιατρική εταιρία, για να θεωρηθεί κάποιος ότι είναι εξαρτημένος από το αλκοόλ υπάρχουν τα εξής κριτήρια:
-ανοχή, όπως ορίζεται με το ένα από τα ακόλουθα:
i. ανάγκη για σαφώς αυξημένες ποσότητες του αλκοόλ, προκειμένου να επιτευχθεί η τοξίκωση ή το επιθυμητό αποτέλεσμα.
ii. Σαφώς περιορισμένο αποτέλεσμα με τη συνέχιση της χρήσης της ίδιας της ποσότητας του αλκοόλ.
-στέρηση, όπως εκδηλώνεται με το ένα από τα παρακάτω:
i. Το χαρακτηριστικό στερητικό σύνδρομο.
ii. Η ίδια ή παρόμοια ουσία λαμβάνονται για την ανακούφιση ή αποφυγή στερητικών συμπτωμάτων.
-Συχνά το αλκοόλ λαμβάνεται σε μεγαλύτερες ποσότητες ή για μεγαλύτερες περιόδους σε σχέση με τη πρόθεση του ατόμου.
-Υπάρχει έντονη επιθυμία ή ανεπιτυχείς προσπάθειες να διακοπεί ή να ελεγχθεί η χρήση του αλκοόλ.
-Ένα μεγάλο μέρος του χρόνου δαπανάται σε δραστηριότητες απαραίτητες για την απόκτηση της ουσίας, δηλαδή του αλκοόλ, για χρήση του αλκοόλ ή για την ανάνηψη από τη δράση του.
-Εγκατάλειψη ή μείωση σημαντικών κοινωνικών, επαγγελματικών ή ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων εξαιτίας της χρήσης του αλκοόλ.
-Συνέχιση της χρήσης του αλκοόλ παρ’ όλη την επίγνωση της ύπαρξης μόνιμου ή υποτροπιάζοντος σωματικού ή ψυχολογικού προβλήματος, το οποίο είναι πιθανό έχει προκληθεί ή επιδεινωθεί από το αλκοόλ (Διαγνωστικά Κριτήρια, DSM IV:108).

Οι προκαλούμενες από τα αλκοόλ διαταραχές είναι οι εξής:

-Αλκοολική τοξίκωση.
-Αλκοολική στέρηση.
-Ντελίριο αλκοολικής τοξίκωσης.
-Αλκοολικό στερητικό ντελίριο.
-Προκαλούμενη από το αλκοόλ επιμένουσα άνοια.
-Προκαλούμενη από το αλκοόλ ψυχωτική διαταραχή με παραισθήσεις και ψευδαισθήσεις.
-Προκαλούμενη από το αλκοόλ διαταραχή της διάθεσης.
-Προκαλούμενη από το αλκοόλ αγχώδης διαταραχή.
-Προκαλούμενη από το αλκοόλ σεξουαλική δυσλειτουργία.
-Προκαλούμενη από το αλκοόλ διαταραχή του ύπνου (Διαγνωστικά Κριτήρια, DSM IV:117).

Μέτρα πρόληψης κατά του αλκοολισμού

Η πρόληψη κατά του αλκοολισμού μπορεί να γίνει μέσα από τη σωστή πληροφόρηση του κόσμου για το τι συνεπάγεται η κατάχρηση του αλκοόλ. Η πρόληψη αφορά, κυρίως, τη νέα γενιά, αλλά ουσιαστικά πρέπει να ξεκινήσει από τις δραστηριότητες πρόληψης που απευθύνονται σε ενήλικα άτομα, όπως οι γονείς. Έτσι, θα πρέπει να δοθούν στους γονείς κάποιες κατευθυντήριες κινήσεις και συμβουλές για το πώς αρμόζει να συμπεριφέρονται και τι να προσέχουν (Τσαρούχας Κώστας, 2000:280).
Επίσης, ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που συμβάλλει στην πρόληψη είναι η ενημέρωση από τα Μ.Μ.Ε. Η παροχή ενημέρωσης και πληροφόρησης, έχει αποδεχτεί ότι είναι σημαντική, για την αποφυγή της εξάρτησης από το αλκοόλ και τις σχετιζόμενες μ’ αυτήν επιπτώσεις, που γίνεται μέσω εκπαίδευσης και στηρίζεται παράλληλα από τα Μ.Μ.Ε. (Τσαρούχας Κώστας, 2000:280).
Τέλος, μέσα από έρευνες και ορισμένα επιτυχή παραδείγματα από διάφορες χώρες δείχνουν ότι σημαντικά οφέλη για την υγεία και την οικονομία μπορούν να επιτευχθούν στον Ευρωπαϊκό Χώρο, αν κάποιες στρατηγικές προαγωγής της υγείας και δράσης για τα οινοπνευματώδη εφαρμοστούν, για να ενισχύσουν τις ηθικές αρχές και στόχους σύμφωνα με τις πολιτισμικές, κοινωνικές, οικονομικές και νομικές δραστηριότητες της κάθε Χώρας-Μέλους (Τσαρούχας Κώστας, 2000:288-289).

Βιβλιογραφία

-Διαγνωστικά κριτήρια DSM IV. Αθήνα:Ιατρικές Εκδόσεις Λίτσας.
-Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια. Αθήνα, 1979:Εκδοτική Εταιρεία «Ακάδημος Α.Ε.».
-Μπούκης, Δ. Τα «Ναρκωτικά» σήμερα. Αθήνα,1983:Εκδόσεις Ναυτικά Χρόνια.
-Σοβιετική Ιατρική Εγκυκλοπαίδεια. Αθήνα,1981:Εκδόσεις Κ. Καπόπουλος.
-Τσαρούχας, Κ. Αλκοόλ- Ένα σκληρό ναρκωτικό. Αθήνα, 2000:Εκδόσεις Αγκυρα.
–www.alcohol.gr

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΝΕΟ ΤΑΛΑΝΤΟ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ 1ο ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ

Κατηγορίες

Επιλογές

Newsletters

Εγγραφείτε για τα για ενημερωτικά δελτία μας(newsletters)!

Newsletters Απλό κείμενοHTML Μήνυμα e-mail

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΝΕΟ ΤΑΛΑΝΤΟ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ 1ο ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ

Κατηγορίες

Επιλογές

Newsletters

Τα νέα της Μητρόπολης

Τάλαντο

Επιούσιος

Σύγκριση χαρακτηριστικού